Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας)


Βίντεο γαλλικής παραγωγής που δείχνει με ξεχωριστό τρόπο κάποιες συμπεριφορές που συχνά παρουσιάζουν τα παιδιά με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας).

Η ιστορία μιας μικρής πασχαλίτσας η οποία ξεκινάει να πάει μία ήρεμη βόλτα με την οικογένειά της. Η βόλτα βέβαια κάθε άλλο παρά ήρεμη είναι, καθώς της τραβούν την προσοχή διάφορα ερεθίσματα από το περιβάλλον, και αποφασίζει να τα ακολουθήσει με απρόβλεπτα αποτελέσματα…

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Ο εθισμός στα βιντεοπαιχνίδια θα μπορούσε δυνητικά να χαρακτηριστεί κλινική διαταραχή

Της Έλλης Πάντα
Είναι κοινό μυστικό ότι τα παιδιά είναι από τους πιο ικανούς, τεχνολογικά, ανθρώπους, είναι όμως αυτός ο εθισμός στα ηλεκτρονικά μέσα διασκέδασης τόσο σοβαρός ώστε να τον χαρακτηρίσουμε κλινική διαταραχή;
Οι Κινέζοι ισχυρίζονται ότι είναι και για αυτό έχουν οργανώσει ειδικά δωρεάν κέντρα απεξάρτησης για παιδιά που έχουν εθιστεί στα βιντεοπαιχνίδια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμμερίζονται την ίδια άποψη, όμως το ζήτημα αυτό είναι ένα θέμα που προβληματίζει γονείς και επιστήμονες, οι οποίοι έχουν διάφορες γνώμες όσον αφορά το πόσος χρόνος μπροστά από μια οθόνη θεωρείται πολύς και επιβλαβής.
Το να περνά ένα παιδί χρόνο μπροστά από μια οθόνη ενασχολούμενο με υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλα που το βοηθούν να βρίσκει νέα χόμπι και διεγείρουν τη φαντασία του, θεωρείται ωφέλιμο από πολλές απόψεις. Όμως, τα παιχνίδια ζωντανής δράσης που περιέχουν και πολλή προσομοίωση εξετάζονται περισσότερο, αφού μπορούν να αλλάξουν την οπτική των πραγμάτων ενός παιδιού και συνεπώς, την ανάπτυξή του. Ο Δημήτριος Α. Χρηστάκης του Ινστιτούτου Έρευνας Παιδιών του Seattle λέει,«Τα παιδιά που βλέπουν συνέχεια προσομοιωμένη βία, η οποία εντοπίζεται σε πάρα πολλά δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια, μπορεί να αποκτήσουν ανοσία σε αυτή και να γίνουν πιο βίαια και λιγότερο πρόθυμα να φέρονται με κατανόηση.»
Όσο αυξάνονται οι ώρες που ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά μέσα, ο χρόνος που απομένει για τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις μειώνεται σημαντικά. Έτσι, αυτό που αρχικά χρησιμοποιείται σε ορισμένα παιδιά για απόσπαση της προσοχής τους (δηλαδή τους δίνουμε ηλεκτρονικά για να τα ενθαρρύνουμε να φερθούν σωστά ή για να προλάβουμε μια έκρηξη θυμού), σε άλλα παιδιά καταλήγει σε εθισμό και υποκατάστατο της ανθρώπινης επικοινωνίας για κάθε ώρα της μέρας.