ZATΡΙΚΙΟΝ-ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΚΑΚΙ

Το σκάκι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα είναι το αρχαιοελληνικό ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ.Σήμερα δεν υπάρχει άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το ΣΚΑΚΙ που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν ΖΑΤΡΙΚΙΟΝ και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Στην αρχαία Ελλάδα οι Πεττείες ήταν τριών ...
διαφορετικών ειδών. Οι πεττείες του πρώτου είδους είναι αυτές όπου ο παίκτης είχε τον μικρόκοσμο και που με την ρίψη κυβειών έκανε τις κινήσεις που τον υποχρέωναν οι αριθμοί που έφερνε. Η έννοια της κυβείας δεν περιείχε πάντα την έννοια της τύχης μια και είναι γνωστό «τα ζάρια του θεού».

Οι πεττείες του πρώτου είδους είναι αυτές όπου ο παίκτης είχε τον μικρόκοσμο και τα κομμάτια του είχαν συγκεκριμένη δραστηριότητα σε κινήσεις πάνω στον πίνακα.
Η πλέον εξελιγμένη μορφή ήταν οι πεττείες που συνδύαζαν τις κυβείες και τις προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών. Το Ζατρίκιον ως άθυρμα πεττείας είχε και τις τρεις μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες, ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.

Κατά την άποψη του συγγραφέα ο Παλαμήδης δεν είναι ο εφευρέτης των αρχαίων πεττών, πεσσών και κυβειών, αλλά αυτός ο οποίος μεθοδικά κατέγραψε και παρουσίασε τα αθύρματα τα οποία προϋπήρχαν χιλιάδες χρόνια πριν και τα παρουσίασε συνολικά ως ενιαία φιλοσοφική στρατηγική δομή σε πολεμικές εφαρμογές.

Η ΕΤ3 και η εκπομπή Αληθινά σενάρια για τον Εύζωνα Κωσταντίνο Κουκίδη ! (video της εκπομπής )

Πολλά έχουν  γραφτεί για τον Εύζωνα  Κωσταντίνο Κουκίδη ...Κάποιοι αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη του ..Μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα δεν μπορούσαν να επιτρέψουν να υπάρχει  Έλληνας και μάλιστα Εύζωνας που θα έκανε μια τέτοια ηρωική πράξη ...

Το Αρχείο της ΕΡΤ πάει σχολείο

Tο καλό πρόσωπο της δημόσιας τηλεόρασης, το οποίο δυστυχώς κοντεύουμε να ξεχάσουμε, έρχεται να δείξει μια πρωτοβουλία της ΕΡΤ. Πρόκειται για ένα καινοτόμο πρόγραμμα με το οποίο το Αρχείο της ΕΡΤ προσφέρει στη διάθεση μαθητών, δασκάλων και καθηγητών 350 τεκμήρια μέσα από την ιστοσελίδα του: 

www.ert-archives.gr.

Για να δημιουργηθεί όλο αυτό το υλικό συνεργάστηκε το επιστημονικό προσωπικό του Αρχείου με το εκπαιδευτικό προσωπικό μέσα από μία διαδικασία αντιστοίχησης οπτικοακουστικών τεκμηρίων με σχολικά βιβλία. Η συγκεκριμένη προσπάθεια στοχεύει στο να δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να επισκέπτονται την ιστοσελίδα για να μπορούν να εμπλουτίσουν το μαθησιακό αντικείμενό τους.

Ιστορία, Νεοελληνική Γλώσσα, Γεωγραφία, Θρησκευτικά, Εικαστικά, Μουσική, Πληροφορική είναι μερικοί μόνο από τους τομείς που καλύπτει η συγκεκριμένη ενέργεια ενώ σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε η ΕΡΤ το υλικό θα εμπλουτίζεται συνεχώς. Θετικό το πρώτο βήμα, μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί μελλοντικά.

Η ολοκληρωτική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και η ολοσχερής διάλυση του δημόσιου σχολείου

Του Γιώργου Μαυρογιώργου*

Η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού στην ελληνική εκπαίδευση καταγράφει μέχρι σήμερα, κατά βάση, τρία «επεισόδια». Το πρώτο «επεισόδιο» διαρκεί περίπου εκατόν πενήντα χρόνια (1834-1982): από την καθιέρωση του επιθεωρητή ως αξιολογητή και πειθαρχικού διοικητικού προϊσταμένου των εκπαιδευτικών μέχρι την κατάργησή του. Τα προσδιοριστικά στοιχεία του θεσμού αποδίδονται στη σχετική βιβλιογραφία με τον όρο «επιθεωρητισμός».

Με τον όρο αυτό γίνεται αναφορά σε  ένα σύνολο κριτηρίων  αξιολόγησης, αρχών οργάνωσης και εφαρμογής της αξιολόγησης  που είχε σαφείς γραφειοκρατικούς, ιεραρχικούς, εποπτικούς, ελεγκτικούς, συμμορφωτικούς, αυταρχικούς, προληπτικούς και κατασταλτικούς προσανατολισμούς και προεκτάσεις στο έργο των εκπαιδευτικών. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο  είχε καταδικαστεί ως θεσμός στη συνείδηση των εκπαιδευτικών με αποτέλεσμα να διατυπωθεί  και έντονα το συνδικαλιστικό αίτημα για την κατάργησή του. Βέβαια, στο πλαίσιο αυτού του μακράς διάρκειας «επεισοδίου» σημειώθηκαν πολλές επιμέρους τομές και αλλαγές, τόσο στην ελληνική κοινωνία όσο και στην εκπαίδευση και στο θεσμό, ανάλογα με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονταν κάθε φορά. 

Η αντιπαιδαγωγική «λογιστική» του υπουργείου Παιδείας

Μαθητές «σαρδέλες» σε πολυπληθή τμήματα και περισσότεροι από 25.000 εκπαιδευτικοί σε αναγκαστική μετακίνηση, αργία και απόλυση, τα επόμενα 2 χρόνια, είναι μερικές από τις συνέπειες που θα επιφέρει στη δημόσια εκπαίδευση η τροπολογία

ΕΡΕΥΝΑ του Χρήστου Κάτσικα

Με μια ρύθμιση-αστραπή το υπουργείο Παιδείας αυξάνει το ωράριο των καθηγητών, νομοθετεί υποχρεωτικές μεταθέσεις, ενώ τις επόμενες μέρες σχεδιάζει νέες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, υπερφόρτωση των σχολικών τμημάτων με 30 μαθητές, «κόψιμο» ειδικοτήτων στο «νέο» Γενικό και πολυτεχνικό Λύκειο και εξετάσεις πανελλαδικού χαρακτήρα σε όλες τις τάξεις του Γενικού Λυκείου.

Οι συνέπειες των αλλαγών αυτών είναι τραγικές καθώς σημαίνουν μόνιμη έξοδο 10.000 αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αναγκαστικές μετακινήσεις τα επόμενα δύο χρόνια 10.000-15.000 μόνιμων εκπαιδευτικών, απολύσεις εκπαιδευτικών διαφόρων ειδικοτήτων που δεν «χωράνε» στους νέους σχεδιασμούς και μείωση κατά 10.000 των μόνιμων θέσεων εργασίας στη σχολική εκπαίδευση (οργανικών θέσεων).

Παράλληλα, η ανακοίνωση του νέου Γενικού και Τεχνολογικού Λυκείου και του νέου συστήματος πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση που αναμένεται μέσα στον Μάιο θα δρομολογήσει μαζική απόρριψη χιλιάδων μαθητών μέσα από την «παλινόρθωση» μιας εξεταστικοκεντρικής οργάνωσης του Λυκείου που θα ξεθεμελιώσει την εκπαιδευτική διαδικασία.

Το Φινλανδικό θαύμα στην εκπαίδευση. Του Γιώργου Δελαστίκ

Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ:

Δεκαετίες ολόκληρες αιωρείται στην ελληνική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη η ακαθόριστη άποψη ότι στη Σκανδιναβία η εκπαίδευση είναι πολύ καλή. Όταν όμως άρχισαν να δημοσιοποιούνται ευρύτερα τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment – Πρόγραμμα Διεθνούς Aξιολόγησης των Σπουδαστών) κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, το όνομα της Φινλανδίας βρέθηκε στα χείλη αλλά και τις γραφίδες πολλών.

Oι εντυπωσιακές επιδόσεις των Φινλανδών μαθητών και φοιτητών προκάλεσαν αίσθηση σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και δικαιολογημένα έστρεψαν την προσοχή στο εκπαιδευτικό σύστημα της «Xώρας των Xιλίων Λιμνών».

Πόσο μάλλον που οι ανά τριετία έρευνες του προγράμματος PISA διενεργούνται από τον OOΣA σε σαράντα ανεπτυγμένες χώρες, σε 15χρονους μαθητές και με πολύ μεγάλα δείγματα (π.χ. στη Φινλανδία εξετάστηκαν 6.235 μαθητές από 197 σχολεία), οπότε είναι κανείς βέβαιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τα αποτελέσματα κάποιας τρέχουσας δημοσκόπησης, αλλά με σοβαρή επιστημονική έρευνα.

Χειροποίητες πασχαλινές λαμπάδες

 Στο video θα δείτε βήμα-βήμα πώς να φτιάξετε χειροποίητες πασχαλινές λαμπάδες για εσάς και τους φίλους σας από υλικά που υπάρχουν στο σπίτι.

Χρησιμοποιήστε κορδέλες, τούλια, δαντέλες, αποξηραμένα λουλούδια, καραβάκια, καρδούλες, γούρια και oτιδήποτε άλλο σας αρέσει!

Επίσης εκτός από τα κλασικά λευκά κεριά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αρωματικά!

Το φετινό σας δώρο θα ενθουσιάσει και θα εκτιμηθεί περισσότερο!

Ο καντηλανάφτης

Με τη ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΠΑΤΑΚΑΚΗ

Αγαπημένοι μου γονείς, Πρώτον έρχομαι να ρωτήσω για την υγεία σας. Εγώ υγιαίνω καλώς και διαβιώ με πολλές δυσκολίες.

Η ζωή στην Αθήνα είναι πολύβουη. Φώτα, δρόμοι, κίνηση. Ωραία και πολιτισμένα πράματα, που τα απολαμβάνουν, όμως, μόνον όσοι έχουν λεφτά. Ακόμη δεν κατάφερα να βρω εργασία ως φιλόλογος και εξοικονομώ τα προς το ζην δουλεύοντας σε καφενείο. Το μεροκάματο είναι μικρό και στριμώχνομαι για να τα βγάλω πέρα. Μέχρι τώρα έκανα υπομονή και επέδειξα μεγάλη πειθαρχία, πιστεύοντας ότι το σχέδιο που είχα κατά νου θα απέδιδε λίαν συντόμως.

Το καφενείο όπου εργάζομαι βρίσκεται σε καλό σημείο. Στη γύρω περιοχή υπάρχουν τέσσερα σχολεία. Καθημερινά μπαινοβγαίνω στα γραφεία των καθηγητών, κουβαλώντας καφέδες και πορτοκαλάδες. Ταυτόχρονα, όμως, έχω μάτια και αυτιά σε εγρήγορση μήπως και προκύψει κάποια θέση. Με τον καιρό έπιασα κουβέντες, έκανα γνωριμίες. Μίλησα σε διάφορους υπεύθυνους για τη μόρφωση και τις ικανότητές μου, ζητώντας εργασία. Ολοι τους μου χαμογέλασαν, με χτύπησαν φιλικά στην πλάτη και μου είπαν να μην απελπίζομαι. Πως κάτι θα βρεθεί και για μένα, να έχω πίστη στον εαυτό μου, ότι νέος είμαι, θα έρθει η ώρα μου να δείξω τι αξίζω.

Το μάθημα της γλώσσας και οι επικίνδυνες αλλαγές

Αρθρογράφος:  Μιχάλης Παπαδόπουλος

Τα ενδεικτικά θέματα που προτείνει η Διεπιστημονική Επιτροπή των Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων στις Εισαγωγικές Εξετάσεις των Πρότυπων Πειραματικών Λυκείων , Προχειρότητα και   προανάκρουσμα επικίνδυνων αλλαγών στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας

Του Μιχάλη Η Παπαδόπουλου[1]

Πριν λίγο καιρό δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο ενδεικτικά θέματα Νεοελληνικής Γλώσσας  για τις εισαγωγικές εξετάσεις στα Πειραματικά Πρότυπα Λύκεια[2]. Κατά την κρίση μου τα θέματα αυτά είναι αντιπροσωπευτικά  των νέων αντιλήψεων που προωθούνται στην ελληνική εκπαίδευση και ειδικότερα στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Τα δήθεν «αναβαθμισμένα Πειραματικά Πρότυπα» γίνονται η αιχμή του δόρατος της σύγχρονης εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης που προωθούν το ΔΝΤ και  οι εντολοδόχοι  της ΕΕ  και του ΟΟΣΑ στα σχολεία.

Η λογοτεχνία απουσιάζει από τα συγκεκριμένα θέματα , ενώ προκρίνονται κείμενα από το διαδίκτυο, φτωχά σε νοήματα και λεξιλόγιο  αλλά και με αρκετά συντακτικά  λάθη. Για παράδειγμα, στο πρώτο θέμα υπάρχει σε κείμενο η φράση: «Ο εκφοβισμός μπορεί να εκδηλωθεί με χτυπήματα, κλωτσιές, σπρωξίματα, ή με το να αναγκάζεις κάποιον να κάνει κάτι παρά την αντίθετη θέλησή του» .  Η περιττολογία είναι σαφής , ενώ και στη συνέχεια ο συντάκτης δείχνει να αγνοεί τη σωστή χρήση του κόμματος. Σε άλλα κείμενα υπάρχουν  εκφράσεις  στα όρια της προφορικότητας ( «… με εφήβους εκπροσώπους σχολείων που κάνουν δράσεις κατά της βίας μεταξύ μαθητών»)

ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Απριλίου 28, 2013 από seisaxthiablog

 Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Μετά βαΐων και κλάδων, κάτω από τους ήχους των προπαγανδιστικών μηχανισμών μαζικής αποβλάκωσης και αλλοτρίωσης που με τη «λογική» του κοινωνικού αυτοματισμού μεθοδικά αναλαμβάνουν τη συκοφάντηση και τον ηθικό διασυρμό κάθε κλάδου εργαζομένων, η τρικομματική κυβέρνηση θεσμοθετεί μέτρα εναντίον τους στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδος» και του «εθνικού συμφέροντος». Το νέο πολυνομοσχέδιο της Τρόικα και της κυβέρνησης αποτελεί το κύκνειο άσμα εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων ολόκληρου αιώνα, αφού προωθεί τις απολύσεις σε όλο το δημόσιο. Εξοπλίζει την φοροληστεία και την αρπαγή καταθέσεων και ακινήτων! Ειδικότερα οι εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται σε αύξηση του ωραρίου τους, μέχρι και τέσσερις ώρες, αύξηση κατά 25% σε συνδυασμό με έναν κυκεώνα μέτρων που επιδεινώνουν τις συνθήκες εργασίας τους και άσκησης του παιδαγωγικού τους έργου. Στο όνομα του εξορθολογισμού η τρικομματική κυβέρνηση και η Τρόικα επιφέρουν αλλεπάλληλα πλήγματα στη δημόσια εκπαίδευση συρρικνώνοντας το σχολικό δίκτυο και τον αριθμό των εκπαιδευτικών και διαμορφώνοντας ένα καθεστώς εργασιακής τρομοκρατίας και εξάντλησης που επιδεινώνει τις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου.

Η πραγματικότητα για το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών σε Ελλάδα και ΕΕ

Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα οι Μυτχάουζεν της πολιτικής και των ΜΜΕ παραπλανούν την κοινωνία προπαγανδίζοντας για τις λίγες ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, χωρίς να ξεκαθαρίζουν τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο ωράριο διδασκαλίας και το συνολικό ωράριο εργασίας. Είναι γνωστή η αλχημεία του Υπουργείου Παιδείας δίνοντας τα στοιχεία στο Δίκτυο Ευρυδίκη αναφέρει μόνο το καταληκτικό διδακτικό ωράριο των 16 ωρών! Το ίδιο συμβαίνει και στα στοιχεία που έχουν δοθεί στον ΟΟΣΑ.

Η Θυσία του Ευζωνα Κωνσταντίνου Κουκίδη

Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Την αφορμή για το ζωγράφισμα αυτού του έργου, μου έδωσε η επίσκεψη μου στον στρατώνα της Προεδρικής Φρουράς, όπου ως υπερήφανος θείος, βρέθηκα πριν από λίγους μήνες, με την ευκαιρία της πρώτης παρέλασης του ανιψιού μου με το τιμημένο σώμα των Ευζώνων.

Εκεί, στην εσωτερική πλατεία της Φρουράς, υπήρχε μια μαρμάρινη πλάκα με την εξής επιγραφή:

ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΥΖΩΝΑ ΚΟΥΚΙΔΗ ΚΩΝ/ΝΟΥ

Έπεσε υπέρ πατρίδος την 27η Απριλίου 1941

κατακρυμνησθείς από τον Ιερό Βράχο

της Ακροπόλεως τυλιγμένος με την Ελληνική

Σημαία υπερασπιζόμενος ταύτης μέχρι

τελευταίας ρανίδος του αίματος του

αρνούμενος να την παραδώσει στον

Γερμανό κατακτητή

(27 Απριλίου 1994)

Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη. Είχα υπόψη μου, βέβαια, τον Κ. Κουκίδη, αλλά η ιστορία του ήταν περιβεβλημένη με μια αινιγματική αχλή, αφού μέχρι τώρα, κάποιοι τον παρουσίαζαν ως ένα ακόμη αστικό μύθο, που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι όμως έτσι; Φυσικά και όχι! Αλλά, για ποιον λόγο αποσιωπήθηκε επί 70 σχεδόν χρόνια, η ανιδιοτελής θυσία του και ο ίδιος ενταφιάστηκε στη λήθη; Είναι γνωστές οι σκοπιμότητες που αφαίρεσαν το στεφάνι της δόξας από το κεφάλι του παλικαριού. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι συνεργάτες τους, ήθελαν ένα μάρτυρα και ένα παράδειγμα αντίστασης, Έτσι, ήταν οι πρώτοι που τον εξαφάνισαν. Και καθώς, ένα τέτοιο παράδειγμα αυτοθυσίας δεν είναι αρεστό σε καμία αυταρχική εξουσία, σε οποιαδήποτε εποχή, η αφάνεια του ήρωα συνεχίστηκε. καθώς προβάλλονταν άλλα πρότυπα…

Κατατέθηκε Π.Δ. για νομοπαρασκευαστική επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας το Π.Δ. για υποχρεωτικές μετακινήσεις -μεταθέσεις

Οι προϋποθέσεις μετάθεσης των υπεράριθμων εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όσων εκπαιδευτικών δεν έχουν οργανική θέση, καθορίζονται με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για νομοπαρασκευαστική επεξεργασία στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το επίμαχο διάταγμα εφαρμόζεται στις περιπτώσεις μετάθεσης των εκπαιδευτικών των δημοσίων σχολείων (πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) που πλεονάζουν ή είναι περισσότεροι από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις (υπεράριθμοι).

Σύμφωνα με το επίμαχο σχέδιο διατάγματος, οι εκπαιδευτικοί που πλεονάζουν και δεν συμπληρώνουν το 75% τουλάχιστον του υποχρεωτικού διδακτικού ωραρίου τους σε σχολική μονάδα ή σε ομάδα σχολικών μονάδων, της ίδιας ή διαφορετικής βαθμίδας, «με μαθήματα της πρώτης και δεύτερης ανάθεσης, της πρώτης και δεύτερης ειδικότητας, χαρακτηρίζονται με απόφαση του αρμόδιου περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση των περιφερειακών υπηρεσιακών συμβουλίων, εξ' ολοκλήρου υπεράριθμοι».

Τα παιδιά μας είναι...

Τα παιδιά μας είναι...

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΩΝ ΕΚΠ/ΚΩΝ Δ.Ε.

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΟΡΚΩΝ

Του Χρήστου Κάτσικα

 

Απριλίου 23, 2013 από seisaxthiablog

Επιστροφή στις διώξεις με οδηγό το μαύρο παρελθόν

ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ

ΘΑ ΘΕΡΙΣΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες, η εκπαίδευση αλλά και το σύνολο του Δημόσιου τομέα, βιώνει για μια ακόμη φορά το «θέατρο του παραλόγου» με την «παραγωγή» επιόρκων και το μέτρο της «αυτοδίκαιης αργίας».

Με βάση το μνημονιακό νόμο 4093/2012 επιβάλλεται αυτοδίκαιη αργία για οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο.

Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας (η υπόθεση  δεν  έχει  εκδικασθεί  οριστικά) , που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια. Αποτελεί  στην  ουσία  πολιτική  δίωξη και  απαγόρευση  κάθε διαμαρτυρίας. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα φόβου, που δεσμεύει κάθε δημόσιο υπάλληλο, καθώς αφορά στην καθημερινότητά του και σε ζητήματα στα οποία θα μπορούσε ανθρωπίνως να εμπλακεί ο καθένας. Επιπλέον η κατηγορία της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς» είναι εντελώς ασαφής και αυθαίρετη και όπως είναι εύκολα κατανοητό μπορεί να τυλίξει σε «μια κόλλα χαρτί» οποιονδήποτε υπάλληλο «μπει στη μύτη» του προϊσταμένου του.

Είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα σελίδα στη «στρατηγική φόβου» για τους Δημόσιους υπαλλήλους που καλλιεργούν Κυβέρνηση και ΜΜΕ.

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΝ ΜΟΡΦΩΝΟΥΝ

Όταν το 1990, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απονεμήθηκε στον Τζον Τέϊλορ Γκάττο ο τίτλος του "Δασκάλου της Χρονιάς της Νέας Υόρκης", στην ομιλία αποδοχής του τίτλου που εκφώνησε, δεν αρκέστηκε σε απλές ευχαριστίες, αλλά εξαπέλυσε ένα δριμύ κατηγορώ στην συμβατική λογική που διέπει την εκπαίδευση. Μίλησε για το ρόλο που πρέπει να διαδραματίζει η εκπαίδευση για το άτομο, την οικογένεια και την κοινωνία στην σύγχρονη εποχή. Δεν απευθύνθηκε μόνο στη Νέα Υόρκη και τους μαθητές του.

Τα λόγια του εκφράζουν και τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και των γονιών όπου και αν βρίσκονται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη μόρφωση και την δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας είναι σοβαρά και πολύπλοκα και δεν αποτελούν αποκλειστική ευθύνη των σχολείων. Κι όμως τα σχολεία μπορούν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την διαμόρφωση της κοινωνίας και του κόσμου που ονειρευόμαστε. Έτσι έχουμε την ευχαρίστηση να δημοσιεύσουμε αυτή την φλογερή ομιλία ενός από τους πιο ένθερμους οπαδούς της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.



Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΤΕΙΛΟΡ ΓΚΑΤΤΟ

Αποδέχομαι αυτό το βραβείο για λογαριασμό όλων των καλών δασκάλων που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια. Όλων των δασκάλων που πάσχισαν να οικοδομήσουν σχέσεις με τους μαθητές τους. Σχέσεις βασισμένες στην τιμή. Ανδρες και γυναίκες που δεν ήταν ποτέ εφησυχασμένοι, που πάντοτε, στην αδιάκοπη προσπάθεια τους να προσδιορίσουν και να επαναπροσδιορίσουν την σημασία της λέξης "Παιδεία", έθεταν ερωτήματα. Ο "Δάσκαλος της Χρονιάς" δεν είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Οι καλοί δάσκαλοι είναι πολύ χαμηλών τόνων για να γίνουν εύκολα αντιληπτοί. Ο "Δάσκαλος της Χρονιάς" όμως, είναι ένας σημαιοφόρος, ένα σύμβολο γι' αυτούς τους αφανείς ήρωες που πρόθυμα αφιερώνουν τη ζωή τους στα παιδιά. Η διάκριση αυτή τους ανήκει εξ' ίσου.


Ζούμε σε μία εποχή βαθιάς κοινωνικής κρίσης. Η χώρα μας βρίσκεται πίσω από 19 βιομηχανικές χώρες όσον αφορά στην ανάγνωση, την γραφή και την αριθμητική που μαθαίνουν τα παιδιά. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα στηρίζεται πάνω στο "ναρκωτικό" του καταναλωτισμού. Αν δεν αγοράζαμε τόσα "πουδραρισμένα" όνειρα, το σύστημα θα κατέρρεε. Και τα σχολεία ακόμα, είναι σήμερα ένα "προϊόν προς πώληση". Έχουμε τον υψηλότερο δείκτη εφηβικών αυτοκτονιών στον κόσμο. Στο Μανχάταν, από τους νέους γάμους, το 70% διαλύεται πριν να συμπληρωθεί πενταετία.


Η κρίση στα σχολεία αντανακλά την ευρύτερη κοινωνική κρίση. Είναι προφανές ότι έχουμε χάσει την αίσθηση της ταυτότητας μας. Μαντρώνουμε τα παιδιά και τους ηλικιωμένους και τους βγάζουμε εκτός του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κανείς δεν τους απευθύνει πλέον τον λόγο. Όμως χωρίς τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, μια κοινωνία δεν έχει ούτε παρελθόν αλλά ούτε και μέλλον. Μόνο ένα διαρκές παρόν. Στ' αλήθεια, η λέξη "κοινωνία" δεν έχει καμία σχέση με την φύση των σχέσεων που δημιουργούμε. Ζούμε δικτυωμένοι και όχι μέσα σε κοινωνίες. Αυτό ευθύνεται για όλους τους μοναχικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Κατά περίεργο τρόπο, το σχολείο έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι' αυτή την τραγωδία. 

N. Postman, Το τελος της παιδικης ηλικιας

    

      " In general the Fallen Angel is meant to cure us of the itch for absolute knowledge "

 Neil Postman, ' The End of Education ', 1996.

 " Σ' όλο τον  κόσμο υπάρχει μια παθιασμένη αγάπη των παιδιών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δούλεψα  με παιδιά και υπολογιστές στην Ασία, την Αμερική και την Αφρική, σε πόλεις, περίχωρα και  φάρμες στη ζούγκλα. Δούλεψα με φτωχά παιδιά και  πλούσια παιδιά, με παιδιά μορφωμένων γονιών και με παιδιά που οι γονείς τους ήταν  από αγράμματες οικογένειες. Αλλά αυτή η διάκριση δεν είχε καμία σημασία. Παντού, με ελάχιστες εξαιρέσεις,  είδα την ίδια λάμψη στο βλέμμα τους, την ίδια επιθυμία να χειραγωγήσουν αυτό  το πράγμα. Και κατά βάθος γνώριζαν ότι αυτό τους ανήκε. Γνώριζαν ότι μπορούν να το χειριστούν και να το ελέγξουν  ευκολότερα από ότι τους γονείς τους. Γνώριζαν ότι είναι η γενιά των υπολογιστών."[1]

         Με  τα λόγια αυτά αρχίζει το βιβλίο του ο Papert  και, κατά τη γνώμη μας, θέτει το "πρόβλημα" της παιδικής ηλικίας όπως θα έπρεπε να είναι. Έτσι, μετατοπίζει τη συζήτηση από το καθαρά θεωρητικό σκέλος της κατασκευής ή μη της έννοιας της "παιδικής ηλικίας" στο, κυρίως, πρόβλημα που είναι η σύγχρονη διάσταση της παιδικής ηλικίας και η σχέση της με την τεχνολογία. Mία διάσταση που εισάγεται από πολλούς στοχαστές και προσδιορίζεται και από τον Postman αλλά κάτω από διαφορετική οπτική γωνιά, ως επίδραση της τεχνολογίας ( στη σημερινή μαζική δημοκρατία) στα παιδιά και στην ασυνείδητη - μάλλον - συμβολή της στην εξαφάνιση αυτού που προσδιορίζεται, παραδοσιακά, ως " παιδική ηλικία ".[2]

      Η θεωρητική συζήτηση που βασικά ξεκίνησε από το κλασσικό, πλέον, βιβλίο του Aries ( 1962 ), έχει προσλάβει τη μορφή χιονοστιβάδας και έχει κατακλύσει το χώρο που ασχολείται με την κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας.[3] Τα προβλήματα που παρουσιάζονται είναι πάρα πολλά, αλλά μπορούμε  να τα αναγάγουμε, ουσιαστικά, σε δύο μεγάλες κατηγορίες που έχουν σχέση με τον τρόπο προσέγγισής τους. Δύο κατηγορίες που οριοθετούν και τη μεθοδολογική προσέγγιση του ζητήματος που ερευνάται.

     Σύμφωνα με τον Qvortrup, η κοινωνιολογία της παιδικής ηλικίας στηρίζεται σε δύο βασικές συνιστώσες. Τη δομική και ατομική προσέγγιση. Σύμφωνα με την άποψή του, η δεύτερη τάση δείχνει να επικρατεί, τουλάχιστον ποσοτικά. Αυτή εστιάζει στις παιδαγωγικές και ανθρωπολογικές αναλύσεις της δράσης του  παιδιού σε αντίθεση με τις μακρο-οριοθετημένες αναλύσεις (οικονομία, πολιτική, γεωγραφία και κοινωνιολογία ).[4] Αυτό που φαίνεται να επικρατεί είναι η μελέτη των παιδιών ως ατομικώς δρώντων. Με αυτόν τον τρόπο ο Qvortrup δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επαναφέρει την παλαιά διαμάχη της επιστημολογικής προσέγγισης στο χώρο της παιδικής ηλικίας. Είναι γεγονός, όμως, ότι η διαπίστωση που κάνει είναι αληθινή, παρά τη δική του διαφοροποίηση και την ύπαρξη πολλών, αντίθετων στο ρεύμα, αντιλήψεων.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Κριτική της νεοφιλελεύθερης προσέγγισης

 

Η πρόσφατη ψήφιση του νόμου για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών είναι μια καλή αφορμή για τη δημιουργία ενός προβληματισμού γύρω από την έννοια και το ρόλο της αξιολόγησης στα σημερινά εκπαιδευτικά συστήματα. Η επαναφορά του θεσμού της αξιολόγησης έρχεται σε μια συγκυρία όπου ο προβληματισμός για το ρόλο και τη φυσιογνωμία του εκπαιδευτικού επαγγέλματος βρίσκεται στο κέντρο των αλλαγών – μεταρρυθμίσεων των εκπαιδευτικών συστημάτων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ο προβληματισμός αυτός συνδέθηκε με την κρίση της εκπαίδευσης² για την οποία θεωρήθηκε υπεύθυνο το εκπαιδευτικό σώμα από τους κυρίαρχους κύκλους ( πολιτική εξουσία , Μ.Μ.Ε. ) , κυρίως μετά την άνοδο στην εξουσία συντηρητικών κομμάτων κατά τη δεκαετία του '80. (Βρετανία , Η.Π.Α.) Ενοχοποιήθηκαν ακόμα το πνεύμα του παιδαγωγικού προοδευτισμού που επικράτησε στα σχολεία κάτω από την επίδραση των θεωριών της αντιαυταρχικής αγωγής , τα υπερβολικά δικαιώματα που υποτίθεται ότι είχαν οι εκπαιδευτικοί , η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών για την επίβλεψη του εκπαιδευτικού έργου , οι γνώσεις και οι αξίες που προσφέρονταν από το σχολείο στους μαθητές και οι οποίες δεν αντιστοιχούσαν ούτε στον κώδικα των συντηρητικών αξιών αυτών των πολιτικών δυνάμεων ούτε στις απαιτήσεις της καπιταλιστικής αγοράς . Σ' αυτή την κατεύθυνση η ηγέτης των νεοσυντηρητικών στη Βρετανία Μ Τhatcher θα κριτικάρει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας της στα τέλη της δεκαετίας του '80 , ένα χρόνο πριν την ψήφιση του εκπαιδευτικού νόμου του 1988 , ως εξής :

Από την εξάρτηση στην αγοραία εκπαίδευση

Του Γιώργου Κ. Καββαδία*

Απριλίου 19, 2013 από seisaxthiablog

«Τα ευρωπαϊκά συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης εξακολουθούν να υπολείπονται όσον αφορά την εξασφάλιση των κατάλληλων δεξιοτήτων για την απασχολησιμότητα, ενώ δεν συνεργάζονται επαρκώς με τις επιχειρήσεις ή τους εργοδότες προκειμένου να φέρουν τη μαθησιακή εμπειρία πιο κοντά στην πραγματικότητα του εργασιακού περιβάλλοντος».

Ανακοίνωση της Επιτροπής της Ε.Ε.: «Ανασχεδιασμός της εκπαίδευσης: επενδύοντας στις δεξιότητες για καλύτερα κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα»

Η εξάρτηση της χώρας αντανακλάται έντονα στην εκπαιδευτική πολιτική και τον καταιγισμό μέτρων και ρυθμίσεων της τρικομματικής κυβέρνησης. Με δούρειο ίππο την κρίση η κυβέρνηση αντιγράφει, εφαρμόζει τα σκονάκια της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, όπως η πρόσφατη έκθεση που στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο πάνω 127.600 ευρώ σε συνθήκες σκληρής λιτότητας και ακραίας φτώχειας. Η βασική ιδέα της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής είναι η αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης και η υποταγή της στου νόμους της αγοράς και στις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ προβάλλουν ένα συνολικό  σχέδιο για την ανασυγκρότηση της δομής και των μορφών κρατικού ελέγχου της εκπαίδευσης με βάση της αρχές του ιδιωτικοοικονομικού μάνατζμεντ. Με σκοπό την εφαρμογή πολιτικών μείωσης των κρατικών δαπανών με παράλληλη ενίσχυση της ικανότητας του κράτους να ελέγχει τη λειτουργία και τα αποτελέσματα, Ώστε να ανταποκρίνεται η εκπαίδευση όχι μόνο στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της αγοράς, αλλά και να ενσωματώνει τις αρχές της επιχειρηματικότητας και το αγοραίου ανταγωνισμού και της μετατροπής της γνώσης από κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα σε ατομική δυνατότητα και εμπόρευμα.

ΣΟΚ! ΣΕ ΑΡΓΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ...

ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Εκφράζουμε την αμέριστη κι ανεπιφύλακτη συμπαράστασή μας στο συνάδελφο Δημήτρη Αχείμαστο, καθηγητή του Γενικού Λυκείου Πελοπίου, ο οποίος τέθηκε σε αργία με την κατηγορία της αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας.

Συγκεκριμένα η υπόθεσή του αφορά σε οικονομική αντιδικία με ιδιώτη, πλημμεληματικού χαρακτήρα και η οποία δεν έχει εκδικαστεί ούτε καν σε πρώτο βαθμό, λόγω αναβολής εξαιτίας αποχής των δικηγόρων – κι όχι από δική του υπαιτιότητα. Η σχετική απόφαση στηρίζεται στο μνημονιακό νόμο 4093/ 2012 ο οποίος επιβάλλει την αυτοδίκαιη αργία για οποιοδήποτε δημόσιο υπάλληλο από τη στιγμή που παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο και μόνο.

Πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου της αθωότητας, που στιγματίζει τον εργαζόμενο και θίγει την προσωπική του αξιοπρέπεια. Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα φόβου, που δεσμεύει τον καθένα μας, καθώς αφορά στην καθημερινότητά μας και σε ζητήματα στα οποία θα μπορούσαμε ανθρωπίνως να εμπλακούμε όλοι. Επιπλέον η κατηγορία της «αναξιοπρεπούς συμπεριφοράς» είναι εντελώς ασαφής και αυθαίρετη.

Η έννοια του έθνους στην αρχαιότητα

   

Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο....
«αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο.

Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.

Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…

Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «…Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)

Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά. Ενδεικτικά:

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

του Ηλία Τσατσόμοιρου.




Η Αποκρυπτογράφησις των σημασιών των 24 Γραμμάτων του Αλφαβήτου

Σύμφωνα με την επίσημη επιστήμη η γλώσσα είναι συμβατικό κατασκεύασμα κατά τις κρατούσες απόψεις ...
δηλαδή δεν υπάρχει ουδεμία σχέση των γλωσσικών φθόγγων και των τριών γραμμάτων με το φυσικό περιβάλλον.

Το βιβλίο αυτό, που πλέον έχει γίνει κλασικό, είναι η πρώτη σοβαρή και επιστημονικά εμπεριστατωμένη διερεύνηση της μη συμβατικότητας της γλώσσας. Με αυστηρά αποδεικτική μέθοδο αναδεικνύεται ως κύριο γενεσιουργό στοιχείο της ελληνικής γλώσσας η ελληνική φύση, την οποία η γλώσσα αυτή μιμείται κατά τρόπο μαθηματικό. Έτσι κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου φέρει σταθερή κωδική σημασία, την οποία εισάγει κυριολεκτικά ή μεταφορικά ως επί μέρους έννοια σε κάθε λέξη-έννοια που συμμετέχει π.χ. ρ = ροή (υγρών ή λόγου): ρ-εύμα, χείμα-ρρ-ος, ρ-ήμα, ρ-ήτωρ κ.λπ.).

Επίσης, εκ του γεγονότος ότι η ελληνική γη είναι η πρώτη που αναδύθηκε από τη θάλασσα πρίν 140.000.000 χρόνια, συμπεραίνεται ότι η«πρωτόγλωσσα» δεν είναι – όπως διατείνεται η επίσημη γλωσσολογία – η ανύπαρκτη ινδοευρωπαϊκή, αλλά η ελληνική, πολλά στοιχεία της οποίας άλλωστε ανιχνεύσιμα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Το βιβλίο τέλος καταρρίπτει τις κρατούσες απόψεις περί φοινικικής προέλευσης του αλφαβήτου, καθότι καταδεικνύει ότι οι έμποροι Φοίνικες δεν είχαν καν αλφαβητική γραφή, αλλά μια ατελή συλλαβική γραφή. Πρόκειται για εντελώς καινούργια προσέγγιση του φαινόμενου της Γλώσσας.


Είναι σημαντικό, ότι σε όλες σχεδόν τις γλώσσες το α έχει την πρώτη θέσι στην αλφαβητική σειρά των γραμμάτων. Είναι όμως αιτιολογημένη η πρώτη θέσι του α για τις άλλες γλώσσες – όπως θα αποδείξω ότι είναι για την ελληνική; Είναι τυχαίο π.χ., ότι τα βασικά στοιχεία της δομής του σύμπαντος έχουν λάβει ονόματα με αρκτικό γράμμα το Α, π.χ. άλς (υγρό στοιχείο), αήρ, άρουρα (χθων), αέλιος (ήλιος), άνθραξ, αίθήρ κ.λπ.; Σε ποιά άλλη γλώσσα οι σημαντικές αυτές λέξεις, εάν δεν είναι δάνειες εκ της έλληνικής, έχουν ως αρκτικό γράμμα το Α; Γιατί τo «Α» (αριθμός) εταυτίζετο με το «ΕΝ»;

«Μονάς» -έλεγεν ο Ευκλείδης- «εστίν καθ’ ήν έκαστον των όντων εν λέγεται. Α-ριθμός δε το εκ μονάδων συγκείμενον πλήθος». Το ελληνικόν αλφάβητο τελειώνει στο Ω. Το Ω παλαιότερα εγράφετο ως ΟΟ. Το Ω εδάνεισε την μορφή του στο μαθηματικό σύμβολο του απείρου (∞). Στην ελληνική σκέψι ο Ωρανός, όπως εγράφετο στην Δωρική, ο οποίος κατά την «Θεογονία» (στίχ. 126) ισούται προς το πλήθος των αστέρων, που και αυτό ισούται προς την «Γαίαν», την μάζα των δομικών στοιχείων του σύμπαντος, είχε ως αρκτικό γράμμα το Ω.; Είναι τυχαίο, ότι το άπειρον (∞) έχει σύμβολο το Ω; Πρέπει τέλος να υπενθυμίσω, ότι είναι τάσι πολλών γλωσσολόγων, και μάλιστα των «επικρατούντων» σήμερα στους πανεπιστημιακούς χώρους, η απόλυτη αποδοχή της «συμβατικότητος», δηλαδή της μη αιτιώδους σχέσεως όχι μόνο μεταξύ των σημείων, δηλαδή των λέξεων, αλλά και μεταξύ της γραφής, δηλ. των στοιχείων (γραμμάτων), και των σημαινόμενων.

Ο Σταυρός των αναπήρων εκπαιδευτικών και ο Σκασμός των επιόρκων…

Οι μέρες που περνάμε έχουν μια διπλή, τουλάχιστον, δοκιμασία για τους έλληνες ορθοδόξους. Από τη μια βρισκόμαστε λίγο πιο μετά από το μέσο ακριβώς της Μεγάλης Σαρακοστής (ήδη υπερβήκαμε την σταυροπροσκυνηματική εβδομάδα και  περπατάμε την εβδομάδα του Μεγάλου Κανόνα). Από την άλλη, την Κυριακή που μας πέρασε, μέρα τιμής στον μέγιστο νηπτικό Ιωάννη το Σιναΐτη, η ευ-αγγελική περικοπή μας υπενθύμισε και τόνισε πως ξεπερνιέται η μέγγενη του πονηρού πάνω στα νέα παιδιά που στενάζουν: [«καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ»]*. Ποια Προσευχή και ποια όμως Νηστεία;

Δεν ανήκω προσωπικά, και το εξομολογούμε προκαταβολικά, ούτε στους νηπτικούς της Προσευχής (ακόμα το ψάχνω), ούτε στους μεγάλους νηστευτές. Επομένως ό,τι σημειώσω με αφορά πρωτίστως, αλλά οφείλω και να σημειώσω ότι με αφορά τόσο στο πλάτος τους, όσο και στη γνησιότητά τους. Και επειδή «έσπασα» τη συλλογική νηστεία για λόγους υγείας και δεν έχω ακόμα κανένα εμφανές σημάδι εσωτερικής πληροφόρησης για αληθή Προσευχή, θα ανοίξω το θέμα από τη γνωστή σε μένα μέθοδο: Την κοινωνική… για την άνοδο στη γνωστή Κλίμακα…

Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ψέματα και αλήθειες

Καλλιεργείται συστηματικά και προωθείται από πολλά ΜΜΕ η ψευδής κυβερνητική – αντιδραστική αντίληψη  ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουν την αξιολόγηση τους. Απευθυνόμαστε στην κοινωνία και καταγγέλλουμε την κυβερνητική προπαγάνδα που πίσω από την λέξη «αξιολόγηση» προσπαθεί να καλύψει την πολιτική ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού συστήματος, και στοχοποιοί τους  εκπαιδευτικούς ως ενόχους και υπεύθυνους για την κατάσταση που έχει περιέλθει η δημόσια εκπαίδευση.

Ως κλάδοςθέλουμε την αξιολόγησηπρώτα του εκπαιδευτικού συστήματος, των εκπαιδευτικών δομών, των σχολικών μονάδων, των αναλυτικών προγραμμάτων, του παρεχόμενου παιδαγωγικού και διδακτικού έργου, την διαρκεί αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών, με στόχο να αντιμετωπιστούν ανεπάρκειες του παρεχόμενου έργου.

Να παρέχεται παιδαγωγική καθοδήγηση, συμβουλευτική συνδρομή και επιμόρφωση με στόχο την βελτίωση του κάθε εκπαιδευτικού. Θέλουμε την αναβάθμιση στην διαδικασία του παρεχόμενου διδακτικού - παιδαγωγικού έργου και γενικότερα την βελτίωση του κάθε σχολείου προς όφελος των μαθητών μας.

Γιατί απορρίπτουμε την προωθούμενη «αξιολόγηση»