Σαν σήμερα έφυγε ο σπουδαιότερος "προφήτης του 20ου αιώνα" Φ.Ντοστογιέφσκι

Πως να αρχίσει να μιλάει κάποιος για τον Φιοντόρ Ντοσογιέφσκι όταν ο Άλμπερ Καμύ τον έχει αναγνωρίσει ως τον Σπουδαιότερο προφήτη του 20ού αιώνα ενώ τόσο ο Νίτσε όσο και ο Φρόιντ έχουν αντλήσει από το έργο του. Μάλιστα ο Φρόιντ έγραψε το άρθρο "Ο Dostoyevsky και η Πατροκτονία" και αν και είναι κριτικός απέναντι στο έργο του συγγραφέα, κατατάσσει τους αδερφούς Καραμαζόφ μεταξύ των τριών σπουδαίοτερων έργων λογοτεχνίας.

Στις 28 Ιανουαρίου του 1881 έφυγε ο κορυφαίος και ιδιοφυής Ρώσος δημιουργός Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Μία από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα και πέθανε στην Πετρούπολη.

Από μεσοαστική οικογένεια, με έναν πατέρα συνταξιούχο στρατιωτικό χειρουργό, ο οποίος ήταν αλκοολικός με βίαια ξεσπάσματα και με μία μητέρα που σύμφωνα με τους μελετητές του ο Ντοστογιέφσκι είχε μία βαθιά σχέση αγάπης, στα 17 του εστάλη με τον αδερφό του Mikhail σε οικοτροφείο. Η μητέρα τους Maria είχε πεθάνει το 1837 ενώ ο πατέρας του πέθανε λίγα χρόνια αργότερα.

Ήδη πριν από το θάνατο του πατέρα του, ο Fyodor είχε ξεκινήσει σπουδές στη Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών, στην Αγία Πετρούπολη. Αν και απογοητεύτηκε σύντομα από το είδος της μόρφωσης που τελικά λάμβανε στην Ακαδημία, αποφοίτησε το 1843 με μέτριους βαθμούς. Μέτριοι βαθμοί, μέτριος ως συνέπεια και ο μισθός της θέσης γραφείου στην οποία διορίστηκε.

Ο Ντοστογιέφσκι είχε αναπτύξει από τα φοιτητικά του χρόνια πάθος με τον τζόγο με αποτέλεσμα να βρίσκεται χρεωμένος σε όλη του την ζωή. 

Οι πρώτες του δουλειές

Πρώτη του τυπωμένη δουλειά εμφανίζεται να είναι η μετάφραση της Eugénie Grandet του Honoré de Balzac, ενώ πρώτο δικό του συγγραφικό έργο, ο Φτωχόκοσμος, το 1846, που κερδίζει αμέσως τον έπαινο του γνωστού και με επιρροή κριτικού λογοτεχνίας Vissarion Belinsky. Την περίοδο εκείνη ο Ντοστογιέφσκι αποκτάει επαφή με λογοτεχνικούς κύκλους και γίνεται μέλος μιας ομάδας ουτοπιστών σοσιαλιστών.

Σύλληψη από τον Τσάρο και φυλάκιση

Στις 23 Απριλίου συνελήφθη από την τσαρική αστυνομία και φυλακίστηκε ως μέλος μιας ομάδας σοσιαλφιλέλευθερων διανοουμένων της Αγίας Πετρούπολης, γνωστής ως «Κύκλος του Πετρασέφσκι». Ο Τσάρος Νικόλαος Α' φοβόταν ότι ο φιλελεύθερος άνεμος που σάρωνε τις μοναρχίες της Ευρώπης γρήγορα θα πέρναγε και τα σύνορα της επικράτειάς του και βάλθηκε να διαλύσει τις ομάδες διανοουμένων, που πίστευε ότι υπονόμευαν την εξουσία του.

Στις 16 Νοεμβρίου 1849 ο Ντοστογιέφσκι και οι σύντροφοί του δικάστηκαν και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Ακολούθησε ένας πόλεμος νεύρων με εικονικές εκτελέσεις και ατέλειωτες ώρες παραμονής στην παγωμένη ύπαιθρο, σε αναμονή του εκτελεστικού αποσπάσματος. Η ποινή του μετατράπηκε τελικά σε τετραετή εξορία και καταναγκαστικά έργα στο Ομσκ της Σιβηρίας.

Το 1854 ο Φιοντόρ έφυγε από την Σιβηρία ξαναπηγαίνοντας στο στράτευμα για μία πενταετία από το οποίο είχε εγκαταλείψει σε ηλικία 28 ετών. Από τις εμπειρίες του στο κάτεργο θα προκύψει το Σπίτι των Νεκρών (1862).

Έγκλημα και Τιμωρία, αδερφοί Καραμαζώφ και άλλα αριστουργήματα

Την περίοδο του Ιανουαρίου-Δεκεμβρίου του 1866 ο Ντοστογιέφσκι δημοσιεύει το Έγκλημα και Τιμωρία, το Ruskii vestnik (Ο Ρώσος Αγγελιοφόρος) το οποίο κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο ως βιβλίο. Με τον ίδιο τρόπο έγραψε τον "Παίχτη".

Το 1867 παντρεύεται την 20χρονη στενογράφο Anna Grigoryevna Snitkina όπου της υπαγόρευε τον Παίχτη.Μαζί της μετακομίζει στην Ευρώπη για να αποφύγει τους δανειστές του και μένει εκεί για 4 χρόνια. Επισκέπτεται τη Γερμανία, την Ελβετία και την Ιταλία.

Τα έργα του "Οι Δαιμονισμένοι" και οι μηνιαίες δημοσιεύσεις του Ημερολόγιου του σημειώνουν μεγάλη επιτυχία την περίοδο που εκδόθηκαν 1873-1881.

Το 1879-80 κυκλοφορούν οι "Αδερφοί Καραμαζώφ", έργο που για πολλούς θεωρείται ως το πιο σημαντικό του. Σε εκείνη την φάση ο Ντοστογιέφσκι ήδη απολαμβάνει την καθολική αναγνώριση ως ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς της Ρωσίας.

Ο «εθνικός λογοτεχνικός ήρωας» ή «προφήτης» της Ρωσίας έφυγε σε ηλικία 60 ετών σε μια νεκρική πομπή υπό την παρουσία σαράντα χιλιάδων πολιτών στην Αγία Πετρούπολη.

Ο Άλμπερ Αϊνστάιν είχε πει: «ο Dostoyevsky μου προσφέρει πολύ περισσότερα από οποιονδήποτε επιστήμονα».

Διηγήματα 

Ο κύριος Προχάρτσιν (1846)
Μυθιστόρημα σε εννέα γράμματα (1847)
Η σπιτονοικοκυρά (1847)
Η γυναίκα ενός άλλου και ο άντρας κάτω απ’το κρεβάτι (1848)
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο γάμος (1848)
Λευκές νύχτες (1848)
Πολζούνκωβ (1848)
Μια αδύναμη καρδιά (1848)
Ένας τίμιος κλέφτης (1848)
Ο μικρός ήρωας (γραμμένο το 1849 και δημοσιευμένο το 1857)
Μια αξιοθρήνητη ιστορία (1862)
Ο κροκόδειλος (1865)
Μπόμποκ* (1873)
Μικρές εικόνες*(1873)
Το παιδί στο δένδρο του Χριστού* (1876)
Μια γλυκιά γυναίκα* (1876)
Ο χωρικός Μάρεϊ* (1876)
Η αιωνόβια* (1876)
Το όνειρο ενός γελοίου* (1877)