Η Κύπρος από το 1192 μέχρι το 1878 (iii)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 31, 2013

Κωνσταντίνου Σ. Ναλμπάντη

Προλεγόμενα

Ήδη το 1191 ο Λεονάρδος πουλάει το νησί στους Τεμπλάριους για 100.000 δηνάρια, μετά όμως την επανάσταση των κατοίκων πουλιέται στη συνέχεια στον Γκυ ντε Λουζινιάν, ο οποίος εγκαθιστά το φεουδαρχικό σύστημα, όπου μοιράζει την Κύπρο σε φέουδα τα οποία παραχωρεί σε ευρωπαίους ευγενείς, ..με υψηλές καταβολές φόρων των εντοπίων.., που οδηγούν στην εξέγερση των χωρικών, μετά έρχονται οι Ενετοί και τελικά κυριεύεται από τους Οθωμανούς, όπου αποκεφαλίζονται κάτοικοι, σφαγιάζονται γυναικόπαιδα, βιάζονται γυναίκες, πωλούνται νεανίδες, δημεύονται περιουσίες. Μια κριτική ανάλυση του εκτεταμένου πλιάτσικου, της ανελευθερίας και αναξιοπιστίας απέναντι στον ωμό κατακτητή, που αναστατώνει τις ψυχές, που περιγράφει ο απόδημος Συνέλληνάς μας.

ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ο ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΣ ΚΑΙ ΝΑΪΤΕΣ ( 1191 1192 μ.Χ.)

Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, βασιλιάς της Αγγλίας παίρνει μέρος στη Γ΄ Σταυροφορία. Το 1191 ένα από τα πλοία του με την αρραβωνιαστικιά του Βερεγγάρια της Ναβάρας, την αδελφή του και άλλους επίσημους, ναυαγεί κοντά στη Λεμεσό. Ο Ισαάκιος Κομνηνός, βυζαντινός διοικητής της Κύπρου, που είχε αυτοανακηρυχθεί αυτοκράτορας του Νησιού, αρνείται να βοηθήσει τους ναυαγούς.

Κατασκευάζουν «πλεονάζοντες» εκπαιδευτικούς!

Με τεχνητό τρόπο το υπουργείο Παιδείας θέλει να δείξει την έξοδο σε 10.000 αναπληρωτές, να νομιμοποιήσει 12.000 αναγκαστικές μετακινήσεις μόνιμων, ενώ σχεδιάζει 5.000 απολύσεις εκπαιδευτικών διαφόρων ειδικοτήτων που δεν «χωράνε» στους νέους σχεδιασμούς και μείωση κατά 10.000 των οργανικών θέσεων εργασίας

Του Χρήστου Κάτσικα

Aνακοινώθηκε τις προηγούμενες μέρες από το υπουργείο Παιδείας η εγκύκλιος υπολογισμού κενών και πλεονασμάτων εκπαιδευτικών, η οποία αναμένεται να κάνει άνω-κάτω τα σχολεία τη νέα σχολική χρονιά, την ίδια ώρα που ανοίγει τον δρόμο για χιλιάδες μετακινήσεις καθηγητών και λιπαίνει το έδαφος για απολύσεις.

Και όλα αυτά, σε μια περίοδο κατά την οποία, με σχέδιο νόμου που κατατίθεται τις επόμενες μέρες στη Βουλή, προετοιμάζονται χιλιάδες απολύσεις και διαθεσιμότητες εργαζομένων μέσα στο 2013 (σε δήμους, ΕΡΤ, αλλά και σε οποιαδήποτε υπηρεσία του Δημοσίου), ενώ συγκροτείται μόνιμος μηχανισμός (Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης) που με απλές υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα θα προωθεί καταργήσεις οργανικών θέσεων Νομικών Προσώπων και απολύσεις, άμεσα και στο μέλλον.

Οποιος έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του αισθάνεται ότι το υπουργείο Παιδείας, σιγά και σταθερά, λιπαίνει το έδαφος για την «κατασκευή» εκπαιδευτικών χωρίς ωράριο, έτσι ώστε αμέσως μετά να νομιμοποιήσει στην κοινή γνώμη τα σχέδιά του για διαθεσιμότητες, αργίες και απολύσεις. Αυτό είναι το σκοτεινό μέλλον που «υφαίνει» το υπουργείο Παιδείας για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης.

 M. Κορομηλά: H Πόλις εάλω

ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΝΤΑΣ

Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ | ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ (Προβολή Video) | ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΝΤΑΣ

Posted on Μαΐου 30, 2012 by camerastyloonline

30 Μαΐου 1941

ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΑΝΤΑΣ

Δείτε το VIDEO

Στη σειρά «ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ» ο ΦΡΕΝΤΥ ΓΕΡΜΑΝΟΣ παρουσιάζει μια ανθολογία από τις εκπομπές του, συμπληρώνοντας πορεία 25 χρόνων στην ελληνική τηλεόραση. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο θυμάται την εκπομπή-αφιέρωμα της σειράς «Πρώτη σελίδα» (1982) στον ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ και τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΑΝΤΑ. Στο πλατό της εκπομπής, οι δύο ήρωες της Εθνικής Αντίστασης ζωντανεύουν την ιστορία τους. Περιγράφουν το κλίμα της εποχής, πότε και πού γεννήθηκε η ιδέα της πρώτης αντιστασιακής πράξης της Ευρώπης, την σκέψη και απόφασή τους. Εξιστορούν αναλυτικά τα γεγονότα, περιγράφοντας την πορεία που ακολούθησαν την ημέρα εκείνη, την διαδρομή τους μέσα από την σπηλιά μέχρι την επιφάνεια του βράχου, και πώς πέτυχαν να κατεβάσουν τη γερμανική σημαία από τον ιστό. Τις μαρτυρίες των δύο πρωταγωνιστών συμπληρώνουν τα πλάνα από το χώρο της Ακρόπολης και φωτογραφίες. Για την αντιστασιακή πράξη των δύο ανδρών μιλούν ακόμα ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΗΣ, ο οποίος αναφέρεται στη συνάντησή του με τον ΓΛΕΖΟ και τον ΣΑΝΤΑ την επόμενη μέρα της επιχείρησης, και ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΚΡΟΥΛΕΑΣ, γιος του Εισαγγελέα ΗΛΙΑ ΜΙΚΡΟΥΛΕΑ, ο οποίος αναφέρεται στις πιέσεις που άσκησαν οι Γερμανοί στον πατέρα του προκειμένου να τους παραδώσει τους δράστες. Η εκπομπή πλαισιώνεται από οπτικοακουστικό και φωτογραφικό αρχειακό υλικό που καταγράφει τις πρώτες ώρες της γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1941, τη μάχη της Κρήτης καθώς και δημοσιεύματα τύπου.

Ν’ αϊλί εμάς να βάϊ εμάς, οι Τούρκ’ την Πόλ’ επαίραν…

Αναρτήθηκε από τον/την antexoume στο Μαΐου 29, 2013

«Αυτές τις μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους
Πράγματα συμπαθητικά, δικά μας, γραικικά.
Διάβασα και τα πένθιμα για το χαμό της πόλης.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Και τη φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν
ζερβά ο βασιλιάς και δεξιά ο Πατριάρχης
ακούστηκε κι είπε να πάψουν πια.
Πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα Βαγγέλια.
Πήραν την πόλιν, πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη.
Όμως εκείνο που με άγγιξε πιο πολύ
ήταν το άσμα το Τραπεζούντιο με την παράξενή του γλώσσα
και με τη λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν πως θα σωθούμε ακόμη.
Μα αλίμονο μοιραίον πουλίν
από την πόλη έρτε
μες σο φτερούλιν’ αθ εν’ χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ σην άμπελον κονεύ μηδέ σο περιβόλιν
επήεν και εκόνεψεν σου κυπαρίσσ’ τη ρίζαν.
Οι αρχιερείς δε δύνανται ή δε θέλουν να το διαβάσουν
Σέρας υιός γενήκασεν αυτός που το παίρνει το χαρτί
Και το διαβάζει κι όλο φύρεται
Σίτα αναγνώθ’ σίτα να κλαίει
Σίτα να κρούει την κάρδιαν
Να αλί εμάς να βάι εμάς
η Ρωμανία πάρθεν.»  (Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

Ν’ αϊλί εμάς να βάϊ εμάς, οι Τούρκ’ την Πόλ’ επαίραν

επαίραν το βασιλοσκάμν’ ελλάγεν η αφφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μαναστήρεα
κι Άϊ Γιάννες ο Χρυσόστομον, κλαίει δερνοκοπάται.
Μην κλαις μην κλαις Άϊ Γιάννε μου, και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία πέρασεν, η Ρωμανία επάρθεν
η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο”…

ΝΑΙ, ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ!!!

 

Οι τελευταίες στιγμές του Έλληνα Αυτοκράτορα, Κωνσταντίνου ΙΑ, Δραγάση Παλαιολόγου…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 29, 2013

Γράφει ο Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος

(ΑΠΕΛΛΗΣ)

Φέτος συμπληρώνονται 560 χρόνια, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς. Το γεγονός ήταν τεράστιας σημασίας στην εποχή του. Ο απόηχος του, ακόμη και σήμερα, δεν έχει κοπάσει. Οι συνέπειες του ήταν τεράστιες για την ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη και στην Εγγύς Ανατολή. Για το Έθνος μας, ακόμη περισσότερο, σήμανε την κατάλυση της πολιτικής μας ανεξαρτησίας, αφού η Κωνσταντινούπολη, ήταν η χιλιόχρονη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μας.

Φανταστείτε, λοιπόν, κάποιον, να πετάει μια μεγάλη πέτρα στα νερά μιας μικρής λίμνης. Οι κυμματισμοί των ομόκεντρων κύκλων, απλώνονται ολόγυρα και φτάνουν μέχρι τις όχθες. Όσο πιο κοντά στο σημείο της ρίψης, είναι ο κυμματισμός, τόσο πιο ισχυρός είναι. Όσο πιο μακρυά, τόσο πιο ανεπαίσθητος. Αυτή η εικόνα μας είναι χρήσιμη, αν στον ορισμό του γεγονότος, της ρίψης δηλαδή της πέτρας (ενέργεια-αιτία) και των κυμματισμών (αποτέλεσμα), αντικαταστήσουμε τους κατά αναλογία παρανομαστές, με τις έννοιες των διαστάσεων, του χώρου και του χρόνου. Έτσι, μπορούμε να αποκτήσουμε μια πολύ καλή
αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο, ένα ιστορικό γεγονός, προϊόντος του χρόνου εξελίσσει τις συνέπειες του στο χώρο. Και το ίδιο συμβαίνει με το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο γεγονός, πράξη, ενέργεια ακόμη και λόγο.

Όμως, η άλωση της Πόλης σήκωσε κύμματα! Και τα κύμματα αυτά, αν και πιο μικρά τώρα, πιο αδύναμα, συνεχίζουν ωστόσο να μεταφέρουν την ιστορική μνήμη. Ακόμη εξελίσσονται, καθώς φτάνουν στις «όχθες» μας. Έχω όμως την αίσθηση, ότι δεν θα προλάβουν να ηρεμήσουν. Ένα άλλο «χέρι», ίσως είναι έτοιμο να ρίξει πάλι μια πέτρα στη λίμνη. Αυτήν τη φορά, ίσως από άλλη πλευρά.

“Η Πόλις Εάλω….” το χρονικό της πολιορκίας της Βασιλεύουσας και η πτώση της (29 Μαΐου 1453)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 29, 2013

Γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος

Η έναρξη της πολιορκίας και η παράταξη των δυνάμεων των Βυζαντινών

Στις 2 Απριλίου μια τεράστια Οθωμανική στρατιά που αποτελείτο από τον τακτικό στρατό, τους γενίτσαρους που περιστοίχιζαν τον Σουλτάνο Μεχμέτ Β’, δεκάδες  κανόνια με εκατοντάδες βόδια να τα σέρνουν και ένα μεγάλο πλήθος ατάκτων αλλά και βοηθητικών πλησιάζει στα 8 χιλιόμετρα την Κωνσταντινούπολη. Η πορεία του Οθωμανικού στρατεύματος παρουσιάζεται με γλαφυρότητα από τον Τουρσούν Μπέη (μέλος της ακολουθίας του Μεχμέτ ) :

<<  Όταν προχωρούσαν το μέρος έμοιαζε με δάσος βελανιδιάς από τις αιχμές των δοράτων, όταν στρατοπέδευαν η γη χανόταν κάτω από τα αντίσκηνα. Ο Οθωμανικός στρατός κυλούσε κατά του φρουρίου σαν την κυματιστή θάλασσα. Τι στρατός ! Ένα βουνό ντυμένο σαν ατσάλι. Θάλασσα φουρτουνιασμένη , από τον ήχο της νίκης. Συντάγματα τέτοια που μόνος του καθένας από τους άντρες τους μπορούσε να εκμηδενίσει ένα ολόκληρο σύνταγμα , έτοιμος για τον αγώνα και αποφασισμένος για τη μάχη. Το χλιμίντρισμα των αλόγων και το ουρλιαχτό των ανθρώπων φυτεύουν στις καρδιές την επιθυμία να πολεμήσουν και να σκοτώσουν >>.

Κωνσταντῖνος ΙΑ´ Παλαιολόγος - Ἡ τελευταία ὁμιλία πρὸς τὸν λαόν (ὀλίγον πρὸ τῆς Ἁλώσεως)

Ἐκδοθὲν ἐν Κερκύρᾳ ἔτει 1477 

Ἀπὸ τὸ Χρονικὸν τοῦ Μεγάλου Λογοθέτου Γεωργίου Σφραντζῆ ἢ Φραντζῆ

---

 

Ἐμεῖς μέν, εὐγενέστατοι Ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλὸς οἴδατε ὅτι ἔφθασεν ἡ Ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται ἵνα μετὰ πάσης τέχνης καὶ μηχανῆς ἰσχυροτέρως στενοχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ πόλεμον σφοδρὸν μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης καὶ συρρήξεως ἐκ τῆς χέρσου καὶ θαλάσσης δώσῃ ἡμῶν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὄφις τὸν ἰὸν ἐκχύσῃ καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τὸν Ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἡμῶν. Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἡμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων. Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσερά τινα ὀφείλεται κοινῶέ ἐσμεν πάντες ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὅπερ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὅπερ πατρίδος, τρίτον ὅπερ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὅπερ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν χρεῶσταί ἐσμεν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου πολλὰ μᾶλλον ὅπερ πάντων ἡμεῖς, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι.

Ἱστορία

Ἀρχαιότητα - Ῥωμανία - Νεωτέρα Περίοδος - Ἐπικαιρότητα - Γλῶσσα - Ἀφιερώματα - Συνδέσεις - Ἀρχικὴ Σελίδα

---

Ἐπίτομο Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας [613Κ]

---

Ἀρχαιότητα

τοὺς θησαυροὺς τῶν πάλαι σοφῶν ἀνδρῶν, οὓς ἐκεῖνοι κατέλιπον ἐν βιβλίοις γράψαντες, ἀνελίττων κοινῇ σὺν τοῖς φίλοις διέρχομαι, καὶ ἄν τι ὁρῶμεν ἀγαθὸν ἐκλεγόμεθα· καὶ μέγα νομίζομεν κέρδος, ἐὰν ἀλλήλοις φίλοι γιγνώμεθα. (Λόγοι τοῦ Σωκράτους). Ξενοφῶντος, Ἀπομνημονεύματα, 1.6.14, 5-9

