Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
Η εξέγερση στη Βραζιλία -δυναμίτης για την κεντροαριστερή κυβέρνηση της Ντίλμα Ρούσεφ μας ενδιαφέρει άμεσα για δύο λόγους. Πρώτον, υπάρχουν αναλογίες με τα καθ' ημάς στο θέμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Υπέρογκες δαπάνες για έργα βιτρίνας και πρόσκαιρα οφέλη, κατά τους επικριτές.
Με τη διαφορά ότι εδώ υπήρξαν ενστάσεις και όχι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις εναντίον των Αγώνων. Και, δεύτερον, επανέρχεται για πολλοστή φορά, αλλά με την ίδια ένταση, ο προβληματισμός για τις δυνατότητες, τις δυσκολίες και το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν τα «εναλλακτικά» (σοσιαλδημοκρατικά/κεντροαριστερά) σχήματα, όταν καλούνται να κυβερνήσουν.
* Η Ρούσεφ διαδέχθηκε τον μέντορά της Ιγνάσιο Λούλα στην προεδρία της Βραζιλίας, παραλαμβάνοντας μια χώρα που «πέταγε». Ιλιγγιώδης ρυθμός ανάπτυξης και δυναμική οικονομία εν γένει, συνέπεια στην αποπληρωμή του χρέους, σημαίνων ρόλος στα διεθνή πράγματα και άμεση επιβράβευση. Μουντιάλ του 2014 και Ολυμπιακοί του 2016 στη Βραζιλία...
Η Ρούσεφ ακολούθησε εν πολλοίς την πολιτική του προκατόχου της, επί το ριζοσπαστικότερον. Παρεμβάσεις φιλολαϊκές, που είχαν στόχο την άμβλυνση των μεγάλων ανισοτήτων. Αίφνης -και με αφορμή την εξέγερση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες- ήρθαν στην επιφάνεια χρονίζοντα προβλήματα στην Υγεία και σε άλλους τομείς, ενώ ταυτόχρονα μέρος του διεθνούς Τύπου άρχισε να ασκεί σκληρή κριτική στην Ντίλμα Ρούσεφ. Τώρα, πότε πρόλαβε να διαλύσει την οικονομία η Ρούσεφ είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Ομως η κυβέρνησή της κλυδωνίζεται, διότι οι κατ' εξοχήν σύμμαχοί της, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχουν στραφεί εναντίον των επιλογών και της πολιτικής της.
Ιδού, λοιπόν, ανάγλυφο το πρόβλημα: Πώς μπορεί να κυβερνήσει και να διατηρηθεί στην εξουσία μια τολμηρή κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς χωρίς να ενδώσει και να μεταλλαχθεί, όπως κατά κόρον έχει συμβεί με τα ποικιλώνυμα μορφώματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας; Σε ό,τι μας αφορά, το ζήτημα αυτό θα απασχολήσει -ήδη θα έπρεπε να τον απασχολεί- τον ΣΥΡΙΖΑ, εφ' όσον κληθεί να αναλάβει την εξουσία...
* Σε ό,τι αφορά τους Ολυμπιακούς: Για μια χώρα, όπως η Ελλάδα, οι Αγώνες θα μπορούσαν να αποτελέσουνν το εφαλτήριο για οικονομική αναγέννηση, αν στοιχειωδώς υπήρχε συγκροτημένο Σχέδιο. Βασικά έργα υποδομής (λιμάνια, δρόμοι, μικρά αεροδρόμια, μαρίνες, βελτιώσεις στον τομέα της Υγείας και άλλα πολλά, όπως η πλήρης αναμόρφωση της Αθήνας) και η τεράστια διαφήμιση από τους Αγώνες θα μπορούσαν να απογειώσουν την Ελλάδα. Δυστυχώς, τα ηνία της χώρας είχε τότε ο υπερεκτιμημένος λογιστής, ο Σημίτης, που δεν είχε καταλάβει τίποτε. Και όσοι μιλούν για τα έργα της περιόδου εκείνης, ξεχνούν ότι αυτά έγιναν με αφορμή τους Αγώνες...
Αναδημοσιεύουμε κείμενό μας από το περιοδικό ΑΡΔΗΝ (35)
Ολυμπιακοί Αγώνες
Όταν πήραμε τους Ολυμπιακούς αγώνες, λίγοι οικολόγοι, κάποιοι οραματιστές της πολυκεντρικότητας αυτής της χώρας, σταθήκαμε από την αρχή αντίθετοι στην ανάληψη των αγώνων. Σήμερα, οι υποψιασμένοι γίναμε πολύ περισσότεροι.
Με θλίβει το γεγονός ότι ο “επίσημος πολιτικός κόσμος” είτε στρατεύτηκε από την αρχή στην ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) είτε συνθηκολόγησε (ΣΥΝ-ΚΚΕ).
Η “ιδέα του Ολυμπισμού”, για όσους έχουν μελετήσει τη δημιουργία και την εξέλιξη του θεσμού, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για την αγνότητά του. Πώς μπορείς να προπαγανδίζεις στους νέους έναν αθλητισμό που οδηγεί στη ντόπα των αναβολικών;
Από το 1904, ο μαραθωνοδρόμος Χικς πέθανε λόγω χρήσης στρυχνίνης και οινοπνεύματος. Αργότερα, στις δύο αυτές ουσίες προσετέθη η ηρωίνη, η κοκαΐνη, η καφεΐνη και οι αμφεταμίνες. Στη δεκαετία του 1950, οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν συστηματικά ανδρικές ορμόνες. Οι Αμερικανοί απάντησαν με τα στεροειδή. Το 1952, στους Χειμερινούς αγώνες, πολλοί αθλητές αρρώστησαν από τις δόσεις των αμφεταμινών. Το 1960, ο Δανός ποδηλάτης Γιένσεν έπεσε νεκρός από αμφεταμίνες. Οι αθλητές των αγώνων άρχισαν να εμφανίζουν έντονη μυϊκή δύναμη. Τις δεκαετίες 1970 και 1980, η πρώην Ανατολική Γερμανία ανέπτυξε το σχέδιο 14.25 βάσει του οποίου οι αθλητές της χώρας έπαιρναν συστηματικά απαγορευμένες ουσίες.
Τα παραδείγματα της Γκρίφιθ, του Λιούις, της Κομανέτσι, του Τζόνσον, των Ανατολικογερμανών κολυμβητριών είναι πολύ πρόσφατα.
Νέοι άνθρωποι, από τα πολύ μικρά παιδικά τους χρόνια, εκβιάζονται σε μια σκληρή καθημερινή άσκηση που ξεπερνά και το πιο σκληρό εργασιακό ωράριο κάθε ενήλικα εργαζόμενου, με κίνητρο το χρήμα, τη δόξα.
Οι περισσότεροι από αυτούς θα αναγκαστούν να διακόψουν με το στίγμα του αποτυχημένου και έχοντας ενσωματώσει έναν εγωκεντρικό, ανταγωνιστικό, αντικοινωνικό χαρακτήρα.
Όσοι από αυτούς συνεχίσουν με πιο σκληρή προπόνηση, πιο εξελιγμένα και πιο επικίνδυνα αναβολικά, θα αποτελέσουν την αιχμή της προπαγάνδας αντιδραστικών, φασιστικών, ολιγαρχικών καθεστώτων. (Βλέπε Βερολίνο-Αδόλφος Χίτλερ 1936, Μόσχα 1980, Ανατολική Γερμανία κλπ)
Η Ολυμπιάδα είναι ο παράδεισος της ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ, των πολυεθνικών, της συναλλαγής κάτω από το τραπέζι, το “όπιο” που κάνει ταλαίπωρους πολίτες αυταρχικών καθεστώτων να “ξεχνιούνται” και τους βασανιστές τους να ανασκευάζουν την εικόνα του “προσώπου τους” στο παγκόσμιο χωριό.
Επικεφαλής του θεσμού, διάφοροι βασιλιάδες (ο δικός μας Γλύξμπουργκ), κάποιοι συνοδοιπόροι φασιστών (πρώην πρόεδρος ΔΟΕ κολλητός του Φράνκο), δικτάτορες και άλλοι, όλοι ισόβιοι, μη ανακλητοί, που διαχειρίζονται ανερυθρίαστοι ένα θεσμό που γεννήθηκε στη κοιτίδα της δημοκρατίας. Πολλά γράφτηκαν και λέγονται για τα δώρα που λαμβάνουν για την ανάθεση των Ολυμπιακών αγώνων.
ΑΘΗΝΑ 2004 800 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης και της Ρωμανίας-“Βυζαντίου” από τους Φράγκους, φαίνεται ότι η Δυτική εκδοχή της παγκοσμιοποίησης θα αλώσει το κλασικό αρχαιοελληνικό πνεύμα του ελεύθερου ανθρώπου και θα τον αντικαταστήσει η πρόταση για ένα άνθρωπο απρόσωπο, ιδιώτη, καταναλωτή.
Η πορεία προς την Ολυμπιάδα αποτελεί ένα συνεχές διευρυμένο σκάνδαλο, μιαν “ΥΒΡΙΝ” με την αρχαιοελληνική εκδοχή της, προς την ιστορία, τη φύση, την οικονομία και τους ανθρώπους αυτού του τόπου, μια βέβηλη πράξη προς τη λιτή Αττική Γη.
Το αρχικά προϋπολογισθέν οικονομικό κόστος των 400 δισ. έχει εκτοξευθεί σε μερικά τρισ., και κανείς δεν ξέρει που θα σταματήσει.
Όσο περνά ο καιρός, τα προγραμματισμένα έργα περικόπτονται, όσον αφορά αυτά που έχουν σχέση με την υποδομή της πόλης, τα υπόλοιπα δίδονται με ανάθεση στα ημέτερα εργολαβικά χέρια, υπερτιμολογημένα.
Όμως, το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι ότι το σύνολο των εθνικών πόρων, καθώς και των ευρωπαϊκών πακέτων, κατευθύνονται μονομερώς στο υδροκέφαλο αθηναϊκό υπερκράτος, στερώντας απαραίτητους πόρους από την περιφέρεια που πένεται. Είναι γνωστό πως, σε καιρούς παγκοσμιοποίησης, ο χρόνος διενέργειας έργων υποδομής (Εγνατία οδός – Ιόνια οδός) δεν είναι ουδέτερος.
Αυτή η συσσώρευση όμως μπετόν και ανθρώπων στην Αττική Γη δυστυχώς επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το τοπίο. Η πολιτιστική κληρονομιά και πολλά ιστορικά μνημεία, όπως το πεδίο της Μάχης του Μαραθώνα ή το Βυζαντινό εκκλησάκι του άλσους Γαλατσίου, καθώς και το φυσικό τοπίο των ακτών της Αττικής ή στρέμματα δασικής έκτασης στην Πάρνηθα, παραδίνονται, στο όνομα της ΝΕΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ, στα χέρια των εργολάβων.
Επιβλήθηκε η απόκρυψη κάθε αντίθετης γνώμης, ο εξοβελισμός από τον ηλεκτρονικό και τον γραπτό τύπο της όποιας κριτικής στην Ολυμπιάδα. Ανατέθηκε σε ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους, καλλιτέχνες και επώνυμους της προπαγάνδας, ο εξωραϊσμός του μεγάλου σκανδάλου.
Κάθε συγκέντρωση διαμαρτυρίας αντιμετωπίσθηκε με καταστολή από τη στιγμή κατάθεσης της υποψηφιότητας μέχρι και σήμερα, στη πρόσφατη συναυλία προπαγάνδισης του εθελοντισμού στο Ολυμπιακό στάδιο. Και εδώ πρέπει να πάρουμε θέση.
Αρνούμαστε να νομιμοποιήσουμε με την εθελοντική προσφορά μας ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους.
Δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε τις μίζες των ΑΘΑΝΑΤΩΝ, τις αρπαχτές των εργολάβων και των μεσαζόντων.
Θα αποφύγουμε να νομιμοποιήσουμε την κατηφόρα του φτωχού ηθικά και μορφωτικά επίσημου “πολιτικού” κόσμου, που σιωπά και σέρνεται άβουλος στα άνομα σχέδια.
Αρνούμαστε με την εθελοντική προσφορά μας να νομιμοποιήσουμε τους τυμβωρύχους του Μαραθώνα.
Αρνούμαστε να συμπράξουμε στην παραπέρα υποβάθμιση του ιστορικού και φυσικού τοπίου της Αττικής.
Εμείς επιμένουμε, συνταυτιζόμαστε με τον λόγο του Ντοστογιέφσκι, “Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”. Είμαστε στο πλευρό της ελληνικής περιφέρειας που χρειάζεται έργα για να αναπνεύσει.
Και να θυμίσουμε ότι εθελοντισμός είναι αυτοπροσφορά εκούσιας αγάπης προς το πρόσωπο του συνανθρώπου, κορυφαία πράξη ελευθερίας.
Όταν όμως μπαίνει κάτω από κρατικό μανδύα, μας θυμίζει κάτι από προσπάθεια στρατολόγησης για τη σωτηρία ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Αν η Ολυμπιάδα της Ατλάντα ήταν της ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ, της Αθήνας θα είναι η Ολυμπιάδα της απομυθοποίησης του Ολυμπιακού Πνεύματος.
Η προστάτις θεά Αθηνά, της “σοφίας”, φαίνεται εγκατέλειψε τους διαχειριστές της πόλης μας και ο σοφός Σόλωνας είναι σαφής στους στίχους του: “Αν συμφοράς απ’ τη φαυλότητά σας πάθατε,/ μερίδιο ευθύνης στους θεούς μην αποδίδετε”.
Ο Σιμωνίδης γνωρίζει την αιτία “…Μα οι ίδιοι οι άνθρωποί της τη μεγάλη πόλη να χαλάσουν βούλονται,/ τοις χρήμασι πειθόμενοι, οι μωροί…”.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αχ! ρε Νιόνιο, όταν έπεφταν οι ψιλές και γίνονταν οι συλλήψεις στη συναυλία για τον εθελοντισμό, δεν είδες τίποτα, δεν σου θύμισαν τίποτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου