Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Χρίστος Τσολάκης, ο "δάσκαλος της καρδιάς"


Εκείνον που μας έμαθε να μην υποτιμούμε τα απλά πράγματα, γιατί σε αυτά βρίσκεται η σοφία, τον Χρίστο Τσολάκη, τίμησε το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 80 χρόνια λειτουργίας του ΠΠΣΠΘ.

Μικρά & ανέκδοτα σπαράγματα της σκέψης του ... (Από συνάντηση που είχα μαζί του μια μέρα του 2002):

Για το παιδί

Το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο να το γεμίσουμε, είναι σπίρτο και φωτιά για να το ανάψουμε!

Καλός δάσκαλος και δασκάλα

Κάποτε πίστευα πως καλός δάσκαλος είναι αυτός που τα λέει καλά, που ξέρει να γοητεύει με την ακρίβεια και τη σαφήνεια του λόγου και της σκέψης του. Η αλήθεια είναι πως παρασύρθηκα και εγώ από τη σαγήνη αυτής της άποψης.

Και είμαι μεγάλος πια για να αλλάξω …! Εσύ που είσαι νεότερος (sic) ίσως να έχεις την ευκαιρία να αλλάξεις και, ...να βοηθήσεις και τους άλλους να αλλάξουν. Να λοιπόν, τι συνειδητοποίησα με τα χρόνια: πως καλός δάσκαλος και δασκάλα ... είναι αυτός και αυτή ... που προετοιμάζουν μεθοδικά το σκηνικό της διδασκαλίας ... και ... μετά... αποτραβιούνται!

Ο «φωταδιστής» δάσκαλος, Χρίστος Τσολάκης

Η Σοφία Νικολαΐδου αποχαιρετά το δάσκαλό της. 

Τα Νέα 1/8/2012

Οι μαθητές του στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τον αποκαλούσαν “φωταδιστή”. Ήταν ο φιλόλογος που μνημονεύουν με αγάπη μέχρι και σήμερα. Ο καθηγητής που τους έφερνε στο σχολείο αξημέρωτα, στις 6:30 το πρωί, και τους έκανε μάθημα: Σύγχρονη ποίηση, έως ότου να χτυπήσει το κουδούνι στις 8:00, για να αρχίσει η κανονική διδασκαλία. Κανείς δεν βαρυγκομούσε. Όλοι τους έμαθαν γράμματα.

Ο Τσολάκης ήταν παθιασμένος δάσκαλος. Φιλόλογος με βαθιά γνώση των κειμένων, κινούνταν με άνεση στο σύνολο της ελληνικής γραμματείας και τη μνημόνευε από στήθους. Ανήκε στην κατηγορία εκείνη των πανεπιστημιακών δασκάλων που πέρασαν πρώτα από τη διδασκαλία στη μέση εκπαίδευση. Γνώριζε την εκπαιδευτική πράξη όσο κανείς. Δε φλόμωνε τους φοιτητές με αβάσιμες θεωρίες και σχέδια επί χάρτου. Ήξερε πολύ καλά την πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου. Ανήκε στη γενιά των φιλολόγων που πίστευαν ότι η μόρφωση είναι το πιο βασικό, το πιο στέρεο εφόδιο, το οποίο μπορεί να έχει κανείς. Έκανε τα λόγια του πράξη.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Πώς ωφελεί η τέχνη τα παιδιά

Αναπτύσσει τη δημιουργικότητά τους

Δημιουργικότητα ίσον τέχνη και το αντίστροφο. Η ζωγραφική, η μουσική, η υποκριτική και ο χορός είναι συνώνυμα της δημιουργικότητας. Τα παιδιά εξερευνούν, ψάχνουν και προσπαθούν να φτιάξουν κάτι ολοκληρωτικά δικό τους χρησιμοποιώντας τη φαντασία και το ταλέντο τους

Τα βοηθά να πιστέψουν στις δυνάμεις τους

Η χαρά της δημιουργίας και το αίσθημα της ικανοποίησης είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη που προσφέρει η τέχνη στα παιδιά. Βλέπουν πώς πραγματικά είναι να στηρίζεσαι αποκλειστικά στις δυνάμεις σου και να δημιουργείς κάτι μοναδικό μέσα απ' την προσπάθειά σου. 

Μαθαίνουν τον εαυτό τους

Τόσο σε πρακτικό επίπεδο όσο και σε συναισθηματικό. Τα παιδιά μαθαίνουν να χειρίζονται το σώμα και τον εαυτό τους. Μαθαίνουν πώς να ελέγχουν τις κινήσεις τους και να τις συντονίζουν με το μυαλό τους. Αποδέχονται τον εαυτό τους, ανακαλύπτουν τις δυνάμεις, τις δεξιότητές τους αλλά και τις αδυναμίες τους και μαθαίνουν πώς να τις προσπερνούν.

Μάθετε ιστορία με διαδραστικούς χάρτες και βίντεο

Ο Σύλλογος Περικλής για την εγκύκλιο του ΥΠΠΕΘ περί σχολικής βίας

dimotiko1
ΘΕΜΑ: Εκ νέου περί «Σχολικής βίας και του Εκφοβισμού » και συγκρότησης ομάδων Δράσεων Πρόληψης (Ο.Δ.Π.) 
 Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,
     Το Υπουργείο Παιδείας με μία νέα εγκύκλιο επαναφέρει στα σχολεία το ζήτημα της «Σχολικής βίας και του Εκφοβισμού ».
     Στο πλαίσιο υλοποίησης δράσεων για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ενισχύει το λεγόμενο « Παρατηρητήριο για τη Σχολική  Βία και τον Εκφοβισμό »  με τη σύσταση ομάδας εργασίας με την επωνυμία «Κεντρική Επιστημονική Επιτροπή»,  η οποία θα υποστηρίζει τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠ.Π.Ε.Θ. σχετικά με θέματα πρόληψης και αντιμετώπισης της σχολικής βίας και
 καλεί τους Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπαίδευσης να ορίσουν εκ νέου Επιτροπές Συντονιστών Δράσεων Πρόληψης και να επικαιροποιήσουν ή να ορίσουν νέα μέλη για το σύνολο των σχολικών μονάδων της αρμοδιότητάς τους.
Στο πλαίσιο αυτό καλεί παράλλληλα όλους τους Διευθυντές των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης  να συγκροτήσουν Ομάδες Δράσεων Πρόληψης (Ο.Δ.Π.), ορίζοντάς τους μάλιστα  ως επικεφαλής  των Ο.Δ.Π. με αναπληρωτές τους Υποδιευθυντές,  με  μέλη τα οποία ορίζονται από το Σύλλογο Διδασκόντων.

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

Δεν υπάρχει βασιλική οδός για την μάθηση

Κάποιες σκέψεις με αφορμή την έκθεση του ΟΟΣΑ για την χρήση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας

Αποτέλεσμα εικόνας για η/υ
Λίγα λόγια για την έκθεση
    Πριν ένα με δύο μήνες περίπου δημοσιεύτηκε η έκθεση του ΟΟΣΑ για τα αποτελέσματα της χρήσης των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από μία σύνοψη των αποτελεσμάτων που κυκλοφόρησε ευρέως στο διαδίκτυο:
Η έκθεση του ΟΑΣΑ εξετάζει της συνέπειες των υπολογιστών στα αποτελέσματα διεθνών μαθητικών εξετάσεων όπως οι εξετάσεις Pisa που διεξάγονται σε περισσότερες από 70 χώρες.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του οργανισμού, η ανάλυση δείχνει ότι «ακόμα και χώρες που επενδύουν πολλά στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην εκπαίδευση δεν έχουν δει αισθητή βελτίωση των επιδόσεων στην ανάγνωση κειμένου, τα μαθηματικά και την επιστήμη».
Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι η «συχνή χρήση» υπολογιστών στο σχολείο δεν δείχνει να βελτιώνει ούτε τις ψηφιακές επιδόσεις, οι οποίες μετρήθηκαν με τεστ στα οποία οι μαθητές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν ποντίκι και πληκτρολόγιο για να διαβάσουν και να επεξεργαστούν κείμενο, να δημιουργήσουν πίνακες με δεδομένα και να κάνουν πράξεις σε μια αριθμομηχανή στην οθόνη.
Τις καλύτερες ψηφιακές επιδόσεις φέρνουν οι μαθητές από τη Σιγκαπούρη, στην οποία η χρήση υπολογιστών στα σχολεία είναι «μέτρια». «Τα εκπαιδευτικά συστήματα με τις καλύτερες επιδόσεις, όπως αυτά στην Ανατολική Ασία, είναι πιο επιφυλακτικά στη χρήση της τεχνολογίας στην σχολική αίθουσα» δήλωσε στο BBC ο Αντρέας Σλάιχερ, διευθυντής Εκπαίδευσης στον ΟΑΣΑ, ο οποίος έκανε λόγο για «φρούδες ελπίδες» όσον αφορά την τεχνολογία στα σχολεία.
«Οι μαθητές που χρησιμοποιούν ταμπλέτες και υπολογιστές πολύ συχνά τείνουν να έχουν χειρότερες επιδόσεις σε σχέση με όσους κάνουν μέτρια χρήση» είπε.
«Ένα από τα πιο απογοητευτικά ευρήματα», πρόσθεσε, «είναι ότι το κοινωνικο-οικονομικό χάσμα μεταξύ των μαθητών δεν περιορίζεται από την τεχνολογία, αλλά αντίθετα ενδέχεται να μεγαλώνει».
Προειδοποίησε επίσης ότι οι μαθητές τείνουν να αντιγράφουν από το Διαδίκτυο τις σχολικές εργασίες τους και η προσοχή τους μπορεί να διασπάται από τους υπολογιστές.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Κρήτη: Σχολείο τραγουδά για την Κύπρο και παίρνει το 1ο βραβείο (Βίντεο)

kypros.jpg

Το πρώτο βραβείο πήραν οι μαθητές της Κρήτης οι οποίοι έλαβαν μέρος στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".
Το τραγούδι της ΣΤ' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κισάμου που πήρε το 1ο βραβείο στο 2ο Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό, "Κύπρος 1974-2015: Δεν ξεχνώ, διεκδικώ, δημιουργώ".
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Ellis Island: Μιλώντας στους μαθητές μας για την μετανάστευση και την προσφυγιά, από την σκοπιά του Έλληνα μετανάστη

Πρόταση διδασκαλίας – υλικό επεξεργασίας για την ταινία μικρού μήκους «Ellis island», της Αιμιλίας Τσαγκαράτου
elli's island 1
Το νησί Έλλις (Ellis Island), στ’ ανοιχτά του Μανχάταν, υπήρξε ο κύριος σταθμός υποδοχής των μεταναστών που έφταναν στην Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, από τα τέλη του 19ου αιώνα και κατά την διάρκεια του πρώτου μισού του 20ου.

(Περισσότερες πληροφορίες για το Ellis island, «εδώ!«)

Τον Νοέμβριο του 2015 βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία μικρού μήκους του JR «Εllis», με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ως φόρος τιμής στα εκατομμύρια των μεταναστών που πέρασαν τις πύλες του νησιού, προσδοκώντας μια καλύτερη ζωή από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Σε μια περίοδο που εκατομμύρια άνθρωποι φεύγουν από τις πατρίδες τους κυνηγημένοι από την φτώχεια και τον πόλεμο, που στήνονται ξανά στρατόπεδα συγκέντρωσης διαλογής τους και φράχτες ανά την Ευρώπη, η ιστορία του Ellis Island αποκτά τραγική επικαιρότητα. Γιατί δεν ήταν απλά ένα πέρασμα προς την Αμερική. Ήταν το νησί «των δακρύων και του φόβου» όπως περιγράφεται από Έλληνες μετανάστες που πέρασαν από αυτό, ήταν ο τόπος που για 70 περίπου χρόνια λειτούργησε  ως «face control» για τους υποψήφιους Αμερικανούς υπηκόους, αφού με βάση την νομοθεσία του τότε Αμερικανικού κράτους έδιναν άδεια εισόδου  μόνο σε εκείνους τους μετανάστες που θα μπορούσαν να  φανούν χρήσιμοι για την οικονομία. (Σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου του 1907, έμπαιναν σοβαροί περιορισμοί: «Αι ακόλουθοι τάξεις αποκλείονται εκ των Ηνωμένων Πολιτειών: οι ηλίθιοι, οι ασθενείς το πνεύμα, οι επιληπτικοί, οι φρενοβλαβείς, οι επαίται, οι σωματικώς ελαττωματικοί, οι καταδικασθέντες επί κακουργήματι, οι πολύγαμοι, οι αναρχικοί, γυναίκαι ερχόμεναι δι΄ ανηθίκους σκοπούς, κ.α.» [Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων]).