• Ὅρκος τοῦ Ἱπποκράτους σὲ διάφορες γλῶσσες
• Καθομολογήσεις Ἁρχαίων Ἑλλήνων
• Ὕμνος εἰς τὸ φῶς καὶ τὴν ψυχή
• Οἱ Ἑπτὰ Σοφοὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιότητος
• Ἀποσπάσματα Προσωκρατικά
• Διάφορα ῥητὰ καὶ ἀποσπάσματα
• Διάφορα Ἀποφθέγματα Ἑλλήνων Κλασσικῶν
• Ἀρχαιοελληνικὰ ῥητά
• Χρονολόγιο τῶν κλασσικῶν χρόνων (σημαντικὰ γεγονότα 6ου, 5ου, 4ου αἰ. π.Χ.)
• Περικλέους Ἐπιτάφιος Λόγος (Θουκυδίδου, Ἱστοριῶν Β´, § 35-46) (μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)
• Μέγας Ἀλέξανδρος - Ἱστορικά στοιχεῖα
• Αἴσωπος - Ἑρμῆς καὶ ἀγαλματοποιός
• Θεάγης - Περὶ Ἀρετῆς καὶ ψυχικῶν χαρακτηριστικῶν (κείμενο, μὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση)
• Φίντυς - Περὶ γυναικὸς σωφροσύνης
• Φίλων Βυζάντιος - Περὶ τῶν ἑπτὰ θεαμάτων
• Ἀρχαῖοι Μεγάλοι Σοφοί
• Θεοδόσης Πελεγρίνης: Ἡ Φιλοσοφία στὴ Σκηνή, Πλάτων (δραματοποιημένη διάλεξη)
• Θεοδόσης Πελεγρίνης: Ἡ Φιλοσοφία στὴ Σκηνή, Ἀριστοτέλης (δραματοποιημένη διάλεξη)

---

Ἔνθα δι᾿ ἁρμονίης ἱερῆς μελιδέαι βίβλοι· ἑστία τῶν Μουσῶν, κῆπος εὐφροσύνης, κρήνη βρύουσα νέκταρα ψυχοτρόφα.

Ῥωμανία

• Χρονολόγιον τῆς Ῥωμανίας
• Χρονικὸν τοῦ Μορέως (περ. 1000-1400 μ.Χ.) [910KB]
• Χρονικὸν τοῦ Μαχαιρᾶ, Ἱστορία τῆς Κύπρου τῶν Μέσων Χρόνων (309-1458 μ.Χ.) [1.21MB]
• Εὐστάθιος Θεσσαλονίκης - Ἱστορικὸν τῆς ἁλώσεως τῆς Θεσσαλονίκης
• Κ. Παπαρρηγόπουλος - Περὶ τῆς ἐποικήσεως τινων σλαβικῶν φύλων εἰς τὴν Πελοπόννησον
• Ἱστορία Γαλαξειδίου (10ος-17ος αἰ.)
• Ῥητὰ Ἱστορικὰ τῆς Ῥωμανίας (διάφορα ἠρανισμένα)
• Θωμᾶς Δρίτσας - Οἱ ἀνύπαρκτοι διωγμοὶ τῶν εἰδωλολατρῶν
• Θωμᾶς Δρίτσας - Ὁ Χριστιανικὸς πολιτισμὸς τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας
• Παιδεία καὶ ἀγωγὴ στο Βυζάντιο
• Ἡ ὑψηλὴ στάθμη πολιτισμοῦ ποὺ ἀνέπτυξε τὸ Βυζάντιο
• Οἱ Δυτικοὶ στὴν συνείδηση τῶν Βυζαντινῶν (Ἄρθρο στὸ Βῆμα)
• Ἀπὸ τὸν μεσαιωνικό, στὸν νέο ἑλληνικὸ κόσμο (Ἄρθρο στὸ Βῆμα)
• Ἡ Βενετία καὶ τὰ ἴχνη τοῦ Βυζαντίου (Ἄρθρο στὸ Βῆμα)
• Ἡ τετάρτη σταυροφορία
• Ἀθηνᾶ Κόλια-Δερμιτζάκη: Λεηλατώντας τὴ Βασιλεύουσα
• Reflections on the Sack of Constantinople in 1204
• Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος - Ἡ τελευταία ὁμιλία πρὸς τὸν λαόν (ὀλίγον πρὸ τῆς Ἁλώσεως)
• Ῥητὰ γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως
• Ὁμιλία γιὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως
• Διήγησις τῆς Φουμιστῆς Βενετίας

---

Νεωτέρα περίοδος

Βλέπετε τοῦτο τὸν ὀντᾶ; Εἶναι ἀστόλιστος. Καθίσματα δὲν ἔχει, οἱ τοῖχοι ξεροί· τούτη εἶναι ἡ Ἑλλάδα καθὼς ἐμεῖς σᾶς τὴν παραδώσαμε, ἐμεῖς οἱ γέροι εἰς τοὺς νέους. Ἐμεῖς εἰς τὰ 1821 ἐκαθαρίσαμε τὸν τόπο, ἐκουβαλήσαμε τὰ λιθάρια, ἐκτίσαμε τὴν οἰκοδομή, ἐσεῖς θὰ ἐντύσετε τὰ γυμνὰ τείχη, θὰ φέρετε τὶς πολύτιμες ζωγραφιές, θὰ στήσετε τὰ εὔμορφα τραπέζια καὶ τοὺς καθρέφτες. Τοῦτο θὰ κάμῃ ἡ προκοπή σας καὶ τὰ γράμματα. Ὁ Κολοκοτρώνης σὲ κάποιον νέο ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ 1843 (Βλ. Τσερτσέτη Ἅπαντα, ἔκδ. Γ. Βαλέτα, Ἀθῆναι 1953, τόμ. Γ´ σ. 25).

• Ρήγας Βελεστινλῆς ἢ Φεραῖος: Θούριος & Βιογραφικά
• Ἀνωνύμου τοῦ Ἕλληνος - Ἑλληνικὴ Νομαρχία
• Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης - Ἐπαναστατικὴ Προκήρυξη (1821)
• Μαρτυρία ἐνάρξεως τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821: Διακήρυξις τοῦ Π. Πατρῶν Γερμανοῦ
• Γεώργιος Τερτσέτης - Διηγήσεις Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 (Κολοκοτρώνης, Νικηταρᾶς, κ.ἄ.)
• Φώτιος Χρυσανθόπουλος (Φωτάκος) - Βίοι Πελοποννησίων ἀνδρῶν
• Μικρὸ ἀρχεῖο ἀγωνιστῶν τοῦ 1821
• Μαρτυρίες ἐπιφανῶν προσώπων τοῦ 1821
• Διακήρυξις Α´ Ἐθνοσυνελεύσεως εἰς Ἐπίδαυρον (1822)
• Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: ἡ ὁμιλία στὴν Πνύκα
• Μανιάκι, 20 Μαΐου 1825: ἡ Λεωνίδειος μάχη
• Γεώργιος Δροσίνης: Γεώργιος Καραϊσκάκης, πολιορκία τῆς Ἀκροπόλεως
• Γεώργιος Αἰνιάν: Λόγος στὴν Κηδεία τοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη
• Ἡ ἐλευθερία, καρπὸς τῆς πίστεως (Ἄρθρο στὸ Πρὸς τὴν Νίκην)
• Τάσος Γριτσόπουλος - Τὸ ἀμφισβητούμενο Κρυφὸ Σχολειό
• Κωνσταντῖνος Χολέβας - Ἅλλη μιὰ μαρτυρία ποὺ διαψεύδει τοὺς ἀποδομητές
• Κωνσταντῖνος Παπαρρηγόπουλος - Ἀπόπειρα ἐθνικῆς αὐτοκτονίας. Ἡ σχέση τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ μὲ τὸ Βυζάντιο
• Κὰρλ Χόπφ - Οἱ Σλάβοι ἐν Ἑλλάδι. Ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση στὴ θεωρία Φαλμεράγιερ
• Στρατὴς Μυριβήλης - Τὸ «Τῇ Ὑπερμάχῳ» ὡς Ἐθνικὸς Ὕμνος
• Ὁμιλία γιὰ τὴν 25η Μαρτίου 1821
• Τὸ πνεῦμα τῆς 25ης Μαρτίου 1821 (ὁμιλία)
• Ὁμιλία γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940
• Ὁμιλία γιὰ τὴν 6η Δεκεμβρίου (Ἁγίου Νικολάου)
• Παναγιώτης Τσιρίκος - Ὁ καλογερικὸς πόλεμος (Μέγα Σπήλαιο, 24 Ἰουνίου 1827)
• Νικόλαος Χλαμίδης - Πόντιοι καὶ ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων
• Παναγιώτης Σημάτης - Πανηγυρικὸς γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940

  «Ν᾿ ἀγαπᾶς τὴν εὐθύνη. Νὰ λές: Ἐγὼ μονάχος ἔχω χρέος νὰ σώσω τὴ γῆς. Ἂν δὲν σωθεῖ ἐγὼ φταίω.» Ν. Καζαντζάκης

• Ἑλληνικὴ ἐποποιία 1940-1941
• Νίκος Ζαχαριάδης - Ὀρθοδοξία «Μπαρουταποθῆκες καὶ λαϊκὰ φρούρια τὰ Μοναστήρια κατὰ τὸ 1821»
• Φυλακισμένα Μνήματα (1955-1959)
• Καθομολογήσεις Ἑλλήνων νεωτέρας περιόδου
• Ναυτικὸ Ἐπετειολόγιο
• Μαριάννα Κορομηλᾶ - Εἰς βάθος ἄγνοια τῆς πραγματικῆς ἱστορίας
• Οἰκουμενικὴ Διακήρυξη γιὰ τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα
• Διακήρυξη τῶν Δικαιωμάτων τοῦ παιδιοῦ
• Παναγιώτης Κονδύλης - Στοχασμοὶ καὶ ἀποφθέγματα
• Ἀλίμονό μας Φιλισταῖοι
• Φιέστα στὴ Μακρόνησο (Τάκης Λαζαρίδης - Μίκης Θεοδωράκης)
• Γιατί γίνεται ἕνας πόλεμος; (παρασκήνια τοῦ πολέμου στὸν Κόλπο)
• Μίκης Θεοδωράκης - Τέλος στὴν προδοσία καὶ στὴν ἀσχήμια (Δήλωση)
• Διάγγελμα Τάσσου Παπαδόπουλου γιὰ τὸ σχέδιο Ἀνᾶν (7 Ἀπριλίου 2004)
• Ἀνατομία τῆς Τουρκίας (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων στὸν Πόντο (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Ἀτόπημα κατὰ τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Μικρὰ Ἀσία καὶ ἀμφισβήτηση τῆς Ἱστορίας (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• 24 Ἀπριλίου 1915: Γενοκτονία 1 500 000 Ἀρμενίων ἀπὸ τὴν Τουρκία - 90 χρόνια ἄρνησης
• Μία ἄλλη ἐκδοχὴ γιὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821 (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Παντελῆς Μπουκάλας - Καὶ ποία λοιπὸν ἡ «ἡμετέρα παίδευσις»; (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Μανόλης Δρεττάκης - Παράδοση καὶ ρίζες στὴ ζωὴ τοῦ ἔθνους (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Ὑπερασπίζοντας τὴν πατρίδα τῶν μεταβλητῶν συνόρων (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Ὀλιγανθρωπία (Δημογραφικὲς ἐξελίξεις)
• Διάφορες Ἀπόψεις περὶ Νεωτέρας Ἑλλάδος (συλλογή)

«Ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές του, στὸν καθένα ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες του» ἔλεγαν οἱ μαρξιστές. Προφανῶς, στὴ χώρα μας σήμερα, οἱ φτωχοὶ ἔχουν μεγάλες δυνατότητες καὶ οἱ πλούσιοι μεγάλες ἀνάγκες.

Ἐπικαιρότητα (Ἀρθρογραφία σὲ ἱστορικό, κοινωνικό, πολιτισμικὸ πλαίσιο)

• Stephen Miller - Letter to Archaeology Magazine
• Βασίλειος Κόλλιας - Ἀνάδυση τοῦ ἀνθρώπου
• Βασίλειος Κόλλιας - Ὁ ἑλληνικὸς χαρακτήρας
• Βασιλείου θέρος - Μικρὰ φιλοσοφικὰ κείμενα (Β.Κ.) & [word zip, 280K]
• Κυριάκος Πλήσης - Ὁ σκληρότερος μήνας
• Παντελῆς Μπουκάλας - Μὲ τὴ νοσταλγία σὰν ληθαργικὸ ἄλλοθι (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Παντελῆς Mπουκάλας - Ἀπὸ τὸ Πανοπτικὸν στὸ Πανακουστικόν (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Παντελῆς Μπουκάλας - Στὸν κόσμο τοῦ Διαδικτύου (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Ἑλένη Τριανταφυλλίδη - Τὸ πλαστικὸ πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Ρίτσα Μασούρα - Ἀκραία ἐποχή (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Κίμπι - Ἤπια προσαρμογή σὲ ἄγρια μεταρρύθμιση (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Κίμπι - Ὁ Λεβιάθαν σφαδάζει στὰ Τάρταρα τῶν ἀγορῶν (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Κίμπι - Ἡ κατάσταση τῶν προνομιούχων τάξεων στὴν Ἑλλάδα (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Κωνσταντῖνος Τσουκαλᾶς - Οἱ προφῆτες τῆς ἀγορᾶς (Ἄρθρο στὸ Βῆμα)
• Πέτρος Πιζάνιας - Ὁ λαϊκισμὸς στὴν καθημερινότητα τῶν πολιτῶν (Ἄρθρο στὴν Καθημερινή)
• Νίκος Φελέκης - Ξεκαπίστρωτη Νεολαία (Ἄρθρο στὴν ἐφημερίδα Ὁ Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ)
• Σταῦρος Μαμαλοῦκος - Ἀρχιτεκτονικὴ Κληρονομιά: Ὥρα μηδέν (2008)
• Σταῦρος Μαμαλοῦκος - Οἱ κίνδυνοι γιὰ τὴν Ἀρχιτεκτονικὴ Κληρονομιὰ στὴν Ἑλλάδα (2009)

Γλῶσσα (Ἱστορία τῆς Γλώσσας, Γραμματικὴ καὶ Συντακτικό)

• Γραμματικὴ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Γλώσσης
• Γραμματικοὶ κανόνες (πολυτονικὸ σύστημα)
• Πολυτονικὸ Πληκτρολόγιο (ἐγκατάσταση, ὁδηγίες χρήσεως γιὰ Windows)
• Πολυτονικὸ Πληκτρολόγιο (ἐγκατάσταση, ὁδηγίες χρήσεως γιὰ Linux Ubuntu)
• Ἁπλοποιημένοι κανόνες πολυτονικοῦ συστήματος (NEMECIS)
• Χρήσιμες Γλωσσικὲς Παρατηρήσεις
• Ἡ γέννηση τῆς γραφῆς (Birth of Writing) [in English]
• Δημιουργία γλωσσῶν (Language creation)
• Ἡ Ἑλληνικὴ γραφὴ κατὰ τὴν Ῥωμανία (Byzantine Greek Letters)
• Συντμήσεις καὶ συμπλέγματα παλαιῶν ἐκδόσεων ἑλληνικῶν ἔργων (pdf)
• Γιῶργος Μπάτζιος - Ὀνομάτων ἐπίσκεψις
• Σαράντος Καργάκος - Ἡ γλώσσα τοῦ μέλλοντος καὶ τὸ μέλλον τῆς γλώσσας
• Δημήτρης Σαραντάκος - Σκέψεις γιὰ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα
• Ἰωάννης Ταχόπουλος - Ἡ νοηματικὴ ἀκρίβεια τοῦ πολυτονικοῦ
• Στάντης Ἀποστολίδης - Οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ (Ἄρθρο στὴν Ἐλευθεροτυπία)
• Στέλιος Ράμφος - Ἡ γλώσσα καὶ ἡ παράδοση
• Γιάγκος Ἀνδρεάδης - Σκοτώνοντας τὴν γλῶσσα (καὶ) μὲ τὴν ἐπιείκεια
• Ἑλληνικὴ γλώσσα ἄνευ διδασκάλου
• Παράγωγα ἀπὸ Ἑλληνικὰ καὶ Λατινικά
• Λατινικὲς ἐκφράσεις (latin phrases)
• Ὁδηγὸς προφορᾶς φωνημάτων (pronounciation key)
• Κυριλλικὸ ἀλφάβητο (χαρακτῆρες καὶ φθόγγοι)
• Ἡ Εὐρώπη μιλᾶ 225 γλῶσσες (Ἄρθρο στὸ Metrorama)

Ἀφιερώματα

Ὁ Χρῆστος Μαλεβίτσης -Θεὸς σχωρέστον- εἶχε πεῖ: «τὰ ἴδια λόγια σὲ ἄλλα στόματα σημαίνουν διαφορετικὰ πράγματα. Γιατὶ εἶναι ἄλλο τὸ ἐπίπεδο τῆς ἐμβίωσης, ἄλλος ὁ ἐσωτερικὸς φωτισμὸς ποὺ τὰ ὑποστηρίζει».

• Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ Κείμενα, διάφοροι συγγραφεῖς
• Πλάτων ὁ φιλόσοφος, συλλογὴ ἔργων
• Παυσανίας ὁ περιηγητής, πολύτιμος καταγραφέας τῆς ὕστερης ἀρχαιότητας
• Αἴσωπος, Μύθοι τοῦ Αἰσώπου
• Ἱστοριογράφοι τῆς Ῥωμανίας: Κοσμᾶς Ἰνδικοπλεύστης, Ἰωάννης Σκυλίτζης, Γεώργιος Σφραντζῆς
• Σερ Στῆβεν Ράνσιμαν (1903-2000): Ὁ εὐπατρίδης βυζαντινολόγος
• Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα
• Χρῆστος Γιανναρᾶς - Παραδόσεις και προοδευτικότητα σὲ ἰσορροπία
• Τὰ 7x4 θαύματα τοῦ κόσμου (ἀρχαίου, μεσαιωνικοῦ, σύγχρονου, φυσικοῦ)

---

Προτεινόμενες Διευθύνσεις Ἱστορίας

Διάφορα Προσωκρατικοὶ Φιλόσοφοι Γλῶσσα Λεξικὸν Liddell-Scott Ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης Τεχνικὲς τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης

Κίνηση πολιτῶν γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος

κ. Ρεπούση ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ! (κάτι που κανείς δεν πρόσεξε… ως συνήθως)

Αναρτήθηκε από τον/την antexoume στο Μαΐου 28, 2013

(*Ακολουθεί ένα μικρό κομμάτι για το ΠΩΣ γράφεται η Ιστορία…ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ θα καταλάβετε πολλά!)

Πέρα από την ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ για όλο τον ελληνισμό, που εσείς κινητοποιείτε με τις “προσωπικές σας γνώμες” (κατά το κόμμα σας) απέναντι σε Μικρασιάτες και Πόντιους, χτες μας κάνατε τη μεγαλύτερη αποκάλυψη, για το πως λειτουργεί το σύστημα εξουσίας.

Λέτε επί λέξη. “Ας κάνει ο καθένας ότι μπορεί με συναδέλφους, πολιτικά κόμματα (ως εδώ καλά!) και… ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ.” (!!!)

Οκ το καταλάβαμε το υπονοούμενο… αν και μας γεννούνται αρκετά ερωτηματικά, αλλά δεν είναι ώρα να τα θέσουμε.

Να είστε καλά και να μας ξυπνάτε, πιο συχνά από το λήθαργο που έχουμε πέσει ως Έθνος (ναι υπάρχει ακόμα αυτό, δυστυχώς για κάποιους)!

Πως γράφεται η Ιστορία… ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!

Η ιστορία έχει γραφτεί κάθε άλλο παρά αντικειμενικά ώστε ανάλογα με την εθνικότητα ή τα συμφέροντα του κάθε ιστορικού, τα γεγονότα έχουν παρερμηνευτεί ή εντελώς παραποιηθεί, ούτως ώστε να παρουσιάζονται διαφορετικά κατά περίπτωση και σύμφωνα με μεθοδευμένους υπολογισμούς. Έχουν αποκαλυφθεί αναρίθμητα σκάνδαλα που αφορούν στην πολιτική της τουρκικής κυβέρνησης να χρηματοδοτεί αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως τα πανεπιστήμια Πρίνστον και Πόρτλαντ, για να εξασφαλίζεται η διδασκαλία της ιστορίας με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοείται η Τουρκία. Μια ιστορία που παραλείπει να αναφερθεί στις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσύριων. Έχοντας πολλές έδρες τουρκικών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια, η αναθεωρημένη αυτή εκδοχή των γεγονότων από την πλευρά της Τουρκίας είναι πιθανό να επηρεάσει μεγάλο τμήμα των φοιτητών της Αμερικής.

Στις 27 Οκτωβρίου 1995, το περιοδικό The Chronicle of Higher Education δημοσίευσε άρθρο της Amy Magaro Rubin όπου αναφερόταν ότι Αμερικανοί λόγιοι είχαν υπογράψει μια δήλωση, καταγγέλλοντας ότι η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιούσε ακαδημαϊκούς στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ για να διαστρεβλώνει την ιστορία της και να μην γίνεται αναφορά στη γενοκτονία των Αρμενίων. Ακολούθησε δημοσίευμα της εφημερίδας Boston Globe στις 25 Νοεμβρίου 1995, όπου επιβεβαιωνόταν ότι γίνονται ύποπτες δωρεές από ξένες κυβερνήσεις, γεγονός που είχε δημιουργήσει μεγάλη ανησυχία στα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στις 30 Νοεμβρίου 1995, άρθρο της εφημερίδας The Philadelphia Inquirer αναφερόταν στην ανήθικη χρήση κονδυλίων από την Τουρκία στο πανεπιστήμιο Πρίνστον. Ακολούθησε άρθρο της New York Times στις 22 Μαΐου 1996 που ανέφερε ότι το Πρίνστον «λειτουργούσε ως βιτρίνα της τουρκικής κυβέρνησης». Και τη Κυριακή 30 Νοεμβρίου 1997, άρθρο στην εφημερίδα Tlie Los Angeles Times ανέφερε ότι μια προσφορά ενός εκατομμυρίου δολαρίων από τη τουρκική κυβέρνηση προς το πανεπιστήμιο UCLA δεν είχε γίνει αποδεχτεί, εξαιτίας του απόηχου του σκανδάλου στο πανεπιστήμιο Πρίνστον.

Ο Άρης Βελουχιώτης, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα...και το κολέγιο Ήτον

Ένας μικρός σάλος ξέσπασε μόλις βγήκε στη δημοσιότητα το παραπάνω θέμα εξετάσεων που έβαλε το κολέγιο Ήτον σε 13χρονους μαθητές του, που διαγωνίζονταν για το ποιος από αυτούς θα πάρει υποτροφία για τις σπουδές του.

Το κολέγιο αυτό είναι από τα πιο παραδοσιακά και φημισμένα κολέγια της ελίτ σε παγκόσμιο επίπεδο, και από εκεί υποτίθεται ότι βγαίνουν πολλοί από τους "μελλοντικούς ηγέτες της άρχουσας τάξης"(άλλωστε, μόνο η άρχουσα τάξη μπορεί να στέλνει τα παιδιά της εκεί, μιας και το Ήτον χρεώνει πάνω από 30.000 το χρόνο ως δίδακτρα).
Όπως βλέπετε και στην παραπάνω εικόνα, το θέμα έβαζε τα παιδιά στη θέση του μελλοντικού πρωθυπουργού της Αγγλίας, σε μια εποχή όπου έχει ξεσπάσει μια πετρελαική κρίση (τυχαίο - δε νομίζω) και ο λαός της Αγγλίας έχει βγει στους δρόμους, επικρατεί χάος, κτλ.

Οπότε η κυβέρνηση κατεβάζει το στρατό στους δρόμους, και στο υποθετικό αυτό σενάριο, ο στρατός σκοτώνει 25 διαδηλωτές.

Το Ήτον λοιπόν ζήτησε από τα 13χρονα παιδιά να γράψουν ένα λόγο που θα εκφωνούσαν ως πρωθυπουργοί, για να δικαιολογήσουν στο λαό την πράξη αυτή, και να τους εξηγήσουν ότι ήταν "αναγκαία" και "ηθική".

Όταν το θέμα αυτό των εξετάσεων βγήκε στη δημοσιότητα, προφανώς πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, αλλά εμένα μου φαίνεται ότι το Ήτον κάνει πολύ καλά τη δουλειά του, και ψάχνει να βρει και να καλλιεργήσει "ταλέντα", δηλαδή ανθρώπους που θα μπορέσουν να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο. Αυτή είναι εξάλλου και η αποστολή του Ήτον, και όλων αυτών των κολεγίων της ελίτ, έτσι δεν είναι;

Αυτό που κάνει το Ήτον είναι να προετοιμάζει τους μελλοντικούς ηγέτες για ένα σενάριο όπου η Μέση Ανατολή σταματά να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση (κάτι που όντως θα γίνει - ή, για να είμαστε και πιο σωστοί, η Μέση Ανατολή θα συνεχίσει να στέλνει πετρέλαιο στη Δύση, αλλά σε ΠΟΛΥ υψηλότερες τιμές, αντικατοπτρίζοντας τον [υπερ]πληθωρισμό των νομισμάτων της Δύσης).

Επίσης, το Ήτον προετοιμάζει τους "μελλοντικούς ηγέτες" για μια κατάσταση "χάους", που και αυτή είναι σίγουρη (αν και δε μπορεί να προβλεφθεί το μέγεθος και η έκταση του χάους και των διαμαρτυριών).

Τέλος, το Ήτον μαθαίνει στους μαθητές του ότι το χάος δε μπορεί να διαρκέσει για πάντα, και κάποια στιγμή θα μπει μια "τάξη". Προκειμένου λοιπόν η άρχουσα τάξη να διασφαλίσει ότι η τάξη που θα μπει θα είναι η δική της, μαθαίνει στους μελλοντικούς της ηγέτες ότι "μερικές φορές χρειάζεται να σφάξεις και κόσμο".

Όσο και να φωνάζουν οι ηθικολόγοι, αν έχεις σχέδιο, όραμα και την αποφασιστικότητα να το εκτελέσεις, τελικά θα κυριαρχήσεις, και η γκρίνια θα υποχωρήσει και τελικά θα σβήσει.

Δυστυχώς, η εργατική τάξη απλά ηθικολογεί - οι περισσότερες διαμαρτυρίες είναι του στιλ "μα γιατί είστε τόσο απάνθρωποι;", μπλα, μπλα, μπλα. Η "καταδίκη της βίας απ' όπου κι αν προέρχεται" είναι η χειρότερη στρατηγική, γιατί είναι η πιο υποκριτική.

Γι' αυτό και θυμίζουμε μερικές καλύτερες μέρες για την αριστερά, από το παρελθόν της - Άλλωστε, σήμερα είναι και μια αρκετά ιστορική "επέτειος", καθώς σαν σήμερα, στις 25/05/1911 ο Εμιλιάνο Ζαπάτα ξεκινά την επανάσταση στο Μεξικό.

Ιθάκη, το ταξίδι της ζωής

Σήμερα κλείνουμε 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγαλύτερου,ίσως, Έλληνα ποιητή, του Κ. Καβάφη, και η επαίτιος αυτή μπορεί να αποτελέσει μία καλή αφορμή για να ξαναθυμηθούμε το γνωστότερο ποίημά του μέσα από μία ψυχολογική ματιά. 

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·

να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

David Hockney 1966, Το πορτραίτο του Καβάφη

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·

σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Οδηγός ορθής διοικητικής συμπεριφοράς

ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ  ΕΔΩ

Απάντηση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ Β’ λίγο πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας:

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 26, 2013

Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι…
Πρωτότυπο κείμενο (ακολουθεί η απόδοση στη Ν. Ελληνική):
Ἀπαρτίσας οὖν τὰ πάντα, ὡς αὐτῷ ἐδόκει καλῶς, ἔπεμψεν ἔνδον λέγων τῷ βασιλεῖ «Γίνωσκε τὰ τοῦ πολέμου ἤδη ἀπήρτησθαι· καὶ καιρός ἐστιν ἀπό τοῦ νῦν πρᾶξαι τὸ ἐνθυμηθὲν πρὸ πολλοῦ παρ’ ἡμῖν νῦν· τὴν δὲ ἔκβασιν τοῦ σκοποῦ τῷ Θεῷ ἐφίεμεν. Τί λέγεις; Βούλει καταλιπεῖν τὴν πόλιν καὶ ἀπελθεῖν, ἔνθα καὶ βούλει, μετὰ τῶν σῶν ἀρχόντων καὶ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῖς, καταλιπὼν τὸν δῆμον ἀζήμιον εἶναι καὶ παρ’ ἡμῶν καὶ παρά σοῦ; ἤ
ἀντιστῆναι καὶ σὺν τῇ ζωῇ καὶ τὰ ὑπάρχοντα ἀπολέσεις σύ τε καὶ οἱ μετὰ σέ, ὁ δὲ δῆμος αἰχμαλωτιστθεὶς παρὰ τῶν Τούρκων διασπαρῶσιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ;»
Ὁ βασιλεὺς δ’ ἀπεκρίνατο σὺν τῇ συγκλήτῳ· «Εἰ μἐν βούλει, καθὼς καὶ οἱ πατέρες σου ἔζησαν, εἰρηνικῶς σὺν ἡμῖν συζῆσαι καὶ σύ, τῷ Θεῷ χάρις. Ἐκεῖνοι γὰρ τοὺς ἐμοὺς γονεῖς ὡς πατέρας ἐλόγιζον καὶ οὕτως ἐτίμων, τὴν δὲ πόλιν ταύτην ὡς πατρίδα· καὶ γὰρ ἐν καιρῷ περιστάσεως ἅπαντες ἐντὸς ταύτης εἰσιόντες ἐσώθησαν καὶ οὐδεὶς ὁ ἀντισταίνων ἐμακροβίω. Ἔχε δὲ καὶ τὰ παρ’ ἡμῖν ἁρπαχθέντα ἀδίκως κάστρα καὶ γῆν ὡς δίκαια καὶ ἀπόκοψον καὶ τοὺς φόρους τόσους, ὅσους κατὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν, κατ’ ἔτος τοῦ δοῦναι σοι καὶ ἄπελθε ἐν εἰρήνῃ. Τί γὰρ οἶδας, εἰ θαῤῥῶν κερδᾶναι εὐρεθῇς κερδανθείς; Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». Απόδοση:
(Ο Μεχεμέτ), αφού ετοίμασε τα πάντα όπως καλύτερα νόμιζε, έστειλε μήνυμα λέγοντας στο βασιλιά: «Μάθε ότι έχουν τελειώσει οι πολεμικές προετοιμασίες. Ήρθε πια η ώρα να κάνουμε πράξη αυτό που θέλουμε εδώ και πολύ καιρό. Την έκβασή του την αφήνουμε στο Θεό. Τι λες; Θέλεις να εγκαταλείψεις την Πόλη και να φύγεις, όπου θέλεις, μαζί με τους άρχοντές σου και τα υπάρχοντά τους, αφήνοντας αζήμιο το λαό και από μένα και από σένα; Ή θέλεις να αντισταθείς και να χάσεις τη ζωή σου και τα υπάρχοντά σου και συ και οι μετά σου, κι ο λαός αφού αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους, να διασκορπιστεί σ’ όλη τη γη;» Κι ο βασιλιάς με τη σύγκλητο αποκρίθηκε: «Αν θέλεις να ζήσεις μαζί μας ειρηνικά, όπως και οι πρόγονοί σου, ας έχεις την ευλογία του Θεού. Γιατί εκείνοι θεωρούσαν τους γονείς μου ως πατέρες τους και τους τιμούσαν ανάλογα, κι αυτή την πόλη τη θεωρούσαν ως πατρίδα τους. Σε καιρό ανάγκης όλοι τους έτρεχαν μέσα να σωθούν και κανένας αντίπαλός της δεν έζησε πολλά χρόνια. Κράτα τα κάστρα και τη γη που μας άρπαξες άδικα, όρισε και ετήσιους φόρους ανάλογα με τη δύναμή μας κα φύγε ειρηνικά. Σκέφτηκες ότι ενώ νομίζεις πως θα κερδίσεις μπορεί να βρεθείς χαμένος; Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».

«Δεν μπορείτε να κλείνετε σχολεία...»

Ο Αζέαν Τζόνσον είναι μόλις 9 ετών και ξεσήκωσε το Σικάγο, μιλώντας σε δημόσια διαμαρτυρία για την απόφαση του δημάρχου να προχωρήσει στο κλείσιμο 53 σχολείων, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το δικό του. Ο κόσμος τον χειροκρότησε θερμά και μέσα σε παραλήρημα έλεγε ότι θα τον ψηφίσει για δήμαρχο το 2025 ή ακόμη και για πρόεδρο.

Ο μαχητικός 9χρονος Αζεαν Τζόνσον«Καλησπέρα ή καλημέρα σας. Το όνομά μου είναι Αζέαν Τζόνσον και πηγαίνω στο Δημοτικό Μάρκους Γκάρβεϊ κι αν κλείσει πρέπει να πάω στο Μάουντ Βέρμον. Ερχομαι λοιπόν ενώπιόν σας σήμερα για να σας μιλήσω για το κλείσιμο του σχολείου μας. Τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια. Ο Ραμ Εμάνιουελ (δήμαρχος του Σικάγου) δεν ενδιαφέρεται για τα σχολεία μας. Δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλειά μας. Κανονικά, έπρεπε να επενδύει σε αυτά τα σχολεία και όχι να τα κλείνει. Επρεπε να υποστηρίζει αυτά τα σχολεία και όχι να τα κλείνει... Μαζευτήκαμε, λοιπόν, εδώ σήμερα για να του πούμε ότι δεν είμαστε παιχνίδια και δεν τα παρατάμε. Οχι χωρίς να δώσουμε τη μάχη μας. Λέει ότι δεν υπάρχει κάτι επιπλέον να εξετάσει. Κι όμως. Αυτή είναι μια ρατσιστική συμπεριφορά. Είμαστε μαύροι και είμαστε υπερήφανοι. Είμαστε λευκοί και είμαστε υπερήφανοι. Χωρίς να έχει σημασία το χρώμα ή τι γλώσσα μιλάμε... Δεν μπορεί να κλείνει τα σχολεία μας χωρίς να έλθει ο ίδιος σ' αυτά και να δει από κοντά τι πραγματικά συμβαίνει. Η εκπαίδευσή μας είναι δικαίωμά μας», είπε ο Τζόνσον.

Δείτε την ομιλία του Αζέαν Τζόνσον:

Εθνομηδενισμού συνέχεια…

Νίκου Θεοτοκά, Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη 
(εκδόσεις Βιβλιόραμα) 

Του Νίκου Ντάσιου

Η παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Θεοτοκά Ο βίος του Στρατηγού Μακρυγιάννη, στην αίθουσα του Συλλόγου Μακρυγιάννη στην Άρτα, την Παρασκευή, 10 Μαΐου 2013, παρουσία της βουλευτού του Σύριζα κ. Γεροβασίλη και λοιπόν τοπικών παραγόντων, αποτέλεσε μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη εκ μέρους της γνωστής αποδομητικής σχολής, μαρξίζουσας προέλευση,ς στην οποία ανήκει ο εν λόγω πανεπιστημιακός του Παντείου.
Το βιβλίο αυτό –συνέχεια εκείνων της Ρεπούση, της Φραγκουδάκη, της Ψιμούλη, του Λιάκου, του Μαζάουερ και πλείστων άλλων «προοδευτικών» ιστορικών–, επιχειρεί την αναθεώρηση της ιστορικής αφήγησης του Βλαχογιάννη, που ανακαλύπτει, στα 1900, μέσα σ’ έναν τενεκέ, τα χειρόγραφα (τα απομνημονεύματα) του στρατηγού και τα οποία εκδίδει τελικά στα 1907. Η σημασία αυτής της «αφήγησης» που απέκτησε ιδιαίτερο συμβολισμό στα κείμενα των ποιητών του ’30 και ιδιαίτερα σ’ αυτά του Γ. Σεφέρη, θα πρέπει κατά τον συγγραφέα να μετριαστεί, ενώ δεν αποφεύχθηκε και μια έκφραση αποστροφής για τη «λαϊκότητα» του επαναστάτη Μακρυγιάννη, που συνέγειρε ακόμα και τους αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ «…παρασυρμένοι μάλλον από έναν αγνωστικιστικό ποπουλισμό».
Η προσέγγιση του Άνθρωπου-Μακρυγιάννη –και όχι του Ήρωα του ’21– δηλαδή των παθών και των αδυναμιών του στο πλαίσιο μιας ψυχαναλυτικής θεώρησης, αποτελεί την κλασική μέθοδο αποηρωοποίησης και συντελεί εν τέλει στην κατάρριψη του συμβολισμού των ηρωικών μορφών της Ελληνικής Ιστορίας.

Πώς και γιατί “κόβουν και ράβουν” θέματα και… μαθητές

Του Χρήστου Κάτσικα

Οσοι παρακολουθούν από κοντά το «τι», το «πώς» και το «γιατί» των πανελλαδικών εξετάσεων, τα θέματα και την κίνηση των βαθμολογιών, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος, αυτές τις μέρες, θα γεμίσει με αναλύσεις για «εύκολα» ή «δύσκολα» θέματα, για «θέματα–παιχνιδάκι» ή «θέματα–φωτιά» ανεβάζοντας το θερμόμετρο του άγχους και της ανησυχίας των υποψηφίων στον πιο κρίσιμο «εξεταστικό» γύρο.

Ωστόσο όσοι γνωρίζουν τη «λογική» των πανελλαδικών εξετάσεων, μπορούν, πριν ακόμη ολοκληρωθούν, να κάνουν ένα είδος πρώιμου απολογισμού για τις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις ο οποίος θα επαληθευτεί καθώς βασίζεται σε ακλόνητη σειρά στατιστικών δεδομένων.

Εχουμε λοιπόν και λέμε: η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων θα προσπαθήσει να υποτάξει τα θέματα σε σχέδια που ούτε με την εκπαιδευτική διαδικασία έχουν σχέση ούτε με τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μαθητών.

Τόσοι 18-20, τόσοι κάτω από τη βάση

Τα θέματα των εξετάσεων υποτάσσονται στη λογική να χωριστούν οι μαθητές σε κατηγορίες, έτσι ώστε να «χωράνε» στην προσφορά θέσεων εισακτέων. Ακόμη υποτάσσονται στη λογική της κίνησης των βάσεων. Το κύριο ζήτημα είναι τόσοι να πάρουν 18-20, τόσοι 12-15, τόσοι να πέσουν κάτω από τη βάση κτλ. Με θέματα σωστά ή λάθος, εύκολα ή υπερφυσικά, σύμφωνα ή όχι με τους διακηρυγμένους στόχους των αναλυτικών προγραμμάτων, θεωρητικά ή πρακτικά, έξυπνα ή ηλίθια, πονηρά ή παπαγαλίστικα, για το ΥΠΑΙΘΠΑ ο πραγματικός στόχος των εξετάσεων είναι «να παρουσιάζουν οι επιδόσεις των υποψηφίων ορθολογική κλιμάκωση στη διάκριση άριστα, καλά, μέτρια, έτσι ώστε η κλιμάκωση αυτή να βοηθήσει να γίνει πιο “αντικειμενική” η επιλογή όσων θα εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση».

Εχει αυτό σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία; Εχει μήπως σχέση με τους όρους και τις διαδικασίες μάθησης μέσα στη σχολική αίθουσα; Καμία.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΕΝ «ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΟΝΤΑΙ»…

XΡIΣTIANIKH EΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ KΙΝΗΣΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

  

    Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

   Πέτρα – πέτρα χτίζεται όλο το  νέο πλην σαθρό οικοδόμημα στο οποίο οφείλει να λειτουργεί η ελληνική Παιδεία στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών.  Από την υποχρηματοδότηση και τις ελλείψεις στα σχολεία τόσο σε εκπαιδευτικό προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων όσο και σε υλικά μέσα, στη μισθολογική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών και τελευταία στην προσπάθεια για ποδηγέτηση των συνειδήσεων μέσω του φόβου, με την επιχειρούμενη εισαγωγή αυτού του είδους της εκτρωματικού τύπου «αξιολόγησης» όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας. Που ενσωματώνει, αδικεί και στρεβλώνει κατάφωρα την «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας η οποία αυτόνομη, χωρίς σύνδεση με ανέλιξη, βαθμούς, «αρχές» και μισθούς και με ειλικρινή παιδαγωγική στήριξη, ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει αποτελεσματικά τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου και τη διαδικασία της μάθησης μέσα σε αυτήν.

   Αποκορύφωμα όλων, η υποχρεωτική μετάθεση ορισμένων κατηγοριών υπεραρίθμων εκπ/κών και των 2 κλάδων και η αύξηση του ωραρίου των καθηγητών με την κατάργηση των αντίστοιχων οργανικών θέσεων, για τον δήθεν «εξορθολογισμό» του εκπαιδευτικού συστήματος με άμεσο και μοναδικό αποτέλεσμα την μη επαναπρόσληψη ήδη υπηρετούντων επί σειρά ετών αναπληρωτών αλλά και άλλων ανέργων εκπαιδευτικών την επόμενη σχολική χρονιά. Το ΥΠΑΙΘΠΑ με αυτή την τελευταία του «έξυπνη» κίνηση αιφνιδίασε την εκπ/κή κοινότητα μέσα στις διακοπές του Πάσχα, ενώ τα ακριβώς αντίθετα ισχυριζόταν ο υφυπουργός λίγες μέρες πριν, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας «διάλογος» - έστω για τους τύπους - αποβλέποντας να «στήσει» στη γωνία τους εκπ/κούς με τετελεσμένα γεγονότα και εκβιάζοντάς τους εν όψει πανελλαδικών εξετάσεων και με τον αναμενόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», ώστε να καταφέρει να περάσει ανώδυνα και αυτά τα πρωτοφανή αντιεκπαιδευτικά μέτρα. Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, παρά τη λειτουργία του με μικροκομματικές και παραταξιακές λογικές,  πρότεινε στις Γ.Σ. των ΕΛΜΕ πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από το Μάιο.

Ο θρυμματισμένος καθρέφτης

Του Τάσου Τσακίρογλου

«Το παιδί πηγαίνει στο σχολείο για να έρθει σ’ επαφή με τη σοφία της εποχής του» έγραφε ο Φερνάντο Σαβατέρ στην ανοιχτή επιστολή που είχε απευθύνει το 1996 στη Συντηρητική υπουργό Παιδείας της Ισπανίας, προσθέτοντας ότι «πρέπει να δείξουμε στα παιδιά όλη την πολυπλοκότητα του κόσμου (…) καθώς η ουσία της εκπαίδευσης είναι η διατήρηση και μεταβίβαση του διανοητικού έρωτα για καθετί το ανθρώπινο».

Ομορφα λόγια ενός φιλοσόφου, θα μου πείτε, ίσως χαμογελώντας. Ομως τις σκέψεις αυτές τις έκανα με αφορμή τα τελευταία γεγονότα στην Παιδεία και τις εν εξελίξει Πανελλήνιες Εξετάσεις, αυτό το άγος για τα παιδιά και τελικά για την κοινωνία.

Οι εκάστοτε συζητήσεις και αντιπαραθέσεις για το συγκεκριμένο αντικείμενο σχεδόν πάντα αφορούν το πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σημαντικότατο αναμφίβολα, καθώς αφορά νόμους, χρηματοδοτήσεις, κανονισμούς και ωρολόγια προγράμματα, αλλά χωρίς ποτέ να εμβαθύνουν στο δια ταύτα. Ποιο είναι αυτό; Μα το ίδιο το περιεχόμενο της γνώσης και ο τρόπος κατάκτησής της.

Μιας γνώσης σήμερα αποσπασματικής και κατακερματισμένης σε θραύσματα ενός καθρέφτη που δεν θα δείξει ποτέ την πραγματική και ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Που μας διαπαιδαγωγεί σε έναν τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων μέσω στιγμιοτύπων, τα οποία, όμως, δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε στη σωστή θέση για να φτιάξουμε τη μεγάλη εικόνα του παζλ. Αυτή την εικόνα που προϋποθέτει αναλυτική και συνθετική σκέψη και, πάνω απ’ όλα, την ικανότητα να θέτουμε ερωτήματα.

«Ανάρμοστη συμπεριφορά» από Μανιτάκη

Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ

Οταν όλοι βαφτίζονται «επίορκοι», για να γεμίσει η δεξαμενή τών υπό απόλυση υπαλλήλων του Δημοσίου, χωρίς καμία καταδικαστική απόφαση, ακόμη και για υποθέσεις εκτός υπηρεσίας, η διοίκηση επιστρέφει στις μαύρες δεκαετίες του '50 και του '60

Κλίμα τρομοκρατίας, αυταρχισμού και χαφιεδισμού στο Δημόσιο προωθεί η κυβέρνηση, στιγματίζοντας ως επιόρκους υπαλλήλους που απλώς αντιστέκονται στην κυβερνητική πολιτική των απολύσεων. Ξαναγυρνώντας στις δεκαετίες του '50 και του '60, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης εν έτει 2013 ελέγχει το δημόσιο υπάλληλο για «ανάρμοστη συμπεριφορά», ακόμα και εκτός υπηρεσίας.

Ετσι, αν κάποιος καταγγείλει έναν υπάλληλο γιατί έχει μια προσωπική διένεξη μαζί του για οποιοδήποτε θέμα που συνέβη εκτός υπηρεσίας, ο υπάλληλος αυτός με συνοπτικές διαδικασίες πάει πειθαρχικό και μέχρι να βγει η απόφαση μπαίνει σε αργία... Απίστευτο και όμως αληθινό: όλα αυτά γίνονται άμεσα και χωρίς να χρειάζεται η οποιαδήποτε καταδικαστική απόφαση...

Το χειρότερο είναι ότι ο κ. Αντώνης Μανιτάκης, υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και πανεπιστημιακός δάσκαλος, υπεραμύνθηκε αυτών των διατάξεων, υπογραμμίζοντας «ότι όταν υπάρχει υπόνοια ή ενδείξεις ότι ο υπάλληλος έχει διαπράξει ποινικό ή πειθαρχικό αδίκημα, καλό είναι προσωρινά και μέχρις ότου κριθεί οριστικά να μην ασκεί τα καθήκοντά του, για το συμφέρον του ιδίου και το κύρος της άσκησης του λειτουργήματός του». Επιπροσθέτως, στη Βουλή, ο κ. Μανιτάκης δεν μπόρεσε να οριοθετήσει τι ακριβώς σημαίνει «ανάρμοστη συμπεριφορά» εκτός υπηρεσίας, δηλώνοντας μάλιστα ότι αυτό δεν είναι δική του αρμοδιότητα...

Ολοι ένοχοι

Στο μεταξύ οι νέες διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου, που καταλύουν το τεκμήριο της αθωότητας για τον κάθε υπάλληλο και γυρνούν τη δημόσια διοίκηση σε άλλες εποχές, αξιοποιούνται καταλλήλως, καθώς μακραίνει ο κατάλογος με τους «επιόρκους» που δίδονται βορά στον Μινώταυρο της τρόικας που θέλει οπωσδήποτε 4.000 υπαλλήλους εκτός Δημοσίου έως το τέλος του χρόνου.