των Χρήστου Πιλάλη, και Νικόλα Κουντούρη*
Στις προγραμματικές της δηλώσεις στις 8.7.2012, η νέα τότε ηγεσία το Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων ότι πρωταρχικός στόχος της είναι να προωθήσει «άμεσα την αξιολόγηση διαδικασιών και του ανθρώπινου δυναμικού, των εκπαιδευτικών μας, με στόχο την ανάδειξη των τομέων που χρειάζονται βελτιωτικές παρεμβάσεις». Ταυτιζόμενη πλήρως με τα ιδεολογήματα του ΟΟΣΑ, η στόχευσή της δεν ήταν άλλη από την κατασκευή ενός τερατώδους μηχανισμού απολύσεων εκπαιδευτικών και η δραστική περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης για την εκπαίδευση. Όπως άλλωστε σημειώνει και ο ίδιος ο ΟΟΣΑ σε παλαιότερες συστάσεις του προς την Ελλάδα, «απαιτείται μετατόπιση από το τρέχον σύστημα κατανομής πόρων σε εφάπαξ επιχορηγήσεις που κατανέμονται στις περιφέρειες βάσει της αρχής ‘τα χρήματα ακολουθούν τον μαθητή', συμπεριλαμβανομένης της κατανομής του αριθμού θέσεων που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό, ευελιξία στις περιφέρειες να κατανέμουν τους πόρους βάσει αποτελεσμάτων και λογοδοσία βάσει επίδοσης».
Το Προεδρικό Διάταγμα 152/2013.
Τον Φεβρουάριο του 2013 ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, αποστέλλει προς διαβούλευση στις εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ένα σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στόχος του η εδραίωση ενός ασφυκτικού συστήματος, για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στην εκπαίδευση, την ιδεολογική χειραγώγηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών.