Οι Κινέζοι ισχυρίζονται ότι είναι και για αυτό έχουν οργανώσει ειδικά δωρεάν κέντρα απεξάρτησης για παιδιά που έχουν εθιστεί στα βιντεοπαιχνίδια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν συμμερίζονται την ίδια άποψη, όμως το ζήτημα αυτό είναι ένα θέμα που προβληματίζει γονείς και επιστήμονες, οι οποίοι έχουν διάφορες γνώμες όσον αφορά το πόσος χρόνος μπροστά από μια οθόνη θεωρείται πολύς και επιβλαβής.Το να περνά ένα παιδί χρόνο μπροστά από μια οθόνη ενασχολούμενο με υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλα που το βοηθούν να βρίσκει νέα χόμπι και διεγείρουν τη φαντασία του, θεωρείται ωφέλιμο από πολλές απόψεις. Όμως, τα παιχνίδια ζωντανής δράσης που περιέχουν και πολλή προσομοίωση εξετάζονται περισσότερο, αφού μπορούν να αλλάξουν την οπτική των πραγμάτων ενός παιδιού και συνεπώς, την ανάπτυξή του. Ο Δημήτριος Α. Χρηστάκης του Ινστιτούτου Έρευνας Παιδιών του Seattle λέει,«Τα παιδιά που βλέπουν συνέχεια προσομοιωμένη βία, η οποία εντοπίζεται σε πάρα πολλά δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια, μπορεί να αποκτήσουν ανοσία σε αυτή και να γίνουν πιο βίαια και λιγότερο πρόθυμα να φέρονται με κατανόηση.»
Όσο αυξάνονται οι ώρες που ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά μέσα, ο χρόνος που απομένει για τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις μειώνεται σημαντικά. Έτσι, αυτό που αρχικά χρησιμοποιείται σε ορισμένα παιδιά για απόσπαση της προσοχής τους (δηλαδή τους δίνουμε ηλεκτρονικά για να τα ενθαρρύνουμε να φερθούν σωστά ή για να προλάβουμε μια έκρηξη θυμού), σε άλλα παιδιά καταλήγει σε εθισμό και υποκατάστατο της ανθρώπινης επικοινωνίας για κάθε ώρα της μέρας.
