Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Οι θέσεις του Αριστείδη Μπαλτά για τις εκπαιδευτικές πολιτικές της Ευρώπης



Τις ενδιαφέρουσες θέσεις του για την «Ευρώπη και τις εκπαιδευτικές πολιτικές», είχε την ευκαιρία να διατυπώσει πριν γίνει Υπουργός Παιδείας,ο Αριστείδης Μπαλτάς, σε ημερίδα που διοργανώθηκε στις 5 Απριλίου του 2014 στο Πάντειο πανεπιστήμιο.

Η ημερίδα διοργανώθηκε από τα Τμήματα Παιδείας και Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.

Στην ομιλία του ο καθηγητής του ΕΜΠ ανέφερε ότι ο βασικός άξονας που διαπερνά όλες τις βαθμίδες της εκπαιδευτικής πολιτικής στην Ελλάδα ονομάζεται «Μπολόνια».

«Μπολόνια είναι μια συγκεκριμένη στρατηγική, η οποία πλέον βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη και πλήρη εξέλιξη για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η οποία με μία λέξη είναι το εξής. Το εσωτερικό της παιδείας ήταν εκτός των δυνάμεων της αγοράς, για λόγους που σχετίζονται με το αντικείμενο της ίδιας της έννοιας της παιδεία, και αυτός ο εσωτερικός χώρος της παιδείας έπρεπε να ενταχθεί στις στοχεύσεις του κεφαλαίου. Να εισέλθει το κεφάλαιο στο εσωτερικό όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης ώστε να καταστήσει εμπορεύσιμα προϊόντα, όλα όσα αφορούν την καθ’ αυτό εκπαιδευτική διαδικασία σε όλες της τις διαστάσεις», ανέφερε ξεκινώντας την ομιλία του.

Δείτε την ομιλία του στο παρακάτω βίντεο:
από:http://www.alfavita.gr/

Αιώνιοι Φωστήρες



Τρεις Iεράρχες
Αρθρογράφος: 
Ανδριανή Στράνη

Για όλους εμάς που έχουμε σχέση με τον Ταύρο, η λέξη «Φωστήρας» έχει ένα ιδιαίτερο νόημα για την ιστορία του τόπου. Στο άκουσμα της ομάδας τους, οι μαθητές του σχολείου μας εκφράζονται με εκδηλώσεις λατρείας, σαν σε θεό, και ζωηρεύουν τα πνεύματα γενικώς. Από την παρατήρηση αυτή φαίνεται ότι οι λαοί μπορεί να μην έχουν ανάγκη από προστάτες, έχουν ανάγκη όμως από Φωστήρες, αυθεντικούς και γνήσιους μπαλαδόρους που δίνουν τον ωραίο αγώνα στα στάδια της ζωής.
Στην εποχή μας, μάλλον ξεμείναμε από τέτοιους παίκτες-αγωνιστές που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία στέρεη βάση δεδομένων ιδανικών, για την καλλιέργεια της ανθρωπιστικής παιδείας. Ίσως σε αυτό το ζητούμενο απάντησε και η βυζαντινή κοινωνία, με τη συγκρότηση της τριάδας των Ιεραρχών. Υπήρξε μια εκκλησιαστική επινόηση του Ιωάννη Μαυρόποδα, Μητροπολίτη Ευχαΐτων, στα μέσα του 11ου αιώνα, επί Αλεξίου Α΄ Κομνημού. Η μετατροπή της σε εορτή της παιδείας και των γραμμάτων, συντελείται τον 19ο αιώνα, και στοχεύει στην αναβίωση του «ελληνοχριστιανικού ιδεώδους». Ωστόσο, ανεξάρτητα από τους εθνικούς, θρησκευτικούς και ιδεολογικούς παράγοντες διαμόρφωσης και καθιέρωσης της εορτής των Τριών Ιεραρχών, αυτή αποτελεί διαχρονικό σύμβολο στην παράδοση του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».

Τρεις Iεράρχες, Palazzo Normanni, Παλέρμο
Οι τρεις Φωστήρες, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος, και Ιωάννης ο Χρυσόστομος, είχαν ως πρωταρχική τους επιλογή τον δρόμο της γνώσης σε ανοικτά πεδία όλων των κατευθύνσεων. Θεολογία, Φιλοσοφία, Νομική, Ρητορική, Γεωμετρία, Αριθμητική, Αστρονομία και Μουσική. Στόχος της γνώσης, η καλλιέργεια του νου, το άνοιγμα της καρδιάς και η αγάπη προς τον πλησίον.

Υπουργός Παιδείας: Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν



Η διδακτική σχέση

Αρθρογράφος: 
Αριστείδης Μπαλτάς


Τούτον τον καιρό οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αγωνίζονται σε πολλά μέτωπα. Διαθεσιμότητες, απολύσεις, μειώσεις, ελλείμματα, ψευδο-αξιολογήσεις, γραφειοκρατική ασφυξία, το άγχος να καλυφθεί η περιβόητη διδακτέα ύλη. Και μαζί ο καθημερινός αγώνας στην τάξη. Μέσα στη διδακτική σχέση και για τη διδακτική σχέση. Όπου αρχίζουν όλα.
Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση, το χρώμα και τους κυματισμούς της φωνής, το βλέμμα, το χαμόγελο, την έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος ολόκληρου. Η κιμωλία και ο πίνακας είναι οργανική επέκταση των παραπάνω. Ακόμη κι αν -ή επειδή- είναι κακής ποιότητας και λερώνουν. Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν.

Η διδακτική σχέση είναι σχέση διακινδύνευσης και σχέση αναγνώρισης. Σχέση αμοιβαίας ενθάρρυνσης και αμοιβαίας κριτικής. Σχέση ευθύνης. Εκεί η αυτενέργεια αρθρώνεται με σεβασμό. Και, ως σχέση, ασκεί, δηλαδή διδάσκει έμπρακτα, αυτόν τον σεβασμό. Αυτό και μόνον αυτό είναι το περιεχόμενο της αναγκαίας πειθαρχίας.

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

SUSAN L. ROBERTSON "ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ" O νεοφιλελευθερισμός και ο μετασχηματισμός της εκπαίδευσης και της εργασίας των εκπαιδευτικών.


ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΛΕΣΧΗ

Mετάφραση: Πέτρος Μενδώνης

Πρόλογος του μεταφραστή

Η καθημερινότητά μας στα σχολεία και ιδιαίτερα οι αγώνες που δίνουμε ενάντια στην αξιολόγηση μάς συνδέουν με τόπους και χρόνους που ούτε καν φανταστήκαμε. Στο κείμενο που ακολουθεί, η S. Robertson δείχνει ότι αποτελούμε τμήμα ενός μάλλον παγκόσμιου πολέμου για την εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς και την εργασία. Η αναστάτωση που σάρωσε δυο χρόνια τώρα τα σχολεία μας δεν μπορεί να αναχθεί ούτε στις προσωπικές ιδιαιτερότητες των πρωταγωνιστών (συναδέλφων ή στελεχών ή υπουργών) ούτε σε κάποια υποτιθέμενη καθυστέρηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, όπως θέλουν να μας πείσουν οι περισσότεροι από τους υπερασπιστές της αξιολόγησης. Όσο κι αν το προσωπικό στίγμα του καθενός χρωματίζει τον τρόπο με τον οποίο η αντιπαράθεση εμφανίζεται συγκεκριμένα στο ένα ή στο άλλο σχολείο, υπάρχει κάτι που υπερβαίνει αυτές τις ιδιαιτερότητες και αποτελεί τον κοινό πυρήνα όσων βιώνουμε στα σχολεία μας. Η συγγραφέας μας βοηθά να καταλάβουμε ότι αυτό το κοινό δεν περιορίζεται στο σχολείο μας, στην εκπαίδευση ή στην Ελλάδα.

Το κείμενο ανακτήθηκε τελευταία φορά το Νοέμβριο του 2014 από την διεύθυνση https://susanleerobertson.files.wordpress.com/2009/10/2007-weis-teachers.pdf . Παρά το γεγονός ότι είναι σχετικά παλιό (πρώτη δημοσίευση το 2008) είναι ακόμη επίκαιρο, αφού ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί ακόμη τη βασική στρατηγική των κυρίαρχων δυνάμεων σε παγκόσμιο επίπεδο και στην εκπαίδευση. Από την άποψη αυτή, η δημοσίευση του αποτελεί συμβολή στον αγώνα των εκπαιδευτικών, όπως άλλωστε μαρτυρούν και τα περιεχόμενα του βιβλίου ( http://www.gbv.de/dms/zbw/543965163.pdf ) στο οποίο πρωτοεμφανίστηκε (L. Weis and M. Compton (eds) The Global Assault on Teachers, Teaching and their Unions New York: Palgrave) και παρά το γεγονός ότι η κριτική του στη «μετά την Ουάσιγκτον συναίνεση» δεν είναι ιδιαίτερα αυστηρή.

* * *
Στην εισαγωγή του βιβλίου του για την ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, ο Ντέιβιντ Χάρβεϋ επισημαίνει: «Οι μελλοντικοί ιστορικοί πιθανώς θα ανατρέχουν στα έτη 1978 - 1980 ως ένα επαναστατικό σημείο καμπής στην κοινωνική και οικονομική ιστορία του κόσμου». Τέσσερα γεγονότα αποτέλεσαν τότε τα επίκεντρα στο ξετύλιγμα του μετασχηματισμού της μεταπολεμικής τάξης: το 1978 ο Τενγκ Χσιάο Πινγκ πήρε τα πρώτα μέτρα φιλελευθεροποίησης της κινέζικης οικονομίας. Το 1979 ο Πωλ Βόλκερ ανέλαβε τη διοίκηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και άλλαξε τη νομισματική της πολιτική, ενώ την ίδια χρονιά η Μάργκαρετ Θάτσερ εκλεγόταν με εντολή να πατάξει τη δύναμη των συνδικάτων και να τερματίσει το στασιμοπληθωρισμό. Τέλος, το 1980 ο Ρόναλντ Ρήγκαν εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ και οπλισμένος με τις πολιτικές του Βόλκερ επιχείρησε να εφαρμόσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων με σκοπό να χαλιναγωγήσει τη δύναμη των συνδικάτων, να απορυθμίσει τη βιομηχανία και να φιλελευθεροποιήσει το εμπόριο σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. «Από τα επίκεντρα αυτά, φαίνεται ότι εξαπλώθηκαν και αντήχησαν επαναστατικά κύματα αναδημιουργίας του κόσμου, δημιουργώντας μια ριζικά διαφορετική εικόνα.» (Harvey 2005, 1).

Τελευταίο κουδούνι σε ελληνικό σχολείο


ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΑ ΤΕΣΤ PISA ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥΣ


Ανοιχτή επιστολή στον Αντρέα Σλάισερ, διευθυντή του Προγράμματος PISA

Πρόλογος του μεταφραστή


Σε αυτή την επιστολή προς τον διευθυντή του προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), δρ. Andreas Schleicher, ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και γονείς από όλο τον κόσμο εκφράζουν έντονη ανησυχία για τις επιπτώσεις των τεστ PISA (Πίζα) και καλούν για την (προσωρινή) παύση διεξαγωγής του. Η πρωτοβουλία εμφανίστηκε στο διαδίκτυο (http://oecdpisaletter.org/) πέρσι τον Απρίλη και από τον Μάιο της ίδιας χρονιάς μέχρι φέτος τον Ιανουάριο συγκέντρωσε κάτι παραπάνω από 2.300 υπογραφές υποστήριξης.

Η προσέγγιση που υιοθετούν οι συντάκτες του γράμματος είναι αυστηρά εκπαιδευτική. Αναδεικνύει με συντομία τη ζημιά που προκαλούν οι έρευνες αυτές στα σχολεία, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τη διδασκαλία και προτείνει τρόπους επανόρθωσης. Όσοι αγωνιζόμαστε για την αλλαγή στη θεματολογία της δημόσιας συζήτησης για τα σχολεία, μπορούμε να επωφεληθούμε από την επιχειρηματολογία των συντακτών. 


Γύρω από την πρωτοβουλία αυτή συγκεντρώθηκαν αρκετά διαφορετικές «φωνές» από το χώρο των επιστημών της αγωγής. Η πολυφωνία αυτή τονίζει τον οξυμένο χαρακτήρα των προβλημάτων που δημιουργούν στα σχολεία οι έρευνες της PISA και αναδεικνύει την ανάγκη να σταματήσουμε τη διεξαγωγή τους, μέχρι (τουλάχιστον) να συμφωνήσουμε σε μια ριζική αναθεώρησή τους. Η προέλευση των υπογραφών από μια ευρεία γκάμα χωρών, δείχνει ότι στις μέρες μας μερικά από τα πιο σημαντικά προβλήματα της εκπαιδευτικής πολιτικής, ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα. 

Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ: θεατρικό βασισμένο σε κείμενα του Μακρυγιάννη


Makrygiannis.jpgΑ΄ ΣΚΗΝΗ: Πώς σώθηκε ο Μακρυγιάννης όταν ήταν μωρό πρόσωπα:
αφηγητής ή αφηγήτρια 1
αφηγητής ή αφηγήτρια 2

1. Ο Μακρυγιάννης όταν ήταν μωρό, κόντεψε να πεθάνει και σώθηκε με τρόπο θαυμαστό.

2. Οι Τούρκοι του Αλή Πασά θέλανε να τους σκλαβώσουν. Τότε όλη η φαμελιά του κι όλο του το σόι σηκώθηκαν να πάνε στη Λιβαδειά να ζήσουν εκεί.

1. Έπρεπε όμως να περάσουν το γιοφύρι του Λιδορικιού. Εκεί πάντα φυλάνε καρτέρι οι Τούρκοι.

2. Δεκαοχτώ μέρες γκιζερούσανε στα δάση και τρώγανε αγριοβέλανα κι η μάνα του τον βύζαινε κάθε μέρα.

1. Μην υποφέροντας άλλο την πείνα, αποφάσισαν να περάσουν το γιοφύρι κρυφά.

2. Για να μη κλάψει το μωρό και χαθούν όλοι, της είπαν της μάνας του και το πέταξε στο δάσος.

1. Μετά από λίγο όμως η μάνα μετανογάει και τους λέει:

2. Η αμαρτία του βρέφους θα μας χάσει. Περνάτε εσείς, κι εγώ το παίρνω κι αν έχω τύχη και δεν κλάψει θα σας βρω.

1. Ο Θεός και η Παναγία έβαλαν το χέρι τους και δεν έκλαψε το μωρό.

2. Σώθηκε κι αυτό, σώθηκε κι η μάνα του.

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Τ. ΚΟΥΡΑΚΗΣ ΣΤΟ ESOS: Θα περιορίσουμε τις αρμοδιότητες των Διευθυντών Εκπαίδευσης και Διευθυντών σχολείων και θα αντικαταστήσουμε αμέσως τους Περιφερειακούς Διευθυντές



18/01/2015




ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Αμεση αντικατάσταση των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης, προανήγγειλε με Συνέντευξη που παραχώρησε στο esos o Συντονιστής του Τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης , ενώ ανακοίνωσε ότι:

Α. Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια θα λειτουργούν με πλήρη διαφάνεια και με 3 αιρετά μέλη. Σήμερα το ΠΔ 1/2003 προβλέπει 2 αιρετά μέλη, θα προχωρήσουμε σε τροποποίηση του ως προς τον αριθμό των αιρετών μελών. Το τρίτο αιρετό μέλος, λόγω του ότι ήδη έχουν γίνει οι εκλογές ανάδειξης τους, θα ορίζεται από τις αντίστοιχες συνδικαλιστικές οργανώσεις και για όσο διάστημα θα ισχύει το μεταβατικό θεσμικό πλαίσιο.


Β. Για τους Διευθυντές εκπαίδευσης θα περιοριστούν δια νόμου οι αρμοδιότητες τους, αλλά θα παραμείνουν μέχρι τη λήξη της θητείας τους, δηλ τον Ιούλιο του 2015. Θα οριστούν νέα κριτήρια για την ανάδειξη των διευθυντών εκπαίδευσης και θα γίνουν οι κρίσεις.


Γ. Για τους Σχολικούς συμβούλους θα υπάρξει άμεση τροποποίηση δια νόμου των αρμοδιοτήτων τους, ο ρόλος τους θα είναι μόνο παιδαγωγικός και συμβουλευτικός. Θα οριστούν κριτήρια και θα γίνουν οι κρίσεις.

Πως θα επιλέγονται οι Διευθυντές Σχολείων

Δ. Θα υπάρξει άμεση τροποποίηση δια νόμου των αρμοδιοτήτων τους, ο ρόλος τους θα είναι συντονιστικός. Θα παραμείνουν μέχρι τη λήξη της θητείας τους, δηλαδή τον Ιούνιο του 2015. Θα θεσμοθετηθούν κριτήρια στα οποία θα συμπεριλαμβάνεται με βαρύνουσα σημασία η άποψη του Συλλόγου διδασκόντων.

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ESOS

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Τα Φώτα στ' Αϊβαλί (Φώτης Κόντογλου)

(από το βιβλίο «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου»)

Στά θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ' από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. Έτσι τον ρίχνανε καί στην πατρίδα μου, κ' ήτανε ένα θέαμα έμορφο και παράξενο.







Ξεκινούσε η συνοδεία από τη μητρόπολη. Μπροστά πηγαίνανε τα ξαφτέρουγα και τα μπαϊράκια, κ' ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες με τον δεσπότη, ντυμένοι με τα χρυσά τα άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμαντρίτες, γιατί η πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, και κατά τις επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τη Λειτουρ­γία και πηγαίνανε οι παπάδες στη μητρόπολη, για να γίνεται η γιορ­τή πιο επίσημη. Οι ψαλτάδες ήτανε και κείνοι κάμποσοι κ' οι πιο καλλίφωνοι, και ψέλνανε με μεγαλοπρέπεια βυζαντινά, δηλαδή ελ­ληνικά, κι όχι σαν σήμερα πού τρελλαθήκαμε και κάναμε την ψαλ­μωδία μας σαν ανάλατα και ξενικά θεατρικά τραγούδια. Από πίσω ακολουθούσε λαός πολύς.

Σαν φτάνανε στ' Αγγελή τον Γιαλό, όπως λέγανε κείνη την ακρογιαλιά, ο δεσπότης με τους παπάδες ανεβαίνανε σε μια μεγάλη σανιδωτή σάγια εμορφοσκαρωμένη, για να κάνουνε τον Αγιασμό. Ο κόσμος έπιανε την ακρογιαλιά κι ανέβαινε ο καθένας όπου εύρισκε, για να μπορεί να βλέπει. Τα σπίτια πού ήτανε ένα γύρο γεμίζανε κόσμο. Οι γυναίκες θυμιάζανε από τα παραθύρια. Από το μέρος της θάλασσας ήτανε μαζεμένα ίσαμε εκατό καΐκια και βάρκες αμέτρητες, με τις πλώρες γυρισμένες κατά το μέρος που στεκότανε ο δεσπότης. Έτσι που ήτανε παραταγμένα τα καΐ­κια, μοιάζανε σαν αρμάδα που θα κάνει πόλεμο. Πιο ανοιχτά, κατά το πέλαγο, έβλεπες φουνταρισμένα τα μεγάλα καΐκια, γεμάτα κόσμο και κείνα. Αλλα πάλι είχανε περιζωσμένες τις βάρκες που βρισκόντανε γιαλό, κ' ήτανε κι αυτά γεμάτα κόσμο, προ πάντων θαλασσινοί και παιδομάνι.

Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Βαπτίσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 02-12-2005.


Σήμερα θ’ αναλύσουμε την εικόνα της Βαπτίσεως του Κυρίου. Τα γεγονότα εικονίζονται όπως περιγράφονται μέσα στο Ευαγγέλιο. Η Βάπτιση του Χριστού γίνεται ως εναρκτήριο έργο - πράξη του Χριστού - πριν από το δημόσιο έργο Του. Ο Χριστός βαπτίζεται δημόσια. Ο Χριστός δεν χρειαζόταν να βαπτιστεί.

Η βάπτιση έχει δύο λόγους θεολογικά. Δύο αιτίες. 
Πρώτον, η απαλοιφή των μέχρι την ημέρα της βαπτίσεως εκτελεσθέντων αμαρτημάτων. 
Και δεύτερον, η απαλλαγή από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. 
Δύο πράγματα κάνει η βάπτιση. Η απαλλαγή από τις αμαρτίες που έκανες, και η απαλλαγή από το προπατορικό αμάρτημα. Για τις μεν αμαρτίες, μπορείτε να πείτε ότι ένα μωρό, δεν έκανε αμαρτία. Δεν το ξέρω αν έκανε ή όχι. Μπορεί και ένα κλάμα του παιδιού να είναι εγωιστικό. Αλλά υπάρχει η απαλλαγή από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Προσέξτε. Είναι πώς το βλέπεις αυτό το θέμα. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τις αμαρτίες του Αδάμ και της Εύας. Δε φταίμε εμείς. Τότε θα πείτε γιατί να απαλλαγούμε από ένα πράγμα που δεν κάναμε. Προσέξτε. Αν εγώ τώρα ανεύθυνος ον, πετάξω σε αυτό το δωμάτιο ένα αέριο δηλητηριώδες και εσείς αρρωστήσετε στους πνεύμονες. Δε φταίτε εσείς, αλλά η δική μου τρέλλα το έκανε. Άρα κάποιος θα πρέπει να σας προστατέψει από τις συνέπειες του -προπατορικού- λάθους που έκανα, πριν να το σκεφτείτε εσείς, που ήταν η έκχυση του αερίου σε αυτό το δωμάτιο. Η προπατορική αμαρτία, δεν ήταν προσωπικό θέμα που έκανε ο Αδάμ και η Εύα. Ήταν η αμαρτία που τάραξε τα πάντα. Όλη την κτίση. Ακόμη και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, με τα ζώα, με τα πάντα. Και όλα διαταράχθηκαν. Και παρόλο που όσοι γεννιόμαστε, γεννιόμαστε ως ανεύθυνοι [από το προπατορικό αμάρτημα], γεννιόμαστε όμως σε μια ταραγμένη αμαρτωλή ατμόσφαιρα.