Και ο πατέρας, του σφαγέα των Ελλήνων Ιμπραήμ πασά, εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Γράφει ο Δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός

«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μη τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε ολότελα»

Φώτης Κόντογλου

Ερωτώ: Θα μπορούσε να διοργανωθεί στη Δράμα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα, κατάλληλο για να το παρακολουθήσουν και μαθητές του Δημοτικού, με θέμα τον Δράμαλη πασά; Θυμίζω ότι ο Μαχμούτ πασάς, καταγόταν από την Δράμα, γι’ αυτό έμεινε κοινώς γνωστός ως Δράμαλης. «Διέπρεψε» ως σφαγέας Χριστιανών και στην Δράμα και στην Λάρισα, όπου είχε μετατεθεί, για να λάβει, τέλος, τον «μισθό» που του άξιζε, από το γιαταγάνι του Κολοκοτρώνη, στα Δερβενάκια.
Καυχώνται, λοιπόν, και επαίρονται οι Δραμινοί για την καταγωγή του θηρίου; θα επέτρεπαν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν εκπαιδευτική «δράση», η οποία θα εξυμνεί τον Δράμαλη; Ο κοινός νους λέει όχι. Αλλά πού να βρεις σήμερα κοινό νου, λογική, ιδίως στο υπουργείο Παιδείας και στο αμαρτωλό Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, το οποίο πρέπει να καταργηθεί!

Θα ανεχόταν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, να συμβεί κάτι παρόμοιο με την αιμοσταγή τύραννο Αλή πάσα; (Τον οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, κάποια σκύβαλα της νεοταξικής ιστοριογραφίας, προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως «Βοναπάρτη της Ηπείρου»).

Το ίδιο ισχύει και για τον γενοκτόνο μας Μουσταφά Κεμάλ, τον οποίο ψευδώς τον παρουσιάζουν ως καταγόμενο από την Θεσσαλονίκη. (Αν και με τον νυν ανεκδιήγητο δήμαρχό της όλα τα περιμένει κανείς).

Χαρακτήρες εκπαιδευτικών σύμφωνα με 10 ταινίες του Hollywood

Elizabeth Halsey  (Cameron Diaz) – Bad Teacher (2011)

Υπάρχει η άποψη ότι η δουλειά του δασκάλου δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά αποτελεί λειτούργημα, καθώς οι καθηγητές καλούνται να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους στους μαθητές και να συμβάλλουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο στην διαμόρφωση των χαρακτήρων τους. Η  Elizabeth όμως δεν το βλέπει έτσι. Κάθε άλλο, παρά μια τυπική δασκάλα είναι. Αισθάνεται ότι η δουλειά της είναι αγγαρεία και για αυτό αδιαφορεί παντελώς να διδάξει σωστά τους μαθητές της. Πίνει πολύ, καπνίζει, βρίζει σαν μπετατζής, και σκοπεύσει να φύγει από τις σχολικές αίθουσες για να παντρευτεί έναν πλούσιο. Το πρόσωπο όμως, όταν αντιλαμβάνεται ότι τον θέλει για τα λεφτά του, λακίζει και για αυτό η Elizabeth στοχεύει σε έναν sexy καθηγητή που όλως τυχαίος δεν ξέρει τι έχει από λεφτά. Αυτός θα σταθεί η αφορμή, για να θελήσει να ανεβάσει τους βαθμούς των μαθητών της. Όχι δεν είναι ότι της αφύπνισε τον εκπαιδευτικό της ρόλο, απλώς ο καθηγητής, του οποίου, η τάξη έχει συγκεντρώσει τους υψηλότερους βαθμούς, παίρνει ένα bonus πολλών χιλιάδων ευρώ. Φυσικά τα τζιμάνια της Halsey, είναι σκράπες (εκείνη συντέλεσε σε αυτό) και οι βαθμοί τους κάνουν συνεχώς ελεύθερη πτώση. Ποιος κάθεται όμως να τους τα μάθει από την αρχή; Δεν βαριέσαι… Εκείνη πάντως βαριόταν και για αυτό κάνει μια κίνηση που δείχνει μεγάλη ωριμότητα και… κλέβει τις απαντήσεις των test. Οι μαθητές της, ως εκ τούτου, διαπρέπουν στις εξετάσεις, εκείνη παίρνει το bonus, καθώς επίσης έχει συγκεντρώσει και άλλα χρήματα, δίνοντας πάντα το σωστό παράδειγμα. Έχει πάρει χρήματα από τους γονείς των παιδιών, λέγοντας τους ότι τα χρειάζεται για επιπλέον σχολικό υλικό και έχει διοργανώσει ένα car wash, στο οποίο πέσανε σαγόνια. Και θέλετε να μάθετε ποια ήταν η αιτία για όλο αυτόν το  κόπο; Μα τι ποιο λογικό από το να συγκεντρώσει χρήματα για να κάνει αύξηση στήθους, έτσι ώστε να την προσέξει ερωτικά ο hot καθηγητής. Η Halsey πιθανό να είναι ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος για τη συγκεκριμένη θέση. Κάνει χρίση μαριχουάνας, κρακ, κοιμάται την ώρα του μαθήματος και βάζει συνεχώς τους μαθητές της να βλέπουν μαθήματα διδασκαλίας από την τηλεόραση. Φυσικά και δεν αποτελεί το πρότυπο εκπαιδευτικού. Η Cameron Diaz  είναι ξεκαρδιστική σε όλη τη διάρκεια του Bad Teacher. Από την πρώτη σκηνή, που μπαίνει στην τάξη και σβήνει τα φώτα γιατί η ίδια βρίσκεται μετά από ξενύχτι και την ενοχλούν, μέχρι και το τέλος της ταινίας. Όλοι θα ήθελαν να είχαν μια τέτοια καθηγήτρια στο σχολείο, ειδικά αφού παρακολουθήσουν τον τρόπο που έπλενε τα αυτοκίνητα, για εκπαιδευτικούς σκοπούς φυσικά…. Too hot for sure…

Dr.P  (Billy Bob Thorton) – School for Scoundrels (2006)

O Dr.P ή αλλιώς Dennis Sherman, μπορεί να μην είναι καθηγητής σχολείου, αλλά σίγουρα η διδασκαλία του είναι εξίσου σημαντική. Ο ίδιος δηλώνει γιατρός-χειρουργός, έχει ένα πλούσιο ερωτικό παρελθόν και μπορεί να βοηθήσει τον οποιονδήποτε μαμούχαλο, στο να κατακτήσει το κορίτσι των ονείρων του. Όχι, δεν πρόκειται για τον Hitch, τον μετρ του ζευγαρώματος. Εδώ δεν μιλάμε για απλές συμβουλές και πιασάρικες ατάκες. Ο Dr.P είναι αμείλικτος και οι μέθοδοί του, μπορούν να θεωρηθούν αρκετά βάναυσες. Πληρώνεται αδρά από διάφορους ντροπαλούς, άγαρμπους, κομπλεξικούς τύπους για να τους διδάξει το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται, έτσι ώστε να έλκουν το γυναικείο φύλο. Οι μαθητές του είναι κάπως περίεργοι και δεν μπορούν να μιλήσουν ή να προσεγγίσουν μια κοπέλα. Μία είναι η κύρια μέθοδός του,  η ταπείνωση. Εξευτελίζει τους μαθητές του συνεχώς, μέχρι εκείνοι να πιάσουν πάτο. Εκτός από τα dating lessons, τα μαθήματα πραγματοποιούνται και στην ύπαιθρο, παίζοντας  paintball, σε μια προσπάθεια του Dr.P, να σκληραγωγήσει τα βόδια. Στο πλευρό του διαρκώς βρίσκεται ο βοηθός του, Lesher (o Michael Clarke Duncan,  που απεβίωσε πρόσφατα, σε έναν αστείο ρόλο, αν και όχι από τους πιο χαρακτηριστικούς του). Τα μαθήματα του όμως έχουν αντίκτυπο στου μαθητές του και αποδίδουν καρπούς. Ένας από τους μαθητές, ο Roger (Jon Heder) θα καταφέρει να βγει ραντεβού με την κοπέλα που ονειρευόταν. Ο καθηγητής του όμως θα βγει μπροστά του, και σε μια προσπάθεια του να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, θα κοντράρει τον μαθητή. Έχουμε λοιπόν, την σύγκρουση μεταξύ μαθητού και καθηγητού. Ο νέος ναι μεν είναι ωραίος (ο Θεός να τον κάνει), αλλά ο παλιός είναι αλλιώς. Και ίσως ο Dr.P να κρύβει τελικά μια μυστική ταυτότητα, η οποία δεν αποκαλύπτεται, παρά μόνο στο τέλος της ταινίας. Ο Billy Bob Thorton σε έναν εύκολο για αυτόν ρόλο, τα καταφέρνει μια χαρά, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Micky Rosa  (Kevin Spacey) – 21 (2008)

Ο Micky Rosa δεν είναι ένας απλός καθηγητής μαθηματικών. Οδηγεί τους μαθητές του στα χαρτιά και τον τζόγο. Τέτοιο είδους μηνύματα…, συνήθως οι καθηγητές τα αποφεύγουν. Όχι όμως ο καθηγητής Rosa, ο οποίος, έχει συνηθίσει στο εύκολο κέρδος. Επιλέγει τους πέντε καλύτερους μαθητές και τους κάνει «ιδιαίτερα» μαθήματα. Αυτή τη φορά όμως τους μαθαίνει διαφορετικά μαθηματικά, αφού τους διδάσκει την τέχνη του  blackjack. Οι μαθητές του Choi, Fisher,  Kianna και  Jill (μια πανέμορφη Kate Bosworth), είναι πολύ καλοί με τους αριθμούς, αλλά το πραγματικό αστέρι είναι ο καινούριος στο κόλπο, Ben (Jim Sturgess), ο οποίος δέχεται με βαριά καρδιά την πρόταση του καθηγητή του, καθώς έτσι πιστεύει ότι θα μπορέσει να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα που θα του εξασφαλίσουν την είσοδο στο Harvard. Μιλάμε για πολύ υψηλά δίδακτρα. Τι να κάνει και το παιδί, συμφώνησε στο νυχτοκάματο. Το οποίο κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, αφού ο καθηγητής Rosa, πηγαίνει τους μαθητές του στο Las Vegas κάθε σαββατοκύριακο. Το χρήμα και η απληστία θα αλλοιώσει τους χαρακτήρες των παιδιών και ιδιαίτερα του Ben. Ο μικρός πολλά υποσχόμενος νεαρός, ξεχνάει σπουδές κλπ και ρίχνεται με τα μούτρα στα τραπέζια του blackjack. Ο Micky Rosa από την άλλη, αντί να δίνει τις σωστές ηθικές αξίες στους μαθητές, τους διαφθείρει μέσα από την όλη διαδικασία. Σε μια βραδιά όπου τα πράγματα δεν θα πάνε όπως το αναμενόμενο και υπάρξει χασούρα, ο καθηγητής αποχωρίζεται την ομάδα του και έρχεται αντιμέτωπός τους, ζητώντας να του επιστρέψουν τα λεφτά που του χάσανε. Ο Ben, ψωνίζεται, πιστεύει ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδας και στρέφεται εναντίον του άλλοτε μέντορά του. Ο Micky Rosa είναι ο κακός της υπόθεσης, δεν έχει ομαδικό πνεύμα και τα θέλει όλα για την πάρτι του. Όποιος όμως ζητάει τα πολλά, χάνει και τα λίγα, mister Rosa. Ο Kevin Spacey μοναδικός για ακόμη μια φορά. Ότι ρόλο κι αν κάνει σε πείθει 100% ότι είναι ο χαρακτήρας και αυτή η ταινία δεν διαφέρει σε αυτό. Πραγματικά, όσο και αν τον αγαπάς και τον θαυμάζεις σαν ηθοποιό, βλέποντάς τον σε αυτό το ρόλο, σου σπάει τα νεύρα. Εύγε, μεγάλε Spacey!

Louanne Johnson  (Michelle Pfeiffer) – Dangerous Minds (1995)

Και από τον καθηγητή-λαμόγιο Rosa, περνάμε στο υπόδειγμα καθηγήτριας Louanne Johnson, η οποία είναι, έτσι όπως οι καθηγητές θα έπρεπε να είναι. Παρόλο που δεν είχε εργαστεί ως καθηγήτρια στο παρελθόν, λόγω ενός φίλου της, καθηγητή, πείθεται να ασχοληθεί με την εκπαίδευση. Με τη βοήθειά του, κλείνει ένα ραντεβού για συνέντευξη στο σχολείο που εκείνος εργάζεται. Θα βρεθεί προ εκπλήξεως, όταν της ανακοινωθεί ότι η θέση που της προσφέρεται είναι μόνιμη. Προ εκπλήξεως όμως θα βρεθεί και όταν αντικρύσει την τάξη που θα αναλάβει για την τρέχουσα σχολική χρονιά. Είναι όλοι τους ανυπάκουοι, φαφλατάδες, αγενείς έφηβοι και αρνούνται συστηματικά να συνεργαστούν. Οι βαθμοί τους είναι στον πάτο και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το μάθημα. Προέρχονται από δυσλειτουργικές οικογένειες με μεγάλα οικονομικά προβλήματα και εμπλέκονται με διάφορες συμμορίες και ναρκωτικά. Η δύσκολη καθημερινότητά τους και ο αγώνας για την επιβίωση, καθιστούν πολύ δύσκολο το να παρακολουθήσουν το μάθημα. Η Louanne μετά την πρώτη ψυχρολουσία, θα επιμείνει και θα τους μιλήσει με την γλώσσα την οποία καταλαβαίνουν. Θα εντάξει στο μάθημα, τις αργκό λέξεις που χρησιμοποιούν καθημερινά. Αρχικά θα τους διδάξει καράτε για να τους τραβήξει την προσοχή και θα τους επιβραβεύει για την κάθε σωστή κίνηση που κάνουν. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς, θα ξεκινήσουν οι βαθμολογίες των μαθητών με A και με την προτροπή να μπορέσουν τα παιδιά να το κρατήσουν. Το βαρετό μάθημα, σίγουρα αλλάζει ύφος, όταν τους δίνει να μελετήσουν και να αναλύσουν τους στίχους από τραγούδια του Bob Dylan. Αυτό αποτελεί και την αρχή για να τους εισάγει στην ποίηση, έτσι ώστε να συνεχίσουν μετά με ποιήματα του ποιητή και συγγραφέα Dylan Thomas. Λόγω αυτής της προσέγγισης, τα παιδιά τα πάνε εντυπωσιακά καλά και η ίδια τους επιβραβεύει, πηγαίνοντάς τους σε θεματικά πάρκα, λούνα παρκ, με δικά της έξοδα βέβαια, γιατί η σχολική επιτροπή απέχει πάντα από το να χρηματοδοτήσει οτιδήποτε σχετικό. Εύλογα κάποιος θα σκεφτεί ότι είναι υπερβολικό να τους παρέχει ακόμα και βραδιές διασκέδασης. Κι όμως είναι πολύ σημαντικό για αυτούς, να υπάρχουν κάποιες στιγμές ξεγνοιασιάς, μιας και η ζωή τους είναι γεμάτοι προβλήματα. Σε αυτά τα προβλήματα θα  εισχωρήσει και η Louanne. Ξεπερνά τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ μαθητή-καθηγητή και εμπλέκεται προσωπικά στις ζωές τους. Θα παλέψει, έτσι ώστε μια ιδιαίτερα ευφυής μαθήτριά της ( η οποία είναι έγκυος), να μπορέσει να συνεχίσει την παρακολούθηση των σχολικών μαθημάτων. Θα προσπαθήσει να ξεκόψει ορισμένους μαθητές της, από την συμμετοχή τους σε συμμορίες και να τους συνετίσει. Σε όλα αυτά θα βρει αντιμέτωπους τον  παντελώς αδιάφορο και σοβαροφανή διευθυντή, καθώς και το σχολικό συμβούλιο. Επίσης, θέλοντας να απεγκλωβίσει κάποιους μαθητές της από την κατάσταση που βρίσκονται, θα επικοινωνήσει με τις οικογένειές τους. Θα επιχειρήσει να αλλάξει τις αντιλήψεις των γονιών, οι οποίες αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την μόρφωση των παιδιών τους. Αποκορύφωμα, αποτελεί το γεγονός ότι στο τέλος, οι ίδιοι οι μαθητές αναγνωρίζουν τις προσπάθειές της  και την αποκαλούν «το φως» που τους καθοδηγεί. Damn good… Michelle Pfeiffer και σε αυτό το ρόλο!

Katherine Ann Watson  (Julia Roberts) – Mona Lisa Smile (2003)

Η Katherine Ann Watson είναι καθηγήτρια στην δεκαετία του 1950. Διδάσκει ιστορία της τέχνης σε ένα από τα καλύτερα σχολεία θηλέων. Οι μαθήτριες είναι ευφυέστατες και εντυπωσιάζουν με τις γνώσεις τους, ακόμα και την ίδια την  Katherine, η οποία μένει άναυδη με το επίπεδο γνώσεων των κοριτσιών. Η κυρία Watson είναι μια μοντέρνα γυναίκα με σύγχρονες πεποιθήσεις, ειδικά για την συντηρητική εποχή στην οποία ζούσε. Έχει πάθος για την τέχνη, αλλά και για τις μαθήτριές της, με τις οποίες δένεται σταδιακά όλο και περισσότερο. Η νοοτροπία της εποχής καλλιεργεί στα μυαλά τους ότι ο στόχος αυτών των κοριτσιών είναι ο γάμος. Το σχολείο τους προσφέρει μια σφαιρική μόρφωση που συμβάλλει στην τέλεια εικόνα που υποχρεούνται να έχουν. Με γνώσεις στη μουσική, στην τέχνη, αλλά και σε όλους τους τομείς, οι κοπέλες προορίζονται για να γίνουν οι τέλειες μητέρες και σύζυγοι, που θα σταθούν επάξια, πίσω από τον σύντροφό τους. Αυτή η ιδανική εικόνα και ο αυτός ο ρόλος που η κοινωνία επιτάσσει, εξοργίζουν την Katherine. Πιστεύει ότι όλες οι κοπέλες έχουν λαμπρές προοπτικές και ότι δεν θα καταφέρουν να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους όπως πρέπει. Εκτός από την ιδέα του γάμου, θα τις παροτρύνει στο να σπουδάσουν και να αποκτήσουν την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία τους. Οι απόψεις αυτές είναι πολύ προχωρημένες για την εποχή και δεν θα βρουν σύμφωνες ούτε τις νεαρές μαθήτριες. Η Watson θα καταφέρει να τις προσεγγίσει και να τους διδάξει την τέχνη σε μια άλλη μορφή, εκτός αυτής που υπάρχει στα βιβλία. Μέσα από διάφορες συγκρούσεις, η Katherine θα αναπτύξει ισχυρό δεσμό με τις κοπέλες, θα τις καθοδηγήσει, αλλά και θα σεβαστεί τις επιθυμίες τους. Η Julia Roberts σε έναν διαφορετικό ρόλο, τα καταφέρνει μια χαρά και κάποιες φορές προκαλεί συγκίνηση. Σε αυτή την ταινία πραγματοποιεί έναν άλλου τύπου προσωπικό αγώνα, σε σχέση με αυτόν που πραγματοποίησε στο Erin Brockovich. Πληρώθηκε αδρά βέβαια, αφού έλαβε το αστρονομικό ποσό των $25 εκατομμυρίων! Μέχρι και σήμερα αποτελεί την μεγαλύτερη χρηματική αμοιβή που έχει δοθεί σε γυναίκα ηθοποιό. Οι μαθήτριες Kirsten Dunst, Julia Stiles, Maggie Gyllenhal και Ginnifer Goodwin ήταν το τότε νέο κύμα νεαρών ηθοποιών και είναι όλες τους εξαιρετικές.

Erin Gruwell  (Hilary Swank) – Freedom Writers (2007)

Η νεοδιόριστη Erin Gruwell είναι γεμάτη ενθουσιασμό  και φιλοδοξίες όταν βρεθεί για πρώτη φορά στο σχολικό περιβάλλον. Οι μαθητές που θα συναντήσει όμως, δεν αποτελούν εύκολη υπόθεση, καθώς θεωρούνται ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Είναι χωρισμένοι σε κλίκες, υπάρχουν φυλετικές διαφοροποιήσεις μεταξύ τους, οι οποίες οδηγούν σε έντονες συγκρούσεις. Η Erin αισθάνεται σαν ψάρι έξω από τα νερά του και το γεγονός ότι δεν έχει καμία εμπειρία, δεν τη βοηθά καθόλου. Δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την όλη κατάσταση και ψάχνει έναν τρόπο για να τους προσεγγίσει. Η πλειοψηφία των μαθητών έχει βιώσει τραγικά περιστατικά και η καθημερινότητά τους είναι συνυφασμένη από οδυνηρές εμπειρίες. Παρά την φαινομενικά σκληρή τους συμπεριφορά, είναι βαθειά πληγωμένα άτομα. Η άμυνα τους είναι η επίθεση και αυτό έμαθαν να κάνουν από μικροί, έτσι ώστε να επιβιώσουν στην σκληρή πραγματικότητα που μεγάλωναν. Η  Erin θα καταφέρει να γκρεμίσει τους τοίχους που τους χωρίζουν. Θα τους συσπειρώσει, καθώς θα τους βοηθήσει να αναληφθούν ότι τα πράγματα που τους ενώνουν είναι πιο πολλά από όσα πιστεύουν και πιο ισχυρά. Ο πόνος και ο θρήνος για αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν βρει τραγικό θάνατο είναι το πιο σημαντικό κοινό στοιχείο τους και αποτελεί το συνδετικό κρίκο, ανάμεσά τους. Η Erin θα πιστέψει σε αυτούς, θα επενδύσει «ψυχικά» πάνω τους και θα τους κάνει να πιστέψουν ότι έχουν αξία για να στηριχτούν στις δυνάμεις τους. Διαθέτει τέτοια επιμονή και θέληση, που θα την παρακινήσει να κάνει παράλληλα με το σχολείο άλλες δυο δουλειές, έτσι ώστε να μπορεί να καλύπτει οικονομικά τις σχολικές εκπαιδευτικές εκδρομές και το υλικό μελέτης των παιδιών. Θα τους γνωρίσει τα σχετικά γεγονότα για το ολοκαύτωμα όπου ήταν ένα πρόγραμμα εξόντωσης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, στο οποίο η ναζιστική Γερμανία και οι συνεργοί της, δολοφόνησαν πάνω από 6 εκατομμύρια Εβραίους. Οι τραγικές ιστορίες των θυμάτων θα αγγίξουν τα παιδιά, τα οποία αρχίζουν να αλλάζουν την οπτική που έχουν για την ζωή. Επηρεαζόμενη από το ‘Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ’ που μελετούν, η  Erin θα τους προτείνει να γράφουν καθημερινά το δικό τους ημερολόγιο. Τα παιδιά θα ταυτιστούν με την ηρωίδα και θα προσκαλέσουν στο σχολείο την  Miep Gies, την γυναίκα που έδωσε καταφύγιο στην Anna Frank. Η Ms.Gruwell, όπως την αποκαλούν οι  μαθητές της, θα μείνει άναυδη και η ίδια από τις καθημερινές καταστάσεις που οι μαθητές της καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν. Με δική της προτροπή, θα δημιουργηθεί ένα βιβλίο με τίτλο  ‘The Freedom Writers Diary’ το οποίο αποτελεί μια συρραφή όλων των ημερολογίων μαζί. Το βιβλίο θα εκδοθεί, καθώς η ίδια πιστεύει ότι η ιστορία τους, αξίζει να ειπωθεί. Η Erin θα υποστεί την οργή και το μένος των άλλων καθηγητών, ειδικά της κακιασμένης Margaret Cambell (έξοχη η Imelda Staunton στο ρόλο), αλλά και της σχολικής επιτροπής. Θα υπερβεί τα εμπόδια όλων και θα καταφέρει να αλλάξει την ζωή των μαθητών τους, δίνοντάς τους ελπίδα για το μέλλον. Η ταινία έχει αρκετές συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές και βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Μπορεί ο Κωνσταντίνος να θεωρεί τη Hilary Swank μια υπερεκτιμημένη ηθοποιό (και δεν θα προσπαθήσω να του αλλάξω την άποψη), αλλά εδώ δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία. Παρακάτω ακολουθεί μια άκρως συγκινητική σκηνή της ταινίας.

Sean Maguire  (Robin Williams) – Good Will Hunting (1997)

Ο Sean Maguire είναι καθηγητής ψυχολογίας και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται ως ένα βαθμό, απομονωμένος. Ο παλιός συγκάτοικος του στο πανεπιστήμιο και καθηγητής μαθηματικών, Gerald Lambeau (Stellan Skarsgard) θα τον επισκεφθεί και θα ζητήσει την βοήθειά του. Ο παλιός του φίλος έχει εντοπίσει έναν νεαρό που έχει τρομερό μυαλό και χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια, είναι ικανός να λύσει το οποιοδήποτε μαθηματικό πρόβλημα. Ο χαρισματικός νεαρός Will Hunting (Matt Damon) αν και δεν έχει μελετήσει, ούτε έχει ασχοληθεί εκτεταμένα, αποδίδει εντυπωσιακά. Πρόκειται για διάνοια, που όμως δυστυχώς δεν είχε και την ιδανικότερη παιδική ηλικία. Έπειτα από κάποιες λάθος επιλογές βρίσκεται στην φυλακή. Τότε ο καθηγητής του θα συμβάλλει στην αποφυλάκιση του. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ψυχιατρική παρακολούθηση. Όταν ο Will θα διώξει μακριά με τη συμπεριφορά του, διάφορους ψυχαναλυτές, θα γνωρίσει τον Sean Maguire, μέσω του καθηγητή Lambeau. Ύστερα από τις πρώτες μη παραγωγικές συνεδρίες, ο Sean θα καταφέρει να κατεβάσει τους αμυντικούς μηχανισμούς του Will. Οι δυο τους θα δεθούν πραγματικά και ο ένας θα βοηθήσει τον άλλο. Ο Will για πρώτη φορά θα αντιμετωπίσει σε βάθος την κακοποίηση που βίωσε ως παιδί. Ο Sean είχε εγκαταλείψει την διάθεση για ζωή, ύστερα από τον θάνατο της συζύγου του από καρκίνο. Μετά την συνάντηση του με τον μικρό, θα συνεχίσει και πάλι από εκεί που σταμάτησε. Το παρακάτω απόσπασμα είναι ένα δείγμα της σχέσης και του δεσίματος που οι δυο τους είχαν αναπτύξει. Η ταινία προτάθηκε για 9 Oscar και κέρδισε 2. Ένα από αυτά ήταν για το συγγραφικό ντεμπούτο των κολλητών Matt Damon και Ben Affleck (ο οποίος έπαιζε και έναν μικρότερο ρόλο). Η αξία του μοναδικού Robin Williams, αναγνωρίστηκε επιτέλους από την Ακαδημία, έπειτα από τέσσερις υποψηφιότητες και  απέκτησε το Oscar β΄ καλύτερης ανδρικής ερμηνείας.

Melvin B. Tolson  (Denzel Washington) – The Great Debaters (2007)

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο καθηγητής Melvin B. Tolson θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και θα οδηγήσει μια επίλεκτη ομάδα μαθητών του στα μαθητικά debates. Μέχρι τότε κάτι τέτοιο φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, καθώς ο ρατσισμός ήταν πολύ έντονος εκείνη την περίοδο. Θα φτάσουν ακόμα, να κάνουν λεκτικές μονομαχίες και με τους λευκούς του πανεπιστημίου του Harvard, που θεωρούνται η καλύτερη ομάδα της χώρας. Ο δρόμος μακρύς και ο αγώνας δύσκολος, αλλά ο πεισματάρης  καθηγητής Tolson, δεν εγκαταλείπει πότε τις προσπάθειες. Ούτε όταν φυλακίζεται άδικα, ούτε όταν εκείνος και οι μαθητές του, δέχονται επίθεση από φανατισμένους ηλίθιους. Η ταινία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες υπήρξαν πράγματι. Ο Denzel Washington έχει ότι χρειάζεται για να ενσαρκώσει με πάθος τον Melvin B. Tolson και με το The Great Debaters, που αποτελεί την δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του, δέχεται εύσημα. Η παραγωγή ανήκει στην πολύ καλή του φίλη, Oprah Winfrey. Την ταινία όταν βγήκε μπορεί να μην την αντιληφθήκατε (ούτε εγώ την είχα πάρει είδηση), αλλά μπορείτε να την αναζητήσετε σε DVD. Παρακάτω μία από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, για να σχηματίσετε μια πρώτη εικόνα.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=vmM43r6alx4#t=0

Roberta Guaspari  (Meryl Streep) – Music of the Heart (1999)

Η Roberta Guaspari έχει σπουδάσει μουσική, αλλά δεν έχει επιχειρήσει πότε να διδάξει.

Όντας σύζυγος και μητέρα, θα υποστεί ένα ισχυρό σοκ, όταν ανακαλύψει ότι ο σύζυγός της την απατά.
Θα χωρίσει και θα προσπαθήσει να βρει κάτι καινούριο που θα δώσει πραγματικό νόημα στην ζωή της.

Στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης της ζωής της, θα κάνει αίτηση εργασίας σε ένα σχολείο μιας υποβαθμισμένης περιοχής.
Εκεί θα προσπαθήσει να διδάξει βιολί σε μη προνομιούχα παιδιά.

Η Guaspari δεν είναι όπως οι άλλες δασκάλες.
Δεν θέλει να κάνει την καλή χωρίς λόγο.
Όταν τα παιδιά κάνουν λάθη, τους το επισημαίνει με έντονο τρόπο θέλοντας να τους βελτιώσει.

Το πάθος της για την διδασκαλία θα την κάνει και πάλι να νιώσει ζωντανή.
Στο μεσοδιάστημα, θα βρει πολλά εμπόδια, καθώς οι επιχορηγήσεις του προγράμματος θα σταματήσουν και εκείνη θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μπορέσουν τα μαθήματα να συνεχιστούν.

Μέχρι το τέλος της ταινίας, με τις παράξενες μεθόδους της, θα αποκτήσει την αγάπη των γονιών, των υπόλοιπων δασκάλων, αλλά και των μικρών μαθητών της.
Το οποίο είναι και το πιο σημαντικό.

Το Music of the Heart (που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα) είναι η μοναδική δουλειά του Wes Craven που δεν αποτελεί ταινία τρόμου (εκτός βέβαια και από το κομμάτι του στο Paris, je t’aime).

Ο ρόλος της Roberta Guaspari αρχικά είχε προταθεί στην Madonna.
Η ίδια είχε δεχθεί και μάλιστα είχε κάνει αρκετούς μήνες εξάσκηση για να μάθει να παίζει βιολί.
Ευτυχώς, αποχώρησε οικιοθελώς από το project λόγω καλλιτεχνικών διαφορών όπως η ίδια ανέφερε.

Σε εκείνο το σημείο, ο Wes Craven σκέφθηκε ορθά και έστειλε στο σενάριο στην Meryl.
Εκείνη αρχικά δίστασε καθώς είχε μόνο ένα μήνα προθεσμία πριν την έναρξη των γυρισμάτων για να μάθει βιολί.

Όταν δεν έχεις ιδέα από κάτι αντίστοιχο, είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μάθεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Ο Craven δεν δεχόταν το όχι για απάντηση και τελικά έπεισε την Streep.
Εκείνη δήλωσε ότι  δεν είχε παρακολουθήσει κάποια από τις ταινίες του, μιας και δεν είναι και μεγάλη fun των horror, αλλά τον εμπιστευόταν πλήρως ως προς την εξέλιξη της ταινίας.

Η αποδοχή του Craven από την Streep, έδωσε στον σκηνοθέτη την άνεση, την ασφάλεια, αλλά και την ευκαιρία για να επιχειρήσει κάτι διαφορετικό.

Μακάρι να βλέπαμε την Streep και στο ρόλο της Evita Peron που πήγε εν τέλει στην Madonna.
Η ίδια είχε παλέψει πολύ για τον ρόλο, αλλά δεν τα κατάφερε.

Εκφράζοντας την πικρία της, είχε δηλώσει τότε ότι τραγουδάει καλύτερα από την διάσημη τραγουδίστρια.
Και είναι αλήθεια.

Ως Roberta Guaspari πάντως ήταν για άλλη μια φορά καταπληκτική και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι βρέθηκε στην πεντάδα των Οscar για την ερμηνεία της.
Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα..

Η Roberta Guaspari είναι αναμφισβήτητα δασκάλα που όλοι θα θέλαμε να έχουμε στο δημοτικό.

Clement Mathieu  (Gerard Jugnot) – Les Choristes (2004)

Κλείνουμε με έναν από τους πιο αγαπημένους δασκάλους που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στην ιστορία του κινηματογράφου.

Ο Clement Mathieu είναι καθηγητής μουσικής και συνθέτης.
Ύστερα από κάποιες προσωπικές του αποτυχίες θα πάει να διδάξει σε ένα ορφανοτροφείο.

Τα παιδιά εκεί δεν είναι και τα πιο βολικά.
Θεωρούνται «δύσκολα» και οι καθηγητές τα τιμωρούν με το παραμικρό.

Αυτή η τακτική όμως, μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα επιφέρει.
Γίνονται ακόμα πιο άτακτα και ανυπάκουα.

Όταν ο Mathieu τα συναντά, η αλήθεια είναι ότι δεν του δημιουργούν και τις καλύτερες εντυπώσεις.
Είναι φασαριόζικα, κάνουν συνεχώς φάρσες και δεν έχουν κανένα ίχνος πειθαρχίας.

Ο ίδιος όμως, τους προσεγγίζει με χιούμορ και καλοσύνη, με τα οποία οι μικροί μαθητές δεν είναι και τόσο εξοικειωμένοι.
Ο monsieur Mathieu εξευγενίζει την ψυχή τους μέσω της μουσικής και μετριάζει τον θυμό και την συσσωρευμένη οργή που έχουν.

Διδάσκοντας τους, μουσική, ο Mathieu κάνει θαύματα και δημιουργεί ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Μα η όλη του πορεία δεν ήταν εύκολη.

Ο ίδιος αγωνίζεται, έτσι ώστε οι μαθητές του να έχουν το καλύτερο δυνατό μέλλον.
Στην προσπάθειά του, να τους προστατεύσει, στο τέλος απολύεται από τον διευθυντή.

Η τελευταία σκηνή με τον καθηγητή Clement και τον μικρούλι Pepinot, είναι ιδιαίτερα συγκινητική.
Μιλάμε για πολύ κλάμα.
Σίγουρα αξίζει μια θέση στη στήλη με τα Καλύτερα Φινάλε.

Ακολουθεί μία από τις σκηνές διδασκαλίας και δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που θα την παρακολουθήσει και δεν θα συγκινηθεί.

http://www.filmboy.gr/2012/10/101.html

 από Fresh Education

Πενήντα (50) χρήσιμες συμβουλές για την αντιμετώπιση του Συνδρόμου Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΣΕΠ/Υ) στη σχολική τάξη.

Διασκευή από το βιβλίο Answers to Distraction, Edward M. Hallowell, M.D. και John J. Ratey, M.D., Pantheon, Ν. Υork, 1995 www.drhallowell.com

Dr Έντουαρντ Χάλογουελ, παιδοψυχίατρος, ιδρυτής του Κέντρου Γνωστικής και Ψυχικής Υγείας στο Σάντμπερι της Μασαχουσέτης, διδάσκει στο τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν πράγματα που κανένας άλλος επαγγελματίας του χώρου δε γνωρίζει: ότι δεν υπάρχει ένα σύνδρομο ΣΕΠ/Υ, αλλά πολλά• ότι το ΣΕΠ/Υ σπάνια εμφανίζεται “μόνο του”, αλλά ότι συνήθως εμφανίζεται εκ παραλλήλου με άλλα προβλήματα, όπως οι μαθησιακές δυσκολίες ή τα συναισθηματικά προβλήματα• ότι το πρόσωπο του ΣΕΠ/Υ αλλάζει, όπως συμβαίνει και με τον καιρό, παράλογα και απρόσμενα• ότι η αντιμετώπιση του ΣΕΠ/Υ, παρά τις διαφωτιστικές επεξηγήσεις που απαντιόνται σε διάφορα κείμενα, εξακολουθεί να απαιτεί σκληρή δουλειά και ιδιαίτερη αφοσίωση. Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε το ΣΕΠ/Υ στην τάξη – ούτε ακόμα και στο σπίτι. Ύστερα από όσα έχουν ειπωθεί και γίνει, θα λέγαμε ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του συνδρόμου στο πλαίσιο του σχολείου εξαρτάται από την κατάρτιση και την επιμονή που έχουν τόσο το σχολείο όσο και ο εκπαιδευτικός. Αν ο εκπαιδευτικός εφαρμόσει τις ακόλουθες χρήσιμες συμβουλές, τότε η διδασκαλία σε μαθητές με ΣΕΠ/Υ θα είναι πιο εύκολη και περισσότερο αποτελεσματική. Τα παιδιά αυτά μπορούν να μεταμορφωθούν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους• εκεί δηλαδή που ήταν οι πιο δύσκολοι μαθητές για σας, μπορούν να γίνουν στη συνέχεια οι πιο ικανοποιητικοί. Με την επίμονη και τη συνεπή εφαρμογή των τεχνικών που περιέχονται σε αυτές τις συμβουλές, με τη συνεργασία των συναδέλφων, των γονέων και του μαθητή, μπορείτε να δείτε την αποτυχία να αλλάζει πρόσωπο, να γίνεται ικανότητα και επιτυχία. Οι συμβουλές απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, κάποιες θα είναι προφανώς περισσότερο κατάλληλες για μικρότερους μαθητές, ενώ άλλες για μεγαλύτερους• θέματα ωστόσο δομής, εκπαίδευσης και ενθάρρυνσης είναι κοινά και αφορούν όλα τα παιδιά.

Ο Paulo Freire μιλάει για : “Τα προσόντα ενός προοδευτικού δασκάλου”

[Αποσπάσματα από το βιβλίο του Paulo Freire «Δέκα Επιστολές προς εκείνους που τολμούν να διδάσκουν» εκδ. Επίκεντρο, Αθήνα, 2006]

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω, τα οποία θεωρώ απαραίτητα για τον προοδευτικό δάσκαλο, είναι προσόντα που αποκτώνται σταδιακά, μέσα από την καθημερινή πρακτική. Επιπλέον, αναπτύσσονται μέσα από την πρακτική, παράλληλα με την πολιτική απόφαση ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι εξαιρετικής σημασίας. Έτσι, τα προσόντα για τα οποία θα μιλήσω δεν μπορούμε να τα έχουμε εκ γενετής ούτε μπορούν να μας δοθούν με διάταγμα ή ως δώρο. Επίσης, η σειρά με την οποία τα παρουσιάζω εδώ δεν αφορά την αξία τους. Είναι όλα εξίσου αναγκαία για μια προοδευτική εκπαιδευτική πράξη.

Θα αρχίσω με την ταπεινοφροσύνη, χωρία να υπονοείται με κανένα τρόπο η έλλειψη αυτοσεβασμού, η μοιρολατρία ή η δειλία. Αντίθετα, η ταπεινοφροσύνη προϋποθέτει θάρρος, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό και σεβασμό για τους άλλους.

Η ταπεινοφροσύνη μας βοηθά να καταλάβουμε μια προφανή αλήθεια: κανείς δεν τα ξέρει όλα. Κανείς δεν τα αγνοεί όλα. Όλοι ξέρουμε κάτι. Όλοι αγνοούμε κάτι. Κάποιος χωρίς ταπεινοφροσύνη δεν μπορεί καν να ακούσει με σεβασμό εκείνους που θεωρεί πολύ κατώτερους του δικού του επιπέδου ικανοτήτων […]

Μια από τις ελλείψεις που μπορεί να έχει ο εκπαιδευτικός είναι η ανικανότητα να παίρνει αποφάσεις. Μια τέτοια αναποφαστικότητα εκλαμβάνεται από τους μαθητές είτε ως ηθική αδυναμία είτε ως επαγγελματική ανικανότητα. Οι δημοκρατικοί εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να ακυρώνουν τον εαυτό τους στο όνομα της δημοκρατικότητάς τους. Αντίθετα, μολονότι δεν μπορούν να πάρουν την αποκλειστική ευθύνη για τη ζωή των μαθητών τους, δεν πρέπει στο όνομα της δημοκρατίας να αποφύγουν την ευθύνη της λήψης αποφάσεων. Παράλληλα, δεν πρέπει να αυθαιρετούν στις αποφάσεις τους […]

Φιλοσοφία του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών: Συμβολή στον σχεδιασμό της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο Λύκειο.

Γράφτηκε από το Μάριο Κουκουνάρα Λιάγκη

Περίληψη

Το άρθρο βασίζεται στη μελέτη των φιλοσοφικών βάσεων ενός Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών στην εκπαίδευση και περιλαμβάνει μία πρόταση για το Αναλυτικό Πρόγραμμα της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο Λύκειο. Είναι γνωστό ότι διαφορετικές φιλοσοφίες (Ιδεαλισμός, Ρεαλισμός, Κριτικός Ρεαλισμός, Πραγματισμός, Υπαρξισμός) παράγουν διαφορετικές ιδέες για την πραγματικότητα, τον άνθρωπο, τη γνώση και τη μάθηση. Με βάση αυτές και την επιλογή του πραγματισμού σε «εκλεκτικό» συνδυασμό με τον υπαρξισμό η σύγχρονη Θρησκευτική Εκπαίδευση, σύμφωνα με τον συγγραφέα, μπορεί να στηριχθεί στην προσέγγιση ότι η γνώση είναι εμπειρία (βίωμα). Η πρόταση στηρίζεται στη θεωρία του Dewey και του κονστρουκτιβισμού και συνδυάζει περαιτέρω τη «θεολογία του προσώπου και της ετερότητας», την ιδέα του Bahktin για τον «διαλογικό εαυτό» και τη θεωρία του Geertz για τη «γραμματική των πολιτισμών». Τονίζεται, τέλος, ότι μία σύγχρονη Θρησκευτική Εκπαίδευση μπορεί να παιδαγωγεί τους νέους προσφέροντάς τους τη «θρησκευτική γλώσσα» του εαυτού και του πολιτισμού τους, σκοπεύοντας παράλληλα στη «κριτική θρησκευτικότητα», στην οποία ο άλλος γίνεται μέρος του εαυτού.

Πλήρες κείμενο: Φιλοσοφία του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών: Συμβολή στον σχεδιασμό της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο Λύκειο406.5 KB

 

Σταματήστε τα Τεστ Pisa μέχρι τη ριζική αναθεώρησή τους

Ανοιχτή επιστολή στον Αντρέα Σλάισερ,διευθυντή του Προγράμματος PISA

Μετάφραση: Πέτρος Μενδώνης

Πρόλογος του μεταφραστή

Σε αυτή την επιστολή προς τον διευθυντή του προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), δρ. Andreas Schleicher, ακαδημαϊκοί, εκπαιδευτικοί και γονείς από όλο τον κόσμο εκφράζουν έντονη ανησυχία για τις επιπτώσεις των τεστ PISA (Πίζα) και καλούν για την (προσωρινή) παύση διεξαγωγής του. Η πρωτοβουλία εμφανίστηκε στο διαδίκτυο (http://oecdpisaletter.org/) πέρσι τον Απρίλη και από τον Μάιο της ίδιας χρονιάς μέχρι φέτος τον Ιανουάριο συγκέντρωσε κάτι παραπάνω από 2.300 υπογραφές υποστήριξης.

Η προσέγγιση που υιοθετούν οι συντάκτες του γράμματος είναι αυστηρά εκπαιδευτική. Αναδεικνύει με συντομία τη ζημιά που προκαλούν οι έρευνες αυτές στα σχολεία, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τη διδασκαλία και προτείνει τρόπους επανόρθωσης. Όσοι αγωνιζόμαστε για την αλλαγή στη θεματολογία της δημόσιας συζήτησης για τα σχολεία, μπορούμε να επωφεληθούμε από την επιχειρηματολογία των συντακτών. 

Γύρω από την πρωτοβουλία αυτή συγκεντρώθηκαν αρκετά διαφορετικές «φωνές» από το χώρο των επιστημών της αγωγής. Η πολυφωνία αυτή τονίζει τον οξυμένο χαρακτήρα των προβλημάτων που δημιουργούν στα σχολεία οι έρευνες της PISA και αναδεικνύει την ανάγκη να σταματήσουμε τη διεξαγωγή τους, μέχρι (τουλάχιστον) να συμφωνήσουμε σε μια ριζική αναθεώρησή τους. Η προέλευση των υπογραφών από μια ευρεία γκάμα χωρών, δείχνει ότι στις μέρες μας μερικά από τα πιο σημαντικά προβλήματα της εκπαιδευτικής πολιτικής, ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα.

Ελληνικά ποιήματα για το Πάσχα

Μαζί με τις ευχές για Καλή Ανάσταση, μερικά από τα καλύτερα ελληνικά ποιήματα για το Πάσχα.

Την υποκειμενική μου προτίμηση δεν θα την κρύψω: το απλοϊκό μα γνήσιο «Μοιρολόι της Παναγιάς», η λαμπρή «Ημέρα της Λαμπρής» του Σολωμού, οι τρεις ύμνοι του Σικελιανού, το «Τραγούδι του Σταυρού» μα κυρίως «Το τροπάριο της Κασσιανής» του Παλαμά, και τέλος η πικρή, μεταφορική «Μεγάλη Παρασκευή» του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, νομίζω, ξεχωρίζουν.

Χρόνια Πολλά!

1. Δημοτικό, «Μοιρολόι της Παναγιάς»
2. Δημοτικό, «Τάξε του Χάρου καμπουχά»
3. Δημοτικό, «Με γέλασάνε τα πουλιά»
4. Δημοτικό, «Το περιβόλι του Χάρου»
5. Δ. Σολωμός, «Η ημέρα της Λαμπρής»
6. Κ. Παλαμάς, «Το τραγούδι του Σταυρού»
7. Κ. Παλαμάς, «Γιορτές» (απόσπασμα)