Δευτέρα, 28 Ιανουαρίου 2013
Εισήγηση-Πρόταση προς τους συλλόγους Π.Ε.
για την επόμενη περίοδο
Να καταλύσουμε την ακινησία!
Μέγιστη φτώχεια και μέγιστος πλούτος
Εκατομμύρια άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο αλλά η λίστα με τους 100 πλουσιότερους του πλανήτη δείχνει ότι το 2012 αύξησαν τις περιουσίες τους κατά 241 εκατ. δολάρια. Βρισκόμαστε στη δίνη μιας πρωτοφανούς επίθεσης ενός παγκόσμιου αρπαχτικού καπιταλισμού, που θέλει να διασφαλίσει και να διευρύνει τα κέρδη του, από την οικονομική κρίση που ο ίδιος δημιούργησε. Για να την ξεπεράσει χρησιμοποιεί την έκρηξη του δημόσιου χρέους, τα δημόσια ελλείμματα, ακόμη και την απειλή της κατάρρευσης ολόκληρων κρατών.Βρισκόμαστε στη δίνη μιας επίθεσης που τσαλαπατά χώρες και λαούς, δικαιώματα και ζωές, με στόχο την επιβολή μιας νέας παγκόσμιας τάξης που θα επαναφέρει τους λαούς, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, σε ένα νέο μεσαίωνα. Βρισκόμαστε στη δίνη των μεγάλων καπιταλιστικών ανταγωνισμών για την πολιτική οικονομική και γεωγραφική κυριαρχία.
Στην Αμερική της «ευημερίας» η συμφωνία του Ομπάμα με την οικονομική ολιγαρχία απέφερε φορολογικές ελαφρύνσεις στις πολυεθνικές ενώ Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ομονόησαν να πείσουν την αμερικανική κοινή γνώμη να αποδεχθεί ένα σαρωτικό χτύπημα σε εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα που υπήρχαν από τη δεκαετία του ’30. Ο κίνδυνος του «δημοσιονομικού» γκρεμού αποτελεί την κοινή προπαγανδιστική τεχνική και στην Ευρώπη ώστε να πληρώσει η κοινωνία τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης.
Στην ευρωπαϊκή περιφέρεια, στη ζώνη του νότου, η απειλή της κατάρρευσης βγαίνει στην επιφάνεια πριν από την είσπραξη κάθε δόσης από το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. Ο χρυσός κανόνας των τραπεζιτών και των καπιταλιστών για το ξεπέρασμα της κρίσης και την μείωση του δημόσιου χρέους είναι η εξαθλίωση των μεσαίων και φτωχότερων στρωμάτων. Με την έλευση του 2013 οι λαοί της ευρωζώνης καλούνται να εφαρμόσουν ανηλεή δημοσιονομική λιτότητα για να υπηρετήσουν την οικονομική και πολιτική ηγεμονία του Βερολίνου και της ΕΕ. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η δέσμευση κάθε κράτους-μέλους να συμπεριλάβει στο σύνταγμα του τον έλεγχο των προϋπολογισμών, καθώς και την πρόβλεψη επιβολής νέων μέτρων λιτότητας, περικοπών δαπανών και αυξήσεων φόρων.
Η «ευλογία» του ευρώ και η σωτηρία του κεφαλαίου οδηγεί τις χώρες του κοινού νομίσματος που παρουσιάζουν διαρθρωτικά ελλείμματα να τα περιορίζουν κάτω από το ανεδαφικό όριο του 0.5% του ΑΕΠ! Το σχέδιο «στήριξης» των οικονομιών του νότου στην ουσία προωθεί την ταξική αφαίμαξη των λαών με αιματηρά φορολογικά μέτρα που συνοδεύουν τις δραστικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Στην Ελλάδα η άθλια συγκυβέρνηση(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) στο όνομα της εξόδου της χώρας από την κρίση προωθεί ένα ευρύ σχέδιο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Η τρικομματική κυβέρνηση δεμένη στο άρμα της ΕΕ αποτελεί μοχλό επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων. Προωθεί την επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου τομέα αναιρώντας στην πράξη τον κοινωφελή χαρακτήρα των υπηρεσιών ακόμα και σε βασικούς τομείς(π.χ. ενέργεια – νερό).
Η ελληνική κοινωνία βιώνει τα δεινά ενός ολοκληρωτικού καπιταλισμού με μια κοινοβουλευτική αστική δικτατορία που υπηρετεί την ολιγαρχία και το κεφάλαιο. Το καθεστώς σήμερα δείχνει το πιο αποκρουστικό πρόσωπό του, με την κρατική τρομοκρατία να κυριαρχεί σε κάθε εκδήλωση αντίστασης κι ανυπακοής του λαού. H εργοδοτική τρομοκρατία σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα αναπτύσσεται ραγδαία κατά των εργαζόμενων. Ταυτόχρονα η φασιστική βία της Χρυσής Αυγής επιδιώκει να χτυπήσει τους αγώνες και τη δράση των εργαζομένων, να συκοφαντήσει την ιστορία του λαού μας που πάλεψε για λευτεριά, ψωμί και παιδεία. Το τρίτο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, ο προϋπολογισμός του 2013 μαζί με το φορολογικό νομοσχέδιο και το επαίσχυντο σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας υπηρετούν τη σχέση κλιμακούμενης εξάρτησης που επιδιώκει το ΔΝΤ και η ΕΕ για τις δανειοδοτούμενες χώρες. Η διαμεσολάβηση των μνημονίων αποτελεί ενδυνάμωση της πολιτικής και επιχειρηματικής ολιγαρχίας ενώ σοβαρό αγκάθι είναι το δικαίωμα στην εργασία με στοιχειώδη δικαιώματα.
Γι’ αυτό η πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης περιέχει ως κεντρικό στόχο την πλήρη αποδόμηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, ατομικές συμβάσεις με πενιχρές αποδοχές χωρίς αναφορές σε «άχρηστες» λεπτομέρειες π.χ. βασικός μισθός, αργίες, πενθήμερο. Η περιοδική, ανασφάλιστη και μαύρη εργασία αποτελούν κοινό πεδίο στην Ευρώπη της «ευημερίας» προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του ελλείμματος και της ανάπτυξης. Νέα μέτρα ύψους 4 δις, απολύσεις 27.000 δημοσίων υπαλλήλων το 2013 και μαζικές εκδιώξεις 150.000 έως το 2015!!
Ξεπουλούν τη δημόσια γη και περιουσία, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, με την αγοραστική δύναμη να κατρακυλά στα επίπεδα των αρχών της δεκαετίας του ’80, καταργούν τις κοινωνικές παροχές και διαλύουν το σύστημα υγείας. Η ανεργία πλησιάζει το 30%, οι νέοι μεταναστεύουν μαζικά ενώ όσοι από τους γονείς τους εργάζονται καλούνται να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό από 5δις έως 9δις. Το νέο κούρεμα που επιζητά η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, μέχρι το 2015 προβάλλει ως νέα λύση για να γίνει το χρέος βιώσιμο. Οι διακηρύξεις για έξοδο από την κρίση με «αργά και σταθερά» βήματα δεν αποκρύπτουν από το λαό ότι το οικονομικό έγκλημα που διέπραξαν είναι ασύλληπτο. Από το Μάιο του 2010 που ο Γ. Παπανδρέου οδήγησε την Ελλάδα στο καθεστώς της έσχατης υποτέλειας του μνημονίου μέχρι και τον προηγούμενο Δεκέμβριο φέσωσαν το λαό, ΝΔ –ΠΑΣΟΚ μαζί με το «αριστερό» δεκανίκι της ΔΗΜΑΡ, με νέα δάνεια ύψους 182,9 δις ευρώ. Δηλαδή σε διάστημα δυόμισι ετών δανείστηκαν ποσό… ίσο με το ΑΕΠ της Ελλάδας το 2013!
Το ανέφικτο χρέος επιβάλλει ένα ετήσιο μνημόνιο ύψους 10δις ευρώ! Κόβουν σήμερα μισθούς και συντάξεις για να πληρωθούν ομόλογα που λήγουν από το…2023 έως και το 2042! Η εξυπηρέτηση του χρέους επιτάσσει να πηγαίνουν στην αποπληρωμή του όλα τα μελλοντικά πρωτογενή πλεονάσματα. Η «αδυναμία» της κυβέρνησης να πατάξει τη φοροδιαφυγή συνδέεται με τη στρατηγική επιλογή της να κάνει πλουσιότερους τους δανειστές και τους κερδοσκόπους. Η βαριά φορολογία για το λαό και η φορολογική ελάφρυνση για το τραπεζικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές αποκαλύπτει ότι η καταστροφική επέλαση κράτους-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ αναπαράγει και κοινωνικοποιεί την εξαθλίωση για λογαριασμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Εκπαίδευση : Οι άνθρωποι δεν είναι πέτρες ούτε αριθμοί
Η ζωή των εκπαιδευτικών βρίσκεται και αυτό το χρόνο στον μνημονιακό Καιάδα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εκπαιδευτικοί αποχαιρετούν ότι είχε απομείνει από τα δώρα και το επίδομα αδείας που αυτό μόνο οδηγεί σε απώλεια 1000 ευρώ το χρόνο για τους εργαζόμενους και 800 ευρώ για τους συνταξιούχους. Επίσης το 2013 αποτελεί δραματική χρονιά στην οποία θα περικοπούν άμεσα μισθοί λόγω παρακράτησης φόρου. Η διάλυση των ταμείων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η εξαφάνιση του ΕΟΠΥΥ, η επαναφορά σε μισθούς πριν από 30 χρόνια έχουν ένα μόνο στόχο: την εφαρμογή των πολιτικών ΔΝΤ και ΕΕ για το νέο μοντέλο εργαζομένου με κινεζοποίηση των εργασιακών δικαιωμάτων και πολιτικό και κοινωνικό αφοπλισμό του κόσμου της εργασίας.
Η καταστρατήγηση βασικών δικαιωμάτων σε Υγεία, Παιδεία , Εργασία με τη βάρβαρη εισαγωγή της αγοράς και της επιχειρηματικότητας σε κάθε τομέα των δημοσίων αγαθών εξυπηρετεί το καθεστώς της επιτροπείας των ευρωπαϊκών πολιτικών και της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των δανειστών. Το Δημόσιο Σχολείο παραδίδεται στην τύχη της αγοράς και των ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων.
Ένα σχολείο αφυδατωμένο, με δραστική μείωση των λειτουργικών δαπανών, δε μπορεί να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες σε θέρμανση και αναλώσιμα υλικά. Η πλήρης διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και η κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών δεν αντισταθμίζεται από τις θεαματικές ελεημοσύνες του υπουργείου παιδείας για τη σίτιση των εκπαιδευτικών σε στρατώνες, ούτε με το μοίρασμα συσσιτίου στους μαθητές. Η πλήρης αποτυχία του «Νέου Σχολείου» των εξαντλητικών ωραρίων και των αποσπασματικών γνώσεων συνεχίζει να εντείνει την κοινωνική και ταξική ανισότητα του μαθητικού πληθυσμού.
Το «Νέο Σχολείο» είναι βαθιά αναχρονιστικό, αγκυλωμένο σε προκαθορισμένα σχέδια εργασίας, στηριγμένο σε βιβλία αμάθειας και αναλυτικά προγράμματα όπου η ύλη υπηρετεί την κοινωνική διαφοροποίηση και την ταξική διαίρεση της οικογένειας του μαθητή. Ο άνεργος και απασχολήσιμος γονέας έχει κοινή μοίρα με τον εκπαιδευτικό του παιδιού του. Εξαθλιωμένοι μισθοί, μαύρη εργασία για τους αναπληρωτές με απαγόρευση της ασθένειας και άδειας πάνω από 15 μέρες. Ο εκπαιδευτικός των 500 ευρώ καταδικάζεται σε μια εργασιακή περιπλάνηση με ανατροπές στις περιοχές μετάθεσης και εργασία-λάστιχο σε πολλά σχολεία ή διαφορετικά μέρη.
Παράλληλα το σχέδιο της κυβέρνησης για την αφομοίωση των αντεργατικών μέτρων περιλαμβάνει και σάρωμα των πολιτικών δικαιωμάτων. Η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης συναδέλφων και ταξικών αγωνιστών (π.χ. Θεσ/νικη), η εκκαθάριση αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων χώρων αγώνα (βίλλα Αμαλία), η ενοχοποίηση των συλλογικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, η αντιμετώπιση μαχητικών απεργιών με απαγορεύσεις και επιστράτευση –όπως η πρόσφατη επίταξη στο ΜΕΤΡΟ, υπηρετούν την οικονομική και πολιτική ελίτ. Η αναβίωση του παρακράτους με ρόλο στυλοβάτη τη Χ.Α., υιοθετείται πολιτικά από την κυβέρνηση προκειμένου να εφαρμόσει την πλήρη αναδιάρθρωση στις εργασιακές σχέσεις και να συρρικνώσει την κοινωνική οργή.
Η αναβίωση της δεκαετίας του 1950 και του σκοτεινού επιθεωρητισμού μέσα από το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση προχωρά ανοιχτά σε εξόντωση των εκπαιδευτικών. Δεν αρκούν οι πειθαρχικές διώξεις (4093/12. 4057/12) για την αργία και τη διαθεσιμότητα. Ο ασφυκτικός κλοιός από την εργολαβία πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και τις συνταγματικές εκτροπές της κυβέρνησης βρίσκονται στον κοινό δρόμο με το ΠΔ για την αξιολόγηση. Ο απόλυτος έλεγχος και η εμπέδωση της εξουσίας είναι ο κεντρικός στόχος. Ενίσχυση της ιεραρχίας στο σχολείο με ένα ευρύ πλέγμα εξουσιαστικών μηχανισμών για το μαθητή και τον εκπαιδευτικό. Πλέον στοχοποιείται ατομικά ο κάθε εκπαιδευτικός με σκοπό την πλήρη υποταγή και συμμόρφωση κάτω από την απειλή της μισθολογικής καθήλωσης, της αργίας για ανάρμοστη συμπεριφορά και κυρίως της διαθεσιμότητας και της απόλυσης.
ΔΟΕ : Τα δακτυλικά αποτυπώματα του κρατικού συνδικαλισμού
Την κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» που επικαλείται η συγκυβέρνηση(ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) προβάλλει ως νομοτέλεια και η πλειοψηφία της ΔΟΕ (ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ). Ακολουθεί τον ολισθηρό δρόμο της συναίνεσης στην κρατική κυβερνητική πολιτική και της προώθησής της στο εσωτερικό του κλάδου. Η πλειοψηφία των ΠΑΣΚ – ΔΑΚΕ αποδέχεται την πολιτική, ότι ο δρόμος της κοινωνικής λεηλασίας και της βαρβαρότητας είναι επώδυνος μεν αλλά αναγκαίος, για τη διατήρηση της χώρας στη ζώνη του ευρώ και της ΕΕ. Όλες οι αποφάσεις και οι κινήσεις της πλειοψηφίας υπερασπίζονται αυτήν την κατεύθυνση. Σ’ αυτό το πλαίσιο, επιχειρεί να συνεχίσει τη διαχειριστική και γραφειοκρατική λειτουργία του συνδικάτου. Σε μια περίοδο που ξεθεμελιώνονται δικαιώματα και κατακτήσεις η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ αδιαφορεί για την αγωνία και τις ανάγκες των συναδέλφων. Ταυτόχρονα η συνδικαλιστική γραφειοκρατία συνεχίζει να εξαργυρώνει την υποταγή της με κυβερνητικές θέσεις και αξιώματα, δείχνοντας την αλληλεξάρτηση του κρατικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού με την εξουσία (διορισμός του αντιπροέδρου της ΔΟΕ και μέλους της ΔΑΚΕ στη διοίκηση των ΕΛΤΑ, διορισμός του ταμία της ΟΛΜΕ-επίσης μέλους της ΔΑΚΕ, στην κυβερνητική θέση του περιφερειάρχη εκπαίδευσης Αττικής).
Στα χρόνια του ολέθρου η «ιστορική συμβολή» της πλειοψηφίας της ΔΟΕ είναι να διαχειριστεί το συνδικαλισμό ήττας που υπηρετεί και την παρακμή του συνδικαλιστικού κινήματος. Γι’ αυτό τα τελευταία χρόνια δεν ανέλαβε πρωτοβουλίες για το συντονισμό των κλάδων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Δε συμμετείχε σε καλέσματα συντονισμού στην προοπτική οργάνωσης σοβαρών αγώνων για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών. Γι αυτό, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εξαγγέλλει συμμετοχή στις πανεργατικές απεργίες ή να προχωρά σε ασυντόνιστες ντουφεκιές (12-9-2012) που κατέγραψαν τα χαμηλότερα ιστορικά ποσοστά για τον κλάδο.
Όπως κάθε συνδικαλιστική γραφειοκρατία πατά σε δύο βάρκες: ανέξοδες αγωνιστικές κορώνες στο εσωτερικό του κλάδου από τη μια αλλά και χρήσιμος συνεργάτης και υπάκουος συνομιλητής του υπουργείου Παιδείας προκειμένου να περάσει η «καλή» αξιολόγηση! Γι’ αυτό καλλιέργησε τα προηγούμενα χρόνια τη λογική των εξαιρέσεων από το ενιαίο μισθολόγιο ενώ τα στελέχη της ΠΑΣΚ με αρωγό τη ΔΑΚΕ διαβεβαίωναν για τις αυξήσεις των μισθών στην εκπαίδευση. Και σήμερα ακόμα η πλειοψηφία(ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) συναινεί σε όλα τα ιδεολογήματα που μας οδήγησαν στην κρίση ενώ διαπραγματεύεται όχι για τη βελτίωση αλλά για να μη χειροτερεύσει παραπέρα η θέση μας. Ανέχεται τη λογική των μνημονίων και της κρίσης ενώ αποποιείται τον πολιτικό ρόλο που αναλογεί στη ΔΟΕ να αντιταχθεί στις πολιτικές μνημονίων-Ε.Ε. ΔΝΤ-κεφαλαίου. Παρουσιάζει μια επιδεικτική άρνηση να καταγγείλει τις ευρωπαϊκές πολιτικές που παράγουν τη φτώχια και δημιουργούν την κερδοσκοπία των δανειστών.
Παραμένει καχύποπτη απέναντι σε κάθε κινηματική ή συλλογική δράση, και αντιμετωπίζει ως αντίπαλο κάθε τοπικό σύλλογο που αμφισβητεί την πορεία σήψης του συνδικάτου (προνόμια -συνδρομή, αγωνιστική δράση). Δεν υπερασπίζεται διωκόμενους συναδέλφους και επιδεικνύει συνδικαλιστική αγοραφοβία απέναντι σε συντονισμούς από τα κάτω.
Η κατάκτηση του Ψωμιού
Σήμερα, η οδυνηρή επίγνωση του τέλους μιας ολόκληρης εποχής για τη ΔΟΕ οδηγεί στη συνειδητοποίηση της γενικευμένης παρακμής και της αθλιότητας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, του κρατικού κυβερνητικού συνδικαλισμού της ήττας και της υποταγής. Η διασύνδεση του συνδικάτου με την κυβερνητική πολιτική, η μεταπήδηση συνδικαλιστών σε κυβερνητικούς θώκους, ο συνδικαλισμός των προνομίων και της ήττας δε μας αφορούν. Η εκπαιδευτική συλλογική μας μοίρα δεν ανήκει στη γραφειοκρατική δομή του συνδικάτου. Η επίθεση των πολιτικών της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ απαιτούν την υπεράσπιση ενός αδιαπραγμάτευτου ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ : την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας, της εργασίας μας και του δημόσιου σχολείου.
Απέναντι στην υποταγή του χρεοκοπημένου μπλοκ εξουσίας του εργοδοτικού συνδικαλισμού της πλειοψηφίας(ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ) οφείλουμε να προβάλλουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα της μαχόμενης εκπαίδευσης. Το επόμενο διάστημα όλες οι ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, όλοι οι κλάδοι εργαζομένων να ανοίξουμε την ατζέντα των αναγκών του κόσμου της εργασίας και να δημιουργήσουμε τους όρους για τη διοργάνωση ενός σοβαρού πολιτικού και πανεργατικού αγώνα:
· Για την ανατροπή της κυβέρνησης και των πολιτικών των μνημονίων-ΔΝΤ-ΕΕ
· Ανατροπή του συμφώνου για το ευρώ, του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας και της οικονομικής διακυβέρνησης που επιβάλλει η ΕΕ σε όλα τα κράτη μέλη.
· Κατάργηση όλων των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων κι όλου το νομικού οπλοστασίου που μας αλυσοδένουν. Παύση πληρωμών του χρέους-μη αναγνώριση, έξοδος από τους μηχανισμούς στήριξης –ευρώ- ΟΝΕ- ΕΕ. Κοινωνικοποίηση και εργατικός έλεγχος των τραπεζών και των παραγωγικών τομέων.
· Γενναία αύξηση των δαπανών σε Παιδεία-Υγεία και κοινωνική ασφάλιση με δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
· Απαγόρευση απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
· Καμιά ιδιωτικοποίηση, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου. Το φως, το νερό, η ενέργεια, η φύση είναι κοινωνικά αγαθά και πρέπει να παρέχονται δημόσια και δωρεάν.
· Να σταματήσει η καταλήστευση του λαού από τη φορολογική επιδρομή. Ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος. Βαριά φορολογία του κεφαλαίου και του πλούτου. Δήμευση της περιουσίας των μεγάλο-οφειλετών προς το Δημόσιο. Κατάργηση όλων των χαρατσιών και κεφαλικών φόρων, τσάκισμα της φοροληστείας σε βάρος μισθωτών-συνταξιούχων, διαγραφή των χρεών προς τις τράπεζες όλων των ανέργων και των φτωχών.
· Κατάργηση του νέου μισθολογίου και όλου του αυταρχικού πλέγματος(διαθεσιμότητα- αυτοδίκαιη αργία- αξιολόγηση)
· Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση που νομιμοποιεί τις απολύσεις, τον εκβιασμό , και τον τρόμο
· Καμία συγχώνευση στην εκπαίδευση και στον τομέα της υγείας.
· Ενιαίο 12χρονο σχολείο των όλων και των ίσων με παιδαγωγική ελευθερία.
· Έκτακτη επιχορήγηση για την αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για τη σίτιση και την ασφάλιση υγείας για τους μαθητές μας.
· Μόνιμη-σταθερή δουλειά για όλους – Μαζικοί διορισμοί τώρα για να καλυφθούν τα πραγματικά κενά.
· Να μην περάσουν τα σχέδια για την αντιδραστική αναμόρφωση του σχολείου με βάση τις ανάγκες της αγοράς.
Στο επόμενο διάστημα συμβάλλουμε σε ένα ευρύτερο συντονισμό των σωματείων και των συλλογικοτήτων με στόχο η μαχόμενη εκπαίδευση μέσα από απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις απεργιακής συμπόρευσης και με άλλους κλάδους που έχουν αγωνιστική παράδοση( καθηγητές, υγεία, ΟΤΑ, συγκοινωνίες κλπ) για την εκδήλωση απεργίας διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές. Προτείνουμε κήρυξη απεργιακής εβδομάδας που θα περιλαμβάνει 3ήμερη ή πενθήμερη απεργιακή κινητοποίηση, και θα συνοδεύεται από συλλαλητήρια. Απευθύνουμε την πρόταση αυτή άμεσα και επιδιώκουμε να συντονιστούμε με ολόκληρο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. Με έναν απεργιακό αγώνα που θα υπερβαίνει τα κλαδικά και θα έχει διακλαδικά πανεργατικά χαρακτηριστικά. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιούμε κάθε συλλογική δράση και κινητοποίηση των τοπικών συλλόγων ΠΕ, επιτροπών κατοίκων, και ομοσπονδιών για την ανατροπή της κυβέρνησης και των αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών πολιτικών μνημονίων-ΔΝΤ-ΕΕ
Για την υλοποίηση αυτού του απεργιακού – αγωνιστικού σχεδίου:
- Συμμετέχουμε στο Συντονισμό Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ και στο Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων.
- Συγκροτούμε Απεργιακά Ταμεία στους Συλλόγους.
- Μετατρέπουμε τα σχολεία σε κέντρα αγώνα, ενημέρωσης και συσπείρωσης όλης της γειτονιάς: Ανάρτηση πανό σε όλα τα σχολεία, αφίσες, διανομή επιστολών προς γονείς και εργαζόμενους, οργάνωση ανοιχτών εκδηλώσεων, εξορμήσεις σε πλατείες, σε λαϊκές αγορές και σε κεντρικούς δρόμους, συναυλίες, τοπικές πορείες.
Συνεχίζουμε και βαθαίνουμε τα χαρακτηριστικά ανυπακοής και απειθαρχίας:
· Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν συνεργάζεται με το υπουργείο Παιδείας. Καμιά συναίνεση – καμιά ανοχή – καμιά συμμετοχή σε διαδικασίες διαλόγου και διαβούλευσης.
· Αρνούμαστε την αυτοαξιολόγηση και καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων να απορρίψουν τη συμμετοχή του σχολείου σε αυτή. Κανένα σχολείο να μην συμμετέχει στην εφαρμογή των πιλοτικών σχολείων και των διάφορων πιλοτικών δράσεων του Υπουργείου
· Κανένας - καμία συνάδελφος να μη γίνει μέντορας - αξιολογητής.
· Δεν καλύπτουμε τις ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού –δεν αναλαμβάνουμε υποχρεωτικές υπερωρίες. Προκηρύσσουμε συνεχείς στάσεις εργασίας, αν ανατεθεί υποχρεωτική υπερωρία. Αρνούμαστε με αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων την αύξηση των μαθητών στα τμήματα, τις συμπτύξεις τμημάτων και την αλλαγή της οργανικότητας των σχολείων.
· Αγωνιστικές πρωτοβουλίες, κινητοποιήσεις και δράσεις στα σχολεία που συγχωνεύονται, σε συνεργασία με το γονεϊκό κίνημα. Άμεση οργάνωση κινητοποιήσεων για το μπλοκάρισμα συμπτύξεων τμημάτων.
· Προχωράμε σε δράσεις κατά των φαινομένων εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου ως συνέπεια της υποχρηματοδότησης: Καταγγελίες στις ΔΕΠ για τη μείωση των λειτουργικών κονδυλίων. Καμπάνια για το οξυμμένο πρόβλημα της σχολικής στέγης. Παραστάσεις, κινητοποιήσεις, υπομνήματα, καταγγελίες στις Διευθύνσεις και τις Περιφέρειες
· Οργανώνουμε πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου ως ένα βήμα συσπείρωσης των δυνάμεων για την εκδήλωση αποφασιστικού απεργιακού αγώνα ενάντια στην αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σε όλα τα επίπεδα.
· Συμμετέχουμε στην παναττική αντιφασιστική διαδήλωση στις 9 Φεβρουαρίου ενάντια στο άνοιγμα των γραφείων της Χρυσής Αυγής στους Αμπελόκηπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου