Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

«Στρατηγική ανάπτυξης - Πώς ξεκινάμε»



Χρ. Γιανναράς: «Στρατηγική ανάπτυξης - Πώς ξεκινάμε»

E-mailΕκτύπωσηPDF
Την Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013  διοργανώθηκε εκδήλωση   στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου από το  Δήμο Χαλανδρίου και την ιστοσελίδα  «Χαλάνδρι Αλληλεγγύης».
Ομιλητής ήταν  ο κ. Χρήστος Γιανναράς που μίλησε με θέμα: 



Γράψτε σχόλιο
Your Contact Details:

28 Φεβρουαρίου 1943, όταν οι ΕΛΛΗΝΕΣ έκαναν αντίσταση στο ναζισμό… Κηδεία Κωστή Παλαμά.




Μέσα στην καταχνιά της ναζιστικής κατοχής, όλη η Αθήνα βρισκόταν στο δρόμο…


«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,

Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…

Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…

Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»


Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές, 

δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα… 

Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές 

σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα ! 

ΕΙΜΑΙ ΔΑΣΚΑΛΑ!!!

ΕΙΜΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ!

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Eπιλέξτε σχολές χωρίς να χάσετε μόρια



H «Eφημερίδα των Συντακτών» παρουσιάζει σήμερα όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι για έγκαιρες και αποτελεσματικές δηλώσεις συμμετοχής

Του Χρήστου Κάτσικα

39Αυτές τις μέρες και μέχρι τις 5 Μαρτίου περισσότεροι από 100 χιλιάδες υποψήφιοι όλων των κατηγοριών καταθέτουν αίτηση- δήλωση συμμετοχής για τις πανελλαδικές εξετάσεις που θα πραγματοποιηθούν τον Μάιο του 2013. Καθώς ο χρόνος άρχισε πλέον να κυλάει αντίστροφα, το κυριότερο μέλημα των χιλιάδων υποψηφίων είναι η επιλογή επιστημονικών πεδίων και των σχολών που τα αποτελούν, χωρίς απώλειες μορίων. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» παρουσιάζει σήμερα όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι υποψήφιοι για αυτή τη διαδικασία, έτσι ώστε οι επιλογές να είναι και έγκαιρες και αποτελεσματικές.



Θεωρητική κατεύθυνση

Οι μαθητές κάθε κατεύθυνσης έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μέχρι δύο επιστημονικά πεδία, ως εξής:

ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΑΘΗΝΑ

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ


Ενώ ο εκφοβισμός στο σχολείο δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, ιδιαίτερης επιστημονικής προσοχής έχει τύχει τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Όλες οι έρευνες που έχουν διεξαχθεί σε διάφορες χώρες, έχουν καταδείξει την ύπαρξη του εκφοβισμού σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στα σχολεία (π.χ. Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ιρλανδία, Ιταλία, Καναδάς, Κίνα, Λιθουανία, Νέα Ζηλανδία, Νορβηγία, Νότιος Αφρική, Πορτογαλία, Σουηδία, Τουρκία). Σε κάποιες από τις χώρες αυτές, έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο για την αντιμετώπιση και πρόληψη του φαινομένου.

Οι πλέον πρόσφατες συστηματικές ανασκοπήσεις των ερευνών, έχουν επισημάνει την ανάγκη αύξησης του αριθμού των συστατικών των προγραμμάτων παρέμβασης, σε όλα τα επίπεδα - ατομικό, σχολείου, τάξης και για όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας – μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς. Επίσης έχουν καταδείξει τη θετική συσχέτιση της διάρκειας και της έντασης του προγράμματος με τη μείωση της έκτασης του φαινομένου.

Σημείωση

Σε αυτόν τον οδηγό αντιμετώπισης του φαινομένου, γίνεται μία προσπάθεια ενημέρωσης των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε όλα τα προαναφερόμενα επίπεδα δράσης, ενώ δίνεται και ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρουσίαση μη τιμωρητικών μεθόδων διαχείρισης των περιστατικών εκφοβισμού.

Θεματικές Ενότητες Μαθήματος
1.Αντιμετώπιση Σχολικού Εκφοβισμού

Υλικό Αναφοράς

Περιεχόμενα
1. Γενικές πληροφορίες για το σχολικό εκφοβισμό
2. Χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
3. Αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Τα παιδιά μελετούν, αλλά δεν κατανοούν


in



Tης Βασιλικης Χρυσοστομιδου
«Πολλές φορές διαβάζω και δεν καταλαβαίνω, όχι μόνο τους αρχαίους αλλά και αυτούς που είναι κάτι σαν… αρχαίοι – Καβάφη, Παπαδιαμάντη» (Ελευθερία, Γ΄ Λυκείου). «Oταν τα κείμενα είναι αρχαία με νέα ελληνικά μαζί, μου φαίνονται πολύ περίεργα. Δυσκολεύομαι να καταλάβω, θέλει πολλή ανάλυση. Θυμάμαι τον “Κρητικό” (σ.σ. Διον. Σολωμός), είδα κι έπαθα να βγάλω άκρη. Εκτός σχολείου, δε μ’ αρέσει να διαβάζω». (Βασίλης, Γ΄ Λυκείου). «Εξαιρώντας τα μαθήματα που μ’ ενδιαφέρουν για τις Πανελλήνιες, θα χρειαστώ περισσότερο χρόνο να κατανοήσω ένα κείμενο». (Δημήτρης, Β΄ Λυκείου).«Δυσκολεύομαι να γράψω. Δεν έχω ιδέες ή όταν έχω, δεν μπορώ να τις αναπτύξω. Εκθεση, πάω φροντιστήριο, μαθαίνω “πακέτα λέξεων”, τα γράφω. Αλλα βιβλία, ποτέ – μόνο Χάρυ Πόττερ παλιότερα. Προτιμώ ταινίες». (Σταύρος, Β΄ Λυκείου).
«Καταλαβαίνουν τα παιδιά όταν μελετούν;», το ερώτημα που θέσαμε σε εκπαιδευτικούς:
«Οχι! Κατηγορηματικά όχι!», θα πει χωρίς δεύτερη σκέψη η κ. Ευαγγελία Ρίζου, φιλόλογος και λυκειάρχης. Την άποψή της συμμερίζονται οι συνάδελφοί της φιλόλογοι, κ. Καίτη Σερέτη και Ευγενία Λέκκα, με πολυετή εμπειρία στις τρεις τάξεις του λυκείου. «Αρνητικά μπροστά στο συνεχές κείμενο τα παιδιά μας. Βαριούνται και φοβούνται. Η λεξιπενία ιδιαίτερα αισθητή, ενώ πρόβλημα υπάρχει τόσο στην κατανόηση, όσο και στις γνώσεις και την ορθογραφία», «χαρτογραφεί» την κατάσταση η λυκειάρχης. «Ο,τι έχει ιδιώματα ή πιο “υψηλό” λόγο το απορρίπτουν. Τους έδωσα τη “Χωματερή της Πληροφόρησης” του Γιανναρά για επεξεργασία και περίληψη στο σπίτι. Μόνο πέντε παιδιά το έφεραν. Για τους υπόλοιπους, εξαιρετικά δύσκολο. Οσο για “μαργαριτάρια”; Δεν τα προλαβαίνω. “Ο ήλιος βασιλεύει”, διαβάσαμε. “Τι ώρα της μέρας είναι”; ρωτάω. “Μεσημέρι”, “Γιατί;”, “Επειδή ο ήλιος είναι ψηλά, σα βασιλιάς”, η απάντηση μαθητών λυκείου!», σταχυολογεί στιγμιότυπα η κ. Σερέτη.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ...

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ


Αναρτήθηκε από τον/την visaltis στο Φεβρουαρίου 24, 2013
Το αλφάβητο, γέννημα θρέμμα των Ελλήνων!«Οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο (…) εισήγαγαν τέχνες στους Έλληνες και μάλιστα και γράμματα που δεν ήταν γνωστά πριν στους Έλληνες, όπως εμένα μου φαίνεται, πρώτα αυτήν την γραφή, την οποία και όλοι οι Φοίνικες μεταχειρίζονται, έπειτα με την πάροδο του χρονου, μαζί με την γλώσσα, μετέβαλαν (οι Φοίνικες) και το είδος των γραμμάτων (τους) (…) Λένε μάλιστα πως οι Σύριοι εφηύραν τα γράμματα, από αυτούς δε οι Φοίνικες αφού τα έμαθαν, στους Έλληνες τα έδωσαν (…) και για αυτό οι Έλληνες ονομάζουν τα γράμματα φοινικικά, αλλά δεν επινόησαν οι Φοίνικες πρώτοι την γραφή, αλλά την μορφή των γραμμάτων άλλαξαν μόνο και την γραφή αυτή χρησιμοποιούσαν οι περισσότεροι άνθρωποι και γι αυτόέτυχε να τα ονομάσουν όπως είπαμε πριν».(Ηροδότου Ιστορία 5 Τερψιχόρη, Ε58-61)

Τὰ δεκατέσσερα παιδιά-

Υπέροχο ποίημα του Ν. ΒΡΕΤΑΚΟΥ για το δάσκαλο-άνθρωπο

«...Ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ ἀγάπη...» μελωδοῦσε γιομίζοντας
τὸ γυμνό σου δωμάτιο μιὰ παράξενη ἅρπα
καθὼς σ᾿ ἔπαιρνε ὁ ὕπνος καὶ τὸ χέρι σου, κρύο,
σὰν κλωνὶ λεμονιᾶς σὲ νεκρό, ἀναπαύονταν
πάνω στὸ στῆθος σου. Κ᾿ ἔβλεπες
πὼς ἄνοιγε τάχα μιὰ πόρτα στὸν ὕπνο σου.
Πὼς μπαῖναν τὰ δεκατέσσερα παιδιὰ λυπημένα
καὶ στεκόντουσαν γύρω σου. Τὰ μάτια τους θύμιζαν
σταγόνες σὲ τζάμια: «Ἔλεος! Ἔλεος! Ἔλεος!...»
Τινάζοντας τὴ βροχὴ καὶ τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω τους,
τὰ ζύγιαζες μὲ τὸ βλέμμα σου σὰ νἄθελες νὰ τοὺς κόψεις
τὴν εὐτυχία στὰ μέτρα τους, ἐνῷ ἡ ἅρπα συνέχιζεν
ἁπαλὰ μὲς στὸν ὕπνο σου: «Ὅ,τι θέλει κανεὶς
μπορεῖ νὰ φτιάξει μὲ τὴν ἀγάπη. Ἥλιους κι ἀστέρια,
ῥοδῶνες καὶ κλήματα...»
Ἀλλὰ ἐσὺ προτιμοῦσες
μποτίτσες φοδραρισμένες μὲ μάλλινο,
πουκάμισα κλειστὰ στὸ λαιμό-
γιατὶ φυσάει πολὺ στὸ Καλέντζι!


Σκουριές από το παρελθόν και Σκουριές από το μέλλον…


Κατέγραψα και σας κοινοποιώ κάποιες σκέψεις μου για την αυριανή απεργία.

Ευθέως: διατηρώ σοβαρότατες επιφυλάξεις - ενστάσεις για τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά της. Όσα ακολουθούν είναι προϊόν προσωπικού προβληματισμού και διαλόγου με συναδέλφους (και μάλιστα του «χώρου» μας) με τους οποίους στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις μοιραζόμαστε τις ίδιες και ανάλογες ανησυχίες αλλά ας όψεται … ο αριστερός καθωσπρεπισμός (υπάρχει και τέτοιος) που αποθαρρύνει την αυτοκριτική και τον έλεγχο «σκουριασμένων» στερεοτύπων με τα οποία ωριμάσαμε πολιτικά.

1821: Μια εθνική επανάσταση που ενέχει την ταξική διάσταση, αλλά δεν είναι ταξική επανάσταση




συνέντευξη του Σπυρου Ι. Ασδραχα
στους Βαγγέλη Καραμανωλάκη και  Στρατή Μπουρνάζο
* Στις σημερινές συνθήκες της κρίσης αλλάζουν πολλά, ανάμεσά τους και τα εργαλεία με τα οποία σκεφτόμαστε το παρελθόν. Στο πλαίσιο αυτό, θεωρείτε ότι ανασηματοδοτείται η σχέση μας με το παρελθόν, και ιδιαίτερα με κρίσιμες στιγμές όπως η Επανάσταση του 1821;
* Θα έλεγα ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σύνηθες ιστοριογραφικό δίλημμα, της αναλογίας και της επανάληψης. Σε ποιο βαθμό αναλογίες που προκύπτουν από διαφορετικές ή εν μέρει ανόμοιες δομές μπορούν να τροφοδοτήσουν τις κατανοήσεις των σημερινών φαινομένων, όπως η καπιταλιστική κρίση; Προσωπικά, θεωρώ ότι μας χρειάζονται και, με τους κατάλληλους όρους, μπορούν να συνεισφέρουν στον εμπλουτισμό των αναλυτικών εργαλείων μας.
Όπως έγραφε ο Σβορώνος σε εκείνο το επίδικο άρθρο του για την εθνογένεση, για να γνωρίσεις τις διαδοχικές συνειδητοποιήσεις ενός λαού, πρέπει να γνωρίσεις την ιστορία του. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε τι ακριβώς ήταν αυτό το Εικοσιένα. Καθώς πριν από το 1821 υπάρχουν μια σειρά επαναστατικών κινητοποιήσεων στον ελλαδικό χώρο, τίθεται το γνωστό ζήτημα αν η Επανάσταση του Εικοσιένα είχε το ίδιο περιεχόμενο, λ.χ., με το 1770.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Είμαστε εμείς...


     
    "Είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
    Εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
    Είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
    κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο."

    Τάσος Λειβαδίτης

«Πώς να μιλήσω στους φίλους του για τον αυτισμό»;



Μια από τις προκλήσεις για μας, τους γονείς των αυτιστικών παιδιών, είναι να κάνουμε τα άλλα παιδιά, τα «κανονικά», να κατανοήσουν τον αυτισμό.
«ο Alex επεξεργάζεται τις ίδιες πληροφορίες με άλλο τρόπο. 
Δεν είναι λάθος, δεν είναι κακό, είναι απλά διαφορετικό
».
Η Lisa, μητέρα του 7χρονου αυτιστικού Norrin, αναρωτιέται.
Προτού να γεννηθεί ο Norrin, ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν δύο ειδών παιδιά: τα κανονικά και τα διαφορετικά.  
Όταν ο Norrin διαγνώστηκε για πρώτη φορά ως αυτιστικός, ο γιατρός τον χαρακτήρισε «διαφορετικό». Για μένα ο Norrin ήταν απλά ο Norrin. Η «διαφορετική» του συμπεριφορά ήταν για μένα «κανονική». Κι εκείνα τα πρώτα χρόνια, οι διαφορές ήταν μηδαμινές…

Αυτισμός. Πώς να αναγνωρίσετε τα πρόωρα σημάδια

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ!


Το παρακάτω κείμενο αφιερώνεται στους δασκάλους εκείνους που δεν σταματούν να αναλώνονται, να πεθαίνουν συναισθηματικά, να αδειάζουν κυριολεκτικά όλο το μέσα τους για χάρη των μαθητών τους.Σ΄ αυτούς που δεν υπολογίζουν κόπους ούτε και λογαριάζουν αν ο μισθός είναι λίγος και δε φτάνει, που δεν δειλιάζουν ούτε φοβούνται να εκτεθούν. Μην τους ψάχνετε σε μουσεία, βρίσκονται ανάμεσά σας...




«Από το δικό μου, κυρία!»
Υπέρ αναμνήσεως μιας υπέροχης δασκάλας!(της Λότης Πέτροβιτς)

«...Το Δεκέμβρη του 1943, αρχή ενός ακόμα χειμώνα πείνας και παγωνιάς, άχνισε κάτι ζεστό ξαφνικά στην αυλή του σχολείου μας. Ήταν ένα μεγάλο καζάνι και μέσα είχε συσσίτιο για τα παιδιά. Γύρισα στο σπίτι περήφανη, κρατώντας με προσοχή ένα τενεκεδάκι γεμάτο σούπα πηχτή. «Γιατί δεν την έτρωγες στο σχολείο, καρδούλα μου;» λαχτάρισε η μάνα μου. «Αν σου χυνόταν στο δρόμο;» «Θα φάτε λίγη σούπα κι εσείς, αλλιώς δεν τρώω καθόλου», δήλωσα ορθά κοφτά. «Το ίδιο κι εγώ», φώναξε ο Μάνος, ο αδερφός μου. Κι έτσι γινόταν από κείνη τη μέρα σε κάθε συσσίτιο που κουβαλούσαμε οι δυο μας από το σχολείο. Η σούπα ερχόταν τακτικά, πάντα η ίδια, άνοστη και πηχτή.


Ώσπου μια μέρα, μας μοίρασαν κάτι ξεχωριστό. Μπήκαμε στη γραμμή και μας έβαλαν στα τενεκεδάκια κάτι σα μέλι, αλλά σκούρο κοκκινωπό. «Γλυκόζη» το είπαν. Βουτούσαν τα παιδιά το δάχτυλο στη γλυκόζη, το έγλειφαν με απόλαυση και γελούσαν ευτυχισμένα, πειράζονταν μεταξύ τους. Ένα μεσημέρι, γυρίζοντας ο αδερφός μου από το σχολείο, δεν ήθελε να βάλει μπουκιά στο στόμα του - ούτε από τη σούπα ούτε από τη γλυκόζη. Ταραγμένος φαινόταν, έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Τι συμβαίνει παιδί μου;» ανησύχησε η μαμά. Εκείνος δεν έβγαζε λέξη. Κι όσο δε μιλούσε, τόσο επέμενε η μάνα μου να μάθει, τόσο μεγάλωνε και η δική μας η περιέργεια. Με τα πολλά, αποφάσισε τελικά να μιλήσει. Κι αυτό που μας είπε γράφτηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα.

1943: Διαδήλωση κατά της ναζιστικής μεθόδευσης για τη Μακεδονία.



καραμπινιέροι επιτίθενται κατά διαδηλωτών στο κέντρο της Αθήνας






Στις αρχές Ιούλη 1943, οι Γερμανοί αποφάσισαν να αντικαταστήσουν με βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα, τα δικά τους στρατεύματα κατοχής και στην υπόλοιπη Μακεδονία.
Μόλις έγινε γνωστή η απόφαση των χιτλερικών, σηκώθηκε ισχυρό κύμα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα. Στις 8 Ιούλη, η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ κάλεσε το λαό σε «συναγερμό για τη σωτηρία του λαού της Μακεδονίας και της Θράκης από τα νύχια των αιμοβόρων εισβολέων…». Απόφαση με παρόμοιο περιεχόμενο κυκλοφόρησε και η ΚΕ του ΕΛΑΣ.
Η αρχή των κινητοποιήσεων έγινε στη Μακεδονία, στη Θεσσαλονίκη στις 10 Ιούλη. Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ, συγκροτήθηκαν συλλαλητήρια με συμμετοχή χιλιάδων πατριωτών στις πόλεις Κιλκίς, Εδεσσα, Βέροια, Γιαννιτσά, Κοζάνη, Βόλο, Καρδίτσα, κ.α.
Αποκορύφωμα των εκδηλώσεων αποτέλεσε η μάχη που έδωσε ο αθηναϊκός λαός στις 22 Ιούλη 1943.
Το πρωί της 22 Ιούλη, στην Αθήνα είχε σταματήσει κάθε κίνηση. Οι εργάτες είχαν κατέβει σε απεργία. Τα δημόσια γραφεία και τα καταστήματα έκλεισαν και στους έρημους δρόμους κυκλοφορούσαν περίπολοι στρατευμάτων κατοχής και Ελλήνων αστυνομικών. Σε επίκαιρα σημεία της πρωτεύουσας, οι Γερμανοϊταλοί είχαν στήσει πολυβόλα. Οι ξένοι κατακτητές και οι λακέδες τους είχαν πάρει όλα τα μέτρα για να εμποδίσουν τις εκδηλώσεις του λαού.


Αλλά κατά τις 10 το πρωί οι δρόμοι άρχιζαν να ζωντανεύουν. Οι Αθηναίοι κατέφθασαν στους προκαθορισμένους χώρους των συγκεντρώσεων. Οι Πλατείες στα Εξάρχεια και στου Ψυρρή, στο Κολωνάκι, στο Μοναστηράκι, η Πλατεία Λαυρίου, η Ομόνοια και άλλα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας πλημμύρισαν από χιλιάδες πατριώτες. Με ξεδιπλωμένες ελληνικές σημαίες και πλακάτ, οι μάζες του λαού προχώρησαν προς το κέντρο, ενώ χιλιάδες προκηρύξεις γέμισαν τους δρόμους: «Οχι επέκταση», «Εξω οι Βούλγαροι φασίστες από την ελληνική Μακεδονία – Θράκη», «Κάτω οι προδότες». Τα συνθήματα αυτά αντήχησαν σ’ όλους τους δρόμους της πρωτεύουσας.
Τα γερμανικά τανκς επιχείρησαν χωρίς επιτυχία να διαλύσουν τις φάλαγγες των διαδηλωτών. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις. Στις συγκρούσεις σκοτώθηκαν 30 διαδηλωτές, ανάμεσά τους η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η Κούλα Λίλη, ο Κ. Δουκάκης, η υφαντουργός Ολγα Μπακόλα, η φοιτήτρια Αντωνιάδη, ο Μ. Καλοζύμης, ο Θωμάς Χατζηθωμάς, ο Θ. Τεριακής, ο Β. Στεφανιώτης και ο ανάπηρος του ελληνοϊταλικού πολέμου Αντώνης Παπασταυράκης. Τραυματίστηκαν 200 διαδηλωτές και συνελήφθησαν 500. Πολλοί από αυτούς καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές.

Τα πολύτιμα ιστορικά στοιχεία από τον Ερευνητή της Βέροιας